Op 16 juni in de ochtend een foto samen met de familie (althans diegenen die konden komen).
Trouwen op een Grieks eiland en ook nog eens op het strand.En als klap op de vuurpijl een groot feest voor 120 mensen in ons eigen huis.
Overigens een paar geweldige ingrediënten voor een flinke portie stress. Tijdens de laatste dagen loopt de spanning flink op. Vooral als we 3 dagen voor tijd nog even de gemeenteambtenaar bellen om hem aan de afspraak te herinneren en hij doodleuk zegt dat er op het werk iets tussen gekomen is en dat hij niet speciaal naar het strand kan komen. Een overvolle agenda is zijn excuus. Ja, die hebben wij ook en de 40 gasten die speciaal voor ons naar het strand komen.
Vervolgens staat Maria, van Tis Maria's uit Kalokairines, op de stoep met 100 bizedes en 100 diples (een Kythiriaans zoet bruidshapje). Lekker op tijd, namelijk twee dagen te vroeg. Ondanks dat wij meerdere keren de juiste datum bevestigd hebben. Een misverstandje kan gebeuren maar hoe houden we dit in deze hitte nu vers?
Diples, een heerlijk knapperig hapje met kaneel, sesamzaad en de Kythiriaanse tijmhoning.
Dan het vliegtuig dat een dag van te voren nog 7 van onze trouwgasten (inclusief pa en ma Snippe) komt afleveren. Onderweg van Athene naar Kythira wordt er echter halverwege plotseling rechtsomkeert gemaakt. Pa roept nog in paniek tegen de stewardess: "Ik moet naar Kythira want mijn dochter gaat morgen trouwen en ik moet mijn handtekening zettten onder de trouwakte", maar zonder succes.
En zelfs kopzorgen over het weer. De laatste jaren hebben we in juni altijd genoten van zwoele zomeravonden maar dit jaar is het maar fris en winderig. Het moet natuurlijk wel het perfecte buitenfeest worden.
Vrolijke kiekjes met pa en ma Snippe
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Na wat telefoonverkeer over en weer beloofde de gemeenteambtenaar toch te komen en hij bleef zelfs voor de lunch. Pa en ma Snippe en de rest van de gasten werden later op die dag toch nog naar Kythira gevlogen. De bizedes en diples van Maria smaakten ook na 2 dagen opslag in de kelder nog super vers. En het weer? Toen de eerste gasten arriveerden hebben we niets meer gemerkt van de wind en de frisse avond. We hebben heerlijk gegeten en ons warm gedanst.
Voor ons was het een uitzonderlijk mooie tijd. De eerste vrienden uit Nederland kwamen al op 8 juni en dat was een prettige bliksem afleider en vooral grote hulp. Richard heeft onze twee auto's van binnen en buiten staan poetsen wat ten koste ging van zijn spierwitte t-shirt. Met z'n vieren konden we nog even de puntjes op de i zetten voor het grote feest op maandag 16 juni.
Langzamerhand druppelden meer familie en vrienden binnen. Dat ging gepaard met uitbundige begroetingen op het vliegveld.
We brachten de avonden veelal samen door, voor wie maar mee wilden, hoewel wij ondertussen tot en met 13 juni ook nog 'gewone' gasten hadden. Het werk ging er gewoon om door.
En er was natuurlijk het WK-voetbal met heel veel oranje versieringen meegebracht uit Nederland.
Dankjewel Carin. Het kafenion in Aroniadika werd onze stamkroeg tot aan de laatste wedstrijd van Nederland toe, half juli. Het werd elke keer drukker in de stamkroeg mede doordat de Griekse buren aanschoven om mee te doen met die gekke Hollanders.
Het kafeneon in Aroniadika van Thodoros Grigorakis.
En dan is het maandag 16 juni!
Eerst naar het gemeentehuis met onze getuigen.
De glimmende rode auto hebben we versierd met hartjes. Helaas plakte het plakplastic aan de achterzijde niet. Oersterk tape was de uitkomst. Na het officiële deel weer snel terug naar huis, nog even opfrissen en zeker weten dat iedereen rond 12:45 op het strand is.
Terwijl wij in het gemeentehuis waren met pa en ma Snippe en ma Blok verzamelde de groep zich. Op naar het strand om het prachtig te versieren voor ons.
Het A + A hart. Het bewijs!
Jurrien zorgt nog even voor de stoelen en nee die zijn niet voor ons...
Rond 13:00 arriveerden wij.
Wat een magisch moment om daar de hele groep in prachtige zomerkleding te zien.
Spontaan ontstond er deze 'boog', echt helemaal top.
De zee op de achtergrond en zelfs een boot waardoor het eiland gevoel nog eens versterkt werd. De hele officiële ceremonie werd nog eens dunnetjes over gedaan op het strand van Aphrodite: Vothonas.
De stoelen zijn bezet! Speciaal neergezet voor ma Blok en onze buurvrouw Panayota. Helaas konden ze geen woord met elkaar wisselen maar ze hadden samen wel veel lol.
Geen ring maar een ketting.
Natuurlijk zijn het twee kettingen. We hebben twee prachtige hartstenen gevonden op dit strand en Jan Holland heeft er twee beeldschone kettingen van gemaakt. Ons symbool van verbondenheid.
Wederom nog eens tekenen
Ma Snippe strooit met blaadjes. Met de tekst ' I love you' .
Nog even wat shotjes met Michalis Protopsaltis, onderburgemeester en gemeenteambetenaar en Bert.
En natuurlijk met z'n allen.
Samen met Richard en Karin hadden we de plek van de trouwplechtigheid al bepaald. Richard en Karin en Berthold, Emmy, Hans, Bert, Bas, Carin en Jan hebben met z'n allen het strand geweldig mooi versierd. Twee hele grote harten van strandstenen en hier en daar stokken van drijfhout met lange linten en stoeltjes voor ma Blok en buurvrouw Panayota. Leuk detail is dat weken later onze gasten, inmiddels zijn we al weer volop aan het werk, ons steeds weer weten te melden dat het hart er nog ligt. Wel worden de letters regelmatig veranderd, van A en A naar S en E of C en J of...
Samen het strand opwandelen en er ook weer af. Richard en Hans waren de toppers.
Na de ceremonie togen we naar restaurant Skandeia om te proosten en te lunchen. En we zijn ook nog toegezongen.
Mooi versierde tafels door eigenaresse Evanthia en een fantastische lunch. Dit is de ideale plek voor een heerlijke lunch en de verzorging en ontvangst is altijd hartverwarmend bij taverna Skandeia in Paleopolis
Dit was het ontspannendste deel van de dag. De tijd begon te tikken want we moesten terug naar het guesthouse ter voorbereiding van:
het grote feest 's avonds.
Welkomst borrel
Maro zorgt er wel voor dat de bordjes flink vol geschept worden.
Het eten was erg lekker voor jong en oud.
Taverna I Maro uit Aroniadika verzorgde het buffet voor de avond en de dames waren al druk bezig. Wij ook snel aan de slag met tafelkleden en de met schelpen versierde potten en bokalen, gemaakt door Catharina, de moeder van Maro.
Catharina was niet te houden, elk potje groot of klein toverde ze om in een prachtige decoratieve 'lantaarn'.
Ik (Anita) loop me al weer heel erg op te winden want de ontvangstborrel staat nog niet klaar en de eerste gasten arriveren al... Maro bleef de rust zelve en ja het kwam allemaal goed.
Iedereen begroeten en cadeau's in ontvangst nemen. Gelukkig was David er om alles keurig in ons appartementje te zetten.
Bart en Frank bereiden zich voor.
Tijd voor een toespraakje.
Tijd voor een gedicht. Speciaal geschreven voor ons door buurman, boer en dichter, Manolis Mavromattis, en door hem voorgedragen. Manolis vroeg Albert de tekst te vertalen maar met zijn bloemrijke Griekse taal is het geen makkie om dat foutloos te doen. Daarom staat zijn broer Yannis hem bij om het gedicht te vertalen in het Engels. Het merendeel van de gasten spreekt uiteraard geen woord Grieks.
' The grace of love' . Dat is ons toegezongen door Frank en het lied is door hemzelf gecomponeerd.
Maria (van de mezzedes bar 'Selana' uit Potamos) doet een poging de wat houterige Nederlanders een aantal Griekse danspasjes bij te brengen. Onbegonnen werk...
Het feestgedruis gaat nog even door en nadat iedereen weg was zijn wij naar bed gestuurd door de dames van taverne I Maro. Ze hebben alles diezelfde avond (tot in de vroege uurtjes) keurig opgeruimd en schoongemaakt.
De daarop volgende dagen gaan razendsnel voorbij. Elke dag vertrekt er wel een of meerdere personen. Zo jammer. Albert brengt zijn moeder naar Athene en de volgende dag ontvangen we weer 'andere' gasten. Natuurlijk vieren we wel de 72e verjaardag van ma Snippe.
Restaurant Familia in het dorpje Fratsia heeft verrukkelijk eten, ook veel vegetarisch.
Een avondje uit met onze eilandvrienden en Hans (uit Nederland) de hoogste tijd. Kapsali! met zicht op Chora bij restaurant Chytra (weer zo'n topper)
Last but not least de onthulling van ons nieuwe bord! Een prachtig cadeau.
Inmiddels genieten wij nog na van de vele foto's en mooie momenten die we samen hebben doorgebracht met familie en vrienden uit Nederland en samen met onze eilandvrienden en buren. Een dag, nee een week, om nooit te vergeten. De zomer van 2014 kan voor ons niet meer stuk. Wij wensen iedereen nog heel veel 'happy summers'!
Albert&Anita
Calendar
