Onze jongste aanwinst: Mavromatti
Precies twee jaar geleden zijn we geemigreerd naar Griekenland. De plannen voor een Guesthouse waren er maar we hadden nog niets, alleen een plan. Ons eigen huis was nog niet klaar, we hadden nog niet eens een verbouwvergunning. En we hadden al helemaal geen verblijfsvergunning. Wat volgens de EU regels dikke onzin is maar we zijn wel in Griekenland; veel papieren, veel stempels en vage regels. Wie ons dan had gezegd dat wij in januari 2010 al het tweede jaar van ons Guesthouse in zouden gaan hadden wij zeker niet geloofd. Het is wel de waarheid. Lang leve de Griekse ambtenaren. Dit jaar wordt, weliswaar, het eerste volledige jaar. Hectiek, spanning en sensatie dat zal het worden in 2010.
Ons eerste feestje in ons Guesthouse in 2010: de verjaardag van Petros
Petros en Clive serveren de gasten
"Lekkere Griekse wijn Petros waar komt die vandaan?" vraagt een bevriende Fransman. "Van de supermarkt" zegt Petros, die een dagje ouder is geworden, serieus tegen de Fransman. Gelach alom want uiteraard vroeg de Fransman naar de streek in Griekenland.
Zo snel als alles is gegaan met de locatie en bouw zo langzaam gaat de Griekse taal. Vinden wij. We redden ons prima als iemand alleen maar Grieks spreekt. Hele verhalen over koetjes en kalfjes. Grammatikaal klopt het gewoon niet. Vaak praten we omschrijvend omdat we het specifieke woord niet kennen. Daar balen we van. Grieken die Engels spreken zijn daar weer heel erg trots op en kunnen het niet laten om een woordje Engels met ons te praten. Toch proberen we de komende maanden wat meer aandacht te geven en tijd te maken om ons Griekse niveau wat op te peppen. Alleen is er een waslijst van Things-To-Do.
De olijfnetten moeten worden gerepareerd. Anders vallen de olijven door de gaten en dat is niet de bedoeling met de Olijf-Pluk-Weken in 2010.
Na de Olijf-Pluk-Weken in 2009 hebben we de boomgaard gesnoeid. Het hout verzamelen we voor eigen gebruik en het afval verbranden we. Dat is toegestaan tot 1 mei.
Albert bouwt muren,
.is tuinman,
en legt paadjes aan,
Wat heeft prioriteit?
Wandelen!
De berg naast ons heeft de naam Skliri(=hard) en op de berg staat een mooi wit kerkje: De Heilige Ilias. Op de berg staat een brandweerhuisje. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over Kythira.
Via het ezelspad naast ons pand kun je de top bereiken. Op de top heb je een goed zicht op de oude dorpjes.
Aroniadika,
Pitsinades.
Wij lopen over de berg naar Aroniadika. Daar heerst nog een sfeer van lang vervlogen tijden. Door de oude
en prachtig verbouwde huizen in traditionele sfeer
en de vele poorten.
Dat het een spannend jaar mag worden is voor heel Griekenland een feit.
Nagenoeg failliet.
Een nieuwe regering die flink aan de bak moet. Het is een hele zware opgave een belastingstelsel om te vormen, het grootste probleem is geen geld, daar kennen we voorbeelden genoeg van. De EU, zo lees ik in een artikel, meldt:”Geen reddingsplan voor Griekenland”” wel solidariteit. Hoe ver de soliraditeit gaat en wat er dan precies mee bedoeld wordt staat niet in het artikel. In ieder geval geen geld.
Een idee van de meest gelezen Griekse kroniekschrijver, Lefteris Papadopoulos, is om mensen uit het buitenland aan te trekken. Een citaat van hem over de nieuwe premier Yorgos Papandreou, en zijn mede naamgenoten in de regering, is als volgt: '' Wat Yorgos of elke Yorgos ook doet, succes zal er niet komen. Uit de diepte waarin we verzuipen kunnen we alleen ontsnappen als we functionarissen uit het buitenland laten komen.(....) We zijn allemaal gauwdieven! We likken, we smeren of laten ons smeren, we bouwen illegaal, stichten branden, vervuilen de zee, de lucht, kennen Christus niet. We denken alleen maar aan onszelf.”
Opmerkelijke uitspraken die een paar jaar geleden voor een Griek onmogelijk werden gehouden. Inmddels zijn de Griekse hervormingsplannen bekend en is er een fiat vanuit Brussel.
Is het een Crocus? een Tulp? of een Campanula?
Onlangs had ik zelf een vreemde ervaring als achteloze Griekse inwoner/burger die gewoon haar dagelijkse boodschap doet. Een pakje boter had ik nodig. De BITAM, die ik altijd koop, is verkrijgbaar in een 250 grams verpakking. Voor een bedrag van 1 euro zou ik eigenaar kunnen zijn. Er naast lag een dubbelverpakking van het merk TAFT. Twee blokken van 250 gram voor 1 euro 50, dat scheelt, meenemen dus. Tijdens de bereiding van het gerecht waarvoor ik 200 gram boter nodig had, bleef er wel een heel klein puntje boter over. Beslist geen 50 gram. Het overgebleven blok van 250 gram toch maar eens wegen. Wat schetst mijn verbazing er zit maar 225 gram in de verpakking. Er staat toch echt 250 gram op. Het bedrijf dat al 75 jaar bestaat heeft nu per-mail een klacht van ons ontvangen. Niet dat we daar iets van verwachten maar sprake van misleiding is hier zeker. Het vermelde gewicht op de verpakking klopt niet.
De Heilig Ilias van binnen. De meest kerken zijn op slot.
Dat de Griekse burger meer belasting moet gaan betalen, om overheidsgeld en boter tekorten aan te vullen, is een ander feit. De vraag is alleen waarvan. Het gerucht op Kythira gaat nu dat je al je uitgaven moet kunnen verantwoorden. Kortom bonnen verzamelen. Van de supermarkt, de benzine pomp, etentjes, alles. De overheid wil weten waar wij ons geld aan uitgeven is het argument. De bron van inkomsten is toch veel belangrijker en veel eenvoudiger te controleren? Is onze mening na samen 40 jaar ervaring in de financiele dienstverlening. Bedrijven en zelfstandig ondernemers behoren bonnen te schrijven; hun inkomsten. Salarissen te betalen aan de werknemers: hun uitgaven. Conclusie: een deugdelijke boekhouding. Om nu de uitgaven van de gehele Griekse bevolking te gaan controleren is de omgekeerde wereld en volkomen dwaas. We doen overigens trouw mee, een beetje dan.
De kerk in Fatsadika
Regelmatig krijg ik van onze gasten Nederlandse Magazines. Linda, Elle, Happinez, Esta, etc. en mijn moeder stuurt trouw pakjes met Libelle`s op.Heerlijk en zo blijf ik op de hoogte van het reilen en zeilen in de Nederlandse samenleving. Hoe gaan ze gekleed, wat eten ze, hoe is de inrichting, waar gaan ze heen op vakantie. Allemaal heel interessant. Dank voor iedereen die De Bladen achterlaten. Tevens verdeel ik deze weer onder de andere Nederlandse dames die op Kythira wonen. Zo las ik dat er in Maastricht een klooster was gerenoveerd en nu een meer dan uitstekend lunch adres is geworden. Een sfeervolle omgeving en lekker eten vindt iedereen toch prettig?. Kythira heeft honderden kerkjes.
Groot, klein, open, dicht en een groot deel staat te verpauperen zoals meer historisch cultureel interessante gebouwen in Griekenland. Geen geld.
Wat zou het mooi zijn om hier en daar een kerkje op te knappen en daar ''iets'' van te maken: een taverne, mezzedes bar of expositieruimte. Om maar wat te noemen.
Wat blijkt al deze kerken zijn van de Staat. Onmogelijk om een dergelijke kerk in handen te krijgen en de duivel verzoeken om daar iets commercieels in te beginnen.Een speurtocht op het internet leverde mij een interessant artikel op van november 2009 ” Schatrijke Kerk weigert belasting te betalen”.
De kerk, als grootste grondeigenaar, kan een deel(tje) van het financiele probleem van de Griekse overheid oplossen?
De kerk, een onderdeel van de Staat, weigert dit. Het gaat dan vooral om onroerendgoed belasting. De discussie is nog steeds aan de gang. De Yorgossen strijden voort.
FEBRUARI
Albert is niet slank meer....maar mager....en gespierd. Nee tanig, zei Ingeborg, de schat. Wat wil je ook de hele dag buiten aan het werk met hout, steen en zand. Zijn haren wapperen vanzelf in de krul en het grijs oogt blond.
Albert en zijn nieuwste hobby: banken maken. En ze zijn zo mooi geworden
Tesamen met een frisse buitentint op z`n kop ziet hij er uit of hij net op vakantie is geweest. Dat wil ik ook. Echter mijn haar hangt in pieken om mijn hoofd, een bosje stro noem ik het. Mijn nagels breken af en de huid van mijn handen is net schuurpapier. Mijn neus is roodverbrand...echt een plaatje..... Gelukkig hadden we een Franse gaste die naar ons verleden vroeg en toen we vertelden dat we beide meer dan 20 jaar in de financiele dienstverlening hebben gewerkt riep ze verbaasd en spontaan uit: "But you look like teenagers". Kijk daar worden we vrolijk van en zodoende gooien we op al het tuinwerk er nog een extra schepje(zand) bovenop. Onze steengroeve gaan we omtoveren tot een ware oase van kruiden, olijf- en fruitbomen en zowaar zijn we bezig met een groentetuin.
Geen wilde bloem, wel heel mooi en ze ruiken vooral zo lekker
Bijen orchideetjes oftewel Ophrys
Albert houdt zijn vinger erbij om te laten zien hoe klein ze eigenlijk zijn
Klik hier voor de Wilde bloemen van Kythira
De door ons geplante zaadjes en bloembollen mogen nu wel boven komen. Richard en Karin wat een geweldige verrassing die doos vol bloembollen, dank jullie wel. Ik kan niet wachten tot de eerste spriet zich zal vertonen. De geplante vijgebomen, ze zien er uit als takken waar al het leven is uitgeperst, tussen de olijfbomen zorgen ook nog niet voor een juichstemming. De mandarijn- en sinaasappelbomen hebben het zwaar gehad de afgelopen maanden en zijn nog niet helemaal "geaard" zoals ik dat noem. Nu bekijk ik ze elke dag kritisch en met enig enthousiasme kan ik stellen dat er hier en daar een uitlopertje is waar te nemen. Waar een mens zich al mee bezig kan houden in deze schrale tijden. Griekenland is zonder geld, staat meer dan alleen maar rood. Nederland heeft geen echte regering meer. Zelfs bij de Olympische Spelen raakte die arme Gerard Kemkers en daardoor ook Sven Kramer de weg kwijt.
Hele tapijten vol met kamille dat doet het altijd en overal
Tijd voor een feestje! Schone maandag – kathari devtera - op 15 februari. Het carnaval – apokries - wordt afgesloten en de vastentijd begint. De Grieken bereiden zich voor op hun grootste jaarfeest; Pasen – Pasach. Dit jaar op vier april ook Albert zijn verjaardag. Op schone maandag wordt er uitgebreid gegeten maar geen vlees. Heerlijke schotels met verse vis en vooral veel inktvis. De bekende gefrituurde inktvisringetjes- kalamaria - of gegrilde maar ook in olijfolie en citroen gemarineerde inktvis met spinazie.
Met Marina, Vassilis en Clive op ''jacht'' naar eten, alles zit propvol zodoende lunchen we pas om 16.00 uur maar zo lekker.
De bekende viskuitsalade - taramosalata - is op die dag een feest om te eten. Goed klaargemaakt is de kleur wit, zeg maar gerust vies wit en niet knalroze zoals de bekende pakjes uit de supermarkt. Het verschil in smaak is trouwens ook dag en nacht. Bij elke maaltijd in Griekenland wordt brood gegeten en op schone maandag is er speciaal gebakken sesambrood – laganes -, de bereiding van dit brood is zonder gist. In de weken voor Pasen wordt het menu steeds soberder. Vis, zuivel, eieren en olie worden van het menu geschrapt.
Paddestoelen! vast eetbaar maar zijn ze giftig of niet we laten ze lekker zitten in de zompige bodem
In de Paasnacht, van zaterdag op zondag, is de grote climax. Na weken van vasten, door de gelovigen, heel veel kerkbezoek en gebeden en gezang is het lijden om 24.00 `s nachts voorbij. Een nieuw gelukkig jaar kan beginnen. Dit wordt gevierd met eten; verse paassoep - majiritsa. Deze soep wordt getrokken van de ingewanden en organen van het lam. Het lam zelf wordt op de Paaszondag tijdens de lunch genuttigd.(Ons Griekse paasfeest op Kythira kun je na lezen en zien in 2008 en 2009, in de maand april) Favoriet onder de Grieken is het orgaanvlees van de spies – kokkoretsi. De majiritsa en de kokkoretsi laat ik rustig aan me voorbij gaan. Alleen hoe ga ik er dit jaar onderuit komen. We krijgen een Griekse familie waarvan we gehoord hebben dat de moeder De Soep wil bereiden en daar graag onze gezamenlijke ruimte voor wil gebruiken. Wij zijn van harte uitgenodigd. Is het onbeleefd om te weigeren?
De Heilige Nikita. In het weekend voorafgaand aan Schone Maandag is de kerk open. We maken kennis met de buitengewoon aardige ''koster" van 86 die gekleed gaat alsof hij op de Noordpool woont
Om meer kerken van Kythira te kunnen zien klik dan hier
Schone maandag is een traditionele vliegerdag. Vuurwerk wordt afgestoken op Goede Vrijdag en in de Paasnacht. Dat er met Oud en Nieuw geen vuurwerk is is voor ons nog altijd wennen. Er mist dan iets.
Veel water, beekjes ontstaan weer, en wind op Kythira
In Nederland is/was het wit en koud. Op Kythira waait het en is de winter zacht geweest. Het vliegtuig Athene - Kythira ging een paar keer niet. De boot was een maand uit de vaart. Niet door de wind maar door onderhoudswerkzaamheden. Als er een boot minder gaat dan is de supermarkt met versproducten minder goed bevoorraad. Vooral als het de boot is die dagelijks de route Neapoli-Kythira en Kythira-Neapoli aflegd. Probeer dan met die ene tomaat nog maar eens iets lekkers te brouwen. Nu zijn de tomaten hier mega groot en fantastisch lekker. Tomaten zijn zomergroenten maar zelfs in de winter staat er bij ons regelmatig een Griekse salade – Choriatiki - op het menu. De groenten en fruit zijn op Kythira in overvloed te krijgen, als de boot komt, en niet duur.
Heiniken is hier favoriet
Sowieso is het altijd een hele belevenis om één van de supermarkten op Kythira te bezoeken. De paden zijn zo nauw dat je nauwelijks met jezelf en een mandje door het pad kunt. De boodschappen vallen er vanzelf in: Griekse slimmigheid. Is je mandje vol dan zet je die alvast bij de kassa. Sta je eindelijk, na veel gewurm, bij de kassa dan is het opletten geblazen. Er is altijd wel iemand die volkomen onverwacht uit een andere hoek komt, bijna onmogelijk maar het is wel zo, en zijn of haar boodschappen als eerste wil betalen. Voor je het weet gaat het hele dorp aan je voorbij. Er is 1 supermarkt waar er winkelwagens zijn: Gikas. Op de hoofdweg van Aroniadika naar Potamos tegenover de BP pomp.
De haard -tzaki- hebben we aangestoken voor nieuwe gasten. Daarvoor hebben we hout nodig. Met dank aan Femmie en Sylvia voor hun dagje hulp. Stoer!
De supermarkten staan overvol met uiteraard allerlei Griekse producten. Er is meestal een versafdeling met kaas, olijven en eieren. In de diepvries liggen veel octopussen, tongvis, filodeeg en onverpakte(!) kippebouten. De "buitenlandse" producten staan overal wat tussendoor. De calvé-pindakaas(4,40) en de Gouda kaas(5,50) zijn er in overvloed. Bami en noodles zijn geheel onbekend. De heinz tomaten ketchup is hier te koop maar wij zijn overgestapt op de Griekse. Zo lekker....een flesje is zo leeg. De non-food afdeling is ook een interessante. Spreien, kussens, olijfolie-blikken, schoenen, kaarsen. Je kijkt je ogen uit.
Qua prijzen is het opletten geblazen waar je wat koopt food en non-food. Zo kun je thuis komen met vaatwastabletjes van 12,90 en in een andere supermarkt betaal je voor hetzelfde pak 7,50. De honing kan ook gigantisch verschillen. Dan heb ik het niet over de beroemde Kythiriaanse tijmhoning a 22 euro per kilo. Dat is een verhaal apart. Nee gewoon de honing voor dagelijks gebruik. Nu kopen we het voor 4.80 per kilo maar dat was wel even zoeken.
We noemen het ons Amfittheater. Naast ons huis achter de cipressen.
Al met al zijn de dagelijkse boodschappen niet goedkoop. Vreemd genoeg kun je heerlijk uiteten gaan voor 10 euro per persoon, inclusief wijn. Dat doen Grieken dan ook vaak en in altijd in gezelschap van vrienden of familie. Echt een stelletje dat uit eten gaat zie je alleen in de zomermaanden. In de winter is het sociaal samenklonteren een ware hobby.
Een ander deel van de bevolking gaat op pad met mes en mand. Chorta plukken. De heerlijke wilde eetbare (groene) groente van venkel, wilde spinazie, herik, brandnetel er zijn wel 70 soorten. Zodra de eerste herfstregens zijn gevallen tot aan de lente begint de pluk. Het wordt gebruikt in allerlei gerechten. Van salades tot de meer bekendere hartige taart – spanakopita. Mijn favoriet is de gekookte chorta. Het is dan boterzacht en het lijkt op een bord vol spinazie. Het wordt veelal lauwwarm opgediend. Naar eigen smaak wordt het verrijkt met citroen, olijfolie en peper en zout. Dit auhentieke gerecht: CHORTA, met de klemtoon op de o, klinkt voor onze Nederlandse oren niet lekker maar dat is het zeker wel. Een Grieks maal zonder wilde groenten is ondenkbaar bestellen dus. Kalí órexi - eet smakelijk!
MAART
Verrukkelijke Bloemenmaand.
Februari, maart en april zijn de beste maanden voor al dit moois.
Qua zon, temperatuur en schoonheid.
Euphorbia aan zee. Begint te groeien in januari en lichten op als lichtgroene bollen in de donkergroene natuur. In mei drogen ze uit in en in de zomer is er niets meer van over.
Verlaten stranden.
En schitterende blauwe luchten. Het licht(Fos) is niet te beschrijven en op een foto redelijk vast te leggen.
Deze kleine orchideetjes hebben ons verleid tot het maken van vele bloemenfoto`s. Klik hier voor de laatste versie.
De schaapjes staan hier al de hele winter. Een plekje zo mooi en voor hen lekker veel groen gras en verse bloemetjes.
Op het bord staat Skándia met de accent op de eerste a. Een fantastische taverne die in de wintermaanden in de weekenden open is en vanaf april t/m oktober de hele dag. Er is ook, al jaren, een hotel met de naam Skandía met het accent op de i. Van andere eigenaren. Maar wie heeft nu gelijk met de plaatsing van het accent? De ene Griek zegt van de andere Griek dat hij/zij ongelijk heeft. Het waren leuke discussies en zeker voor ons Grieks.
Tijd voor een wandeling. Via ons Guesthouse naar Aroniadika, Kastrisianika door de kloof en weer terug. Uit het prachtige wandelboek: Doorlopend Kythira.
Aroniadika op de heenweg.
Langs de boerderij van Dimitris met zijn vele dieren waaronder twee ezels Billy en Kosmas.
De indrukwekkende kloof,
heeft er deze winter nog veel water doorgestroomd?
wij weten het niet.
Wel prachtige stenen.
En ja hoor een kerkje. Die hadden we nog niet, klik hier voor meer.
Na 6 uur wandelen....ipv de beschreven 4 uur...., we staan nog wel eens stil of lopen verkeerd, zien we eindelijk de heuvels van Aroniadika.
Wat doen deze opa en oma op ons landje? Chorta plukken. Onze loodgieter had een klusje bij ons en neemt wel eens zijn ouders mee en die maken zich zo nuttig. Opa moest heel nodig plassen en begon al over onze stenen muurtjes te klauteren om in het andere landje een watertje achter te laten. We heben hem toch maar even naar ons toilet gebracht. Dat kan allemaal op Kythira!
Een nieuwe leus die ik tot nu toe als stopzin gebruik. Nog niemand heeft het door maar ik zelf wel, tot vervelens toe. Dat zegt dan waarschijnlijk meer over mij.
Een voorbeeld. In mijn arbeidzame leven in Nederland kwam geen teen(ongelakt) buiten de deur zonder dat ik gedouched, gekapt in de make-up en in mantelpak op pad kon gaan. Een jogging- of trainingsbroek, met uitzondering bij het sporten a 5x in de week, trok ik iets dergelijks alléén op zondagavond aan. En als ik zeker wist dat er niemand maar dan ook niemand langs zou komen. Zelfs als de telefoon ging en ik in mijn flodder-jogging-broekje opnam overviel mij een soort van schaamte? Wat was dat toch.... wie het weet mag mij mailen: anita@eengriekseiland.nl.
En hier op Kythira?
OP MIJN VERJAARDAG. 20 MAART, GEWOON IN BADJAS BUITEN ONTBIJTEN
Opstaan, douchen, dan trek ik iets makkelijks aan, geen make-up nog geen drupje mascare. Al wil ik mij, met laatst genoemde, in de winter wat sneller laten verleiden. Met mooi weer trek ik meestal korte broek/rok en hemdje of heuse flodder broek met een leuke top aan en als finishing touch: De Slippers. Die heb ik in vele kleuren en variaties. Echter er zijn van die dagen dat er geen electriciteit is. Reden: stakingen, werkzaamheden of een harde wind. Kom daar maar eens mee aan in Nederland. Hier stap je dan uit je bed, haalt hier en daar een washand langs en voila. We hopen die dag op betere tijden.
Een washand, ben ik achter gekomen, is typisch iets Nederlands. Zodra we Grieken of andere Europeanen op bezoek hebben is er geen washand te vinden. Men heeft wel een voorkeur voor een badmat, voor de voetjes zodat je uit de douchecabine kunt stappen, en niet de hele vloer nat is. Wij drogen ons af in de douche-cabine zelf, ruimte zat. Grieken vragen om een handdouche. Die hebben we niet. In onze badkamers hebben we een vaste douchekop, a la regendouche. De omstelknop zorgt voor een stevige straal op een lager niveau. Heel bewust hebben we hier voor gekozen en af en toe geeft dat een discussie met pittige Griekse dames.
Gast Ron draagt letterlijk een steentje bij.....
Een ander cultuurverschil tussen Nederlanders en Grieken is de volgende anekdote.
Op een dag komt een Nederlandse gaste bij ons en verteld dat ze een portemonnaie heeft gevonden met veel geld. Ze wil het niet direct naar de politie brengen en vraagt onze hulp om de Griekse eigenaar op te sporen. Dat het een Griek is maken we op uit de visitekaartjes in de portemonnaie. Na een korte analyse van alle kaartjes gaan we bellen . Bij de eerste is het al raak. De man aan de andere kant van de lijn begint meteen te joelen dat hij zijn portemonnaie verloren is. Hij spreekt, zoals de meeste Griekse bezoekers aan Kythira, goed Engels en hij is nog op Kythira. We spreken af dat hij de portemonnaie op komt halen. Daar gaat veel telefoonverkeer aan vooraf en op het moment dat hij zegt te komen duurt het nog een uur. Hij komt niet alleen. Een charmante Griekse dame heeft hij bij zich, blijkt later niet zijn vrouw/vriendin maar wel een medewerker van hem te zijn. In zijn armen houdt hij een rieten mand met minimaal een fles goede Champagne er in. Samen gaan we naar het appartement van onze gasten. De dankbaarheid van zijn kant is groot. Zo groot dat er een uitnodiging volgt voor een diner de volgende avond. Hoezo een diner: zo`n cadeau is toch al te vorstelijk, zie ik onze gasten denken, en daarbij de vreugde dat de eigenaar zijn verloren spullen weer terug heeft is het belangrijkste. Echter onze Griek is, zoals de meeste Grieken, niet te stuiten. Geen diner? Lunchen misschien? Gewoon iets drinken dan? Totaal verrast door zoveel enthousiasme zijn onze Nederlandse gasten. Het cadeau is al overdadig....
De Gelukkige Griek druipt af en probeert met ons nog een rendezvous(=afspraakje)Wij bieden hen een wijntje aan en babbelen nog wat na. Genoeg zo.
Dat kan allemaal op Kythira.
Ook samen op de weegschaal staan...Frank en Albert.
En dan is het zo maar weer eind maart. Het Grieks-Orthodoxe Paasfeest is in zicht. We krijgen Griekse en Belgische gasten/kennissen. De Grieken nemen weer vrienden mee. Ver vantevoren wordt er al druk heen en weer gebeld over De Paaslunch op 4 april. Op het menu staat geit of lam, het offer aan God omdat Christus is opgestaan. We zullen met meer dan 20 mensen zijn en 1 klein geitje(katzikaki) voldoet niet. Het worden er 2. Eentje voor aan het spit en 1 in de buitenoven. Alleen wie heeft er een spit(souvla)?
Eerst op witte donderdag eieren verven, die worden allemaal rood.
Het bloed van Christus? Marina en Gogo weten het niet precies maar wel hoe ze de eieren mooi rood moeten krijgen.
Op zaterdag worden de geitjes gebracht.
En de voorbereidingen voor de Majiritsa soep getroffen.
Een deel van de soep is al in Athene voorbereid. Deze speciale paassoep, met veel orgaanvlees, wordt samen gegeten om 24.00 uur. Het einde van de vastentijd is aangebroken en het feest van licht kan beginnen.
Nog even gek doen.
De mannen hebben de tafel gedekt, met de eieren en verse bloemen, heerlijke geurende brem. Wat kunnen ze dat goed. Mogen ze best vaker doen.
Eerst met z`n allen naar de kerk.
En dan eten met De Soep maar ook heerlijke salades, jonge kaas en de eieren. De gekookte eieren worden tegen elkaar getikt en wie als laatste zijn ei nog heel heeft gaat een gelukkig jaar tegemoet. Het werd laat of eigenlijk vroeg. Rond 3.00 uur lagen we op bed en was alles opgeruimd en schoon voor de volgende ochtend.
De volgende ochtend stond onze goede vriend Takis al om 8.00 uur op de stoep. De geit moest nog aan het spit. De Souvla(van Petros&Clive) moest nog gevuld worden met kolen evenzo onze buitenoven. Daar gaat het fijngsneden geitje in samen met heel veel aardappelen. Alles zal ca 5 uur gaartijd nodig hebben. Iedereen is vroeg uit z`n bedje gevallen.
Het is 8.00 uur en Takis gaat met de geit aan de slag.
9.00 uur
Marina schilt aardappelen en de mannen hebben een zeer belangrijk overleg.
12.00 uur DE LEVER
Wat genoten ze en wat een smeerboel....
13.00 uur
14.00 uur
14.30 uur Hoe staat het ervoor zijn de geitjes al gaar? Iedereen bakt zelf wel lekker weg in het zonnetje.
15.00 uur ETEN!
16.00 uur
17.00 uur Zullen we dansen?
En zo was ineens iedereen verdwenen. Uitbuiken en nachtrust inhalen.
Het was een overweldigend Paasfeest en niet in het minst door al die vverschillende culturen en achtergronden bijelkaar. Albert is die dag ook nog eens 44 geworden! Over aandacht en cadeaus had hij niet te klagen.
APRIL EN MEI
De natuur is prachtig maar soms....
De Aswolk
IJsland weer? Een paar jaar geleden knoeien met het spaargeld van vele Nederlanders en nu vulkanen die uitbarsten. Europa staat op z`n kop en nu is het de natuur en komt er geen mensenhand of brein aan te pas(toch?). Voor velen een gigantische financiele strop en heel veel teleurgestelde vakantiegangers. Bij ons zijn ook 2 stellen niet gekomen.
Henk en Rene zijn er! Door de aswolk kwamen zij pas donderdag thuis ipv maandag.
Henk en Rene op huizenjacht en ook hier komen ze weer bij de mooiste pandjes.
Samen in de http://www.bblmakelaars.nl/ regenjas.
Ware het niet dat veel mensen altijd denken:"Oh oh als ik toch eens ingesneeuwd raak(het beste voorbeeld) in mijn vakantieoord". De realiteit is anders. Zodra men niet naar huis kan komt er flink wat spanning om de hoek kijken. De onzekerheid van wel- of niet gaande vliegtuigen. Drukke agenda`s op het thuisfront en niet in het minst familieleden waar men naar terugverlangd. Onze gasten zijn in ieder geval op heel originele wijze weer in Nederland aangekomen, zie ons weblog - home.
Met z`n allen op de veerboot van Patras - Griekenland naar Ancona - Italie.
De moord op de rupsen
Een geheel ander natuurverschijnsel waarmee wij direct te maken kregen kwam uit geheel onverwachte hoek. Tenzij wij de natuur wat beter hadden gekend dan hadden we het kúnnen weten. Een veld vol prachtige gele bloempjes stonden al een paar weken op ons veld.
Op de achtergrond de gele mosterdplantjes.
Het is onkruid maar bracht wat kleur op ons nog o zo kale landje. En vele vlindertjes fladderen vrolijk rond waar ons kleine Mavromatti weer heel gelukkig mee was.
Echter voordat een vlinder een vlinder is....Op een mooie dag kropen er een ontelbare hoeveelheid rupsen tegen ons pand omhoog.
Samen met onze gasten hebben we ze gevangen. Eerst ging dat nog stuk voor stuk in een bakje met het ultieme idee ze ergens anders in de natuur te zetten. Na een uur hebben we er azijn bijgehaald om ze een zachte dood te laten sterven. Na 2 uur was iedereen het zat want het waren er zo veel....duizenden.
De prachtige gele bloemetjes, toen echt verworden tot naar onkruid, hebben we met z`n allen uit de grond getrokken met rupsen en al.
Het wordt steeds kaler...zie hier Jacco, Albert en Simone(waar zijn ons nichtjes en neefje??) bezig om alle struiken te verwijderen.
Nog dagen zijn we bezig geweest met 'ontsnapte' rupsen die we verwijderden van muren en uit de appartementen. Die grote groen-gele vlekken op muren en vloeren wilden we de gasten en onszelf besparen. Er hebben ook een aantal de tijd gehad, en wij ze gegeven, om te 'poppen'. Nu fladderen er vele vlindertjes van lavendelstruik naar lavendelstruik door onze binnentuin.
Het Leven
De markt in Potamos
Op de platia in Potamos
Het zijn voor ons drukke tijden. We hebben veel gasten héél veel gasten. In één week hadden we 18 bedden bezet incluis Frili Palace. Dat wil zeggen elke 3 dagen schone lakens en 36 handdoeken in de roulatie.
PIZZA!
Schoonmaken, wassen, strijken én een heuse Pizza-avond. Daar waren een paar redenen voor: Jurrien was er en hij is een absolute kookliefhebber, dat was ook te proeven aan zijn overheerlijke spanakopita(=griekse spinazie taart)
Pa en Ma Snippe leven zich uit op het hout uit de olijfboomgaard van de Olijf-Pluk-Weken . Het hout hebben we gebruikt om de oven voor de pizza`s flink heet te stoken.
Mijn (anita) ouders zouden de volgende dag vertrekken en samen nog even eten is wel zo gezellig. Laten we onze gasten ook vragen. Zo gezegd zo gedaan en iedereen kwam! In totaal waren we met 27 mensen. De pizza`s waren super lekker uit de buitenoven.
De pizza-bakkers:Albert en Jurrien, wisten de één na de andere smaak-sensatie te creeeren. Zelf aten ze staande want voordat iedereen voldoende gegeten had....
Als je wilt kun je ontbijten bij ons. We serveren dat in het appartement, vonden we zelf altijd pure luxe als dat kon, maar vele vinden het ook gewoon heel gezellig aan de grote tafel in de binnenplaats.
Albert is ontbijtjes aan het maken.
Albert zijn ontbijtjes zijn populair en die maakt hij met liefde voor iedereen klaar. Op tijd uit bed(ja zelfs Albert) om vers brood van de bakker te halen. Altijd een lekker ei-gerechtje, een gekookt eitje is al heel gewoontjes. Lekkere marmelade`s van het eiland en natuurlijk honing en yoghurt en nog veel meer, mjammie.
Na het ontbijt is het tijd voor een flinke wandeling. Bijvoorbeeld in het noorden naar de vuurtoren Moudari.
De Bruiloft
Trouwen op het eiland van Afrodite, de godin van de liefde, is populair. Zie hier de foto`s van één van onze gasten die midden in een bruiloftsstoet terechtkwam in Potamos.
De kerk mooi versierd.
Het bruidspaar gaat de kerk binnen mer voorop de priester.
Op 3 juli hebben wij een bruiloft van een Grieks stel uit Athene. Ze trouwen in de kerk van Agios Giorgos, de kerkjes boven Avlemonas. Met een after-party in Avlemonas.
De Doop
Wat we van heel nabij hebben mee gemaakt is een Griekse Doop. Om 9.00 uur werden wij verwacht in Platia Amos op het strand van Ajios Nikolaos.
Irene gaat hier gedoopt worden. Frank en ik aanschouwen het nog maagedelijke strand.
We waren er om 9.30 uur en strompelden misselijk de auto uit. De binnen-door-weg bleek toch niet zo makkelijk te volgen neem daarbij het hobbelen over niet geasfalteerde wegen en de drukke pizza-avond van de nacht ervoor erbij en voila...Bij het strand aangekomen ademden we 3x heel diep de zee-lucht in en lieten ons daarna bedwelmen door de wierook in de kerk.
Irene in de kerk in haar doorpjurk.
De doop
De zalving van Irene.
De kleding wordt gezegend.
Omkleden op het strand = doopplek.
De kerkdienst ging nog door maar nu in andere maar nog steeds witte kleding.
In en uit de kerk lopen, buiten even praten, dat kan allemaal. De priester was al met al ook wel 3 uur aan het woord.
Ajios Nikolaos
De after borrel hebben we gedronken in Mitata waar Irene en Frank wonen.
De heerlijk gegrilde artisjokken en ladingen ander heerlijk bereid voedsel lieten we even aan ons voorbijgaan. We zijn met pa en ma Snippe en Jacco, Simone, Vera, Lotte en Niek naar Diakofti gegaan voor een overheerlijke lunch met kolokitakia tiganites(dat is zo lekker).
Na de lunch nog even met z'n allen volleyballen of iets wat daar op leek.
Pa en Ma zitten op de boot en Albert en Niek gooien met stenen....daar ben je nooit te oud voor.
Om 16.00 uur vertrokken mijn ouders weer met de boot naar Neapolis. Al met al zijn ze ca bijna 5 weken op Kythira geweest en maar liefst 6 weken van huis. Uniek in de Snippe-geschiedenis.
De Snippe-familie(deels)
Het was geweldig dat Pa en Ma Snippe én Jacco en Simone met de kinderen bij ons waren op Kythira. Wij hebben genoten!
NB: hieronder nog wat foto`s van mooie plekjes die op ons pad kwamen. Er blijft op Kythira altijd iets te ontdekken. Wij vinden het nooit éénzaam, saai of stil op 'ons' mooie eiland.
In de verte het dorpje Frilingianika.
De mooie kerk in Kypriotianika. Vanuit dit dorpje kijk je uit op Frilingianika
De kerk op de platia in Milopotamos.
Straatje in Piso Pigado. PP ligt achter/boven Milopotamos.
Het kerkje van binnen in het vissersplaatsje aan de westkust: Limnonias.
Een ingepakte electriciteitsmeter. Een meterkast op z'n Grieks.
JUNI EN JULI
Dit wordt een kort verhaaltje. Want o wat zijn we druk. Ons Guesthouse zit bommetje vol tot zeker eind september. En we halen ons nog meer werk op de hals door nog 2 huizen in Frilingianika en diverse huizen in Aroniadika in de verhuur te hebben. Vanaf half juli hebben we danook hulp. Voor de was, de kamers, de strijk. Niet dat wij niets meer doen; er is altijd wel wat te doen. Zeg maar gerust heel veel te doen. En we gaan ook voor quality-time. Dat is voor ons elke dag even naar de zee voor een verfrissende duik en een zonnebad. In de avonden werken we nog wat door of we gaan uit. Lekker uiteten of met vrienden genieten op het strand van de volle maan. Er zijn veel exposities en natuurlijk regelmatig een cocktailparty.
We genieten en niet in het minst van al onze leuke gasten.
Zeer onverwachte gasten zijn de buurtkalkoenen. Die komen regelmatig een graantje(of krekeltje) meepikken. Meestal zijn ze er in de vroege ochtenduren. Dan ligt iedereen nog op één oor, behalve wij. Albert loopt er danook regelmatig achteraan, met alleen een onderbroekje aan, om ze verjagen uit zijn groetetuintje. Iemand of iets snoept al van zijn zelf verbouwde tomaatjes.
De kalkoenen pikken met hun scherpe snaveltjes dus die kunnen het niet zijn. De buurtschapen hebben al eens aan onze olijfboompjes gezeten. Best sneu om in de ochtend waKker te worden met compleet kaal gegeten olijfbomen.....
Wat een leven.
AUGUSTUS EN SEPTEMBER
De kalkoenen zijn zoek! Zie juni-juli 2010. Onze buurman is helemaal in nood. Twee dagen heeft hij lopen zoeken. Waar zaten ze uiteindelijk? In het witte kerkje, Agios Andreas, op 'onze' berg. Wat deden ze daar?? En waarom gaat een kalkoen op pad met de hele familie? En dan helemaal naar de kerk? Kalkoen is toch in eerste instantie om op te eten? Gebraden in de oven en knapperig op een bord. Eet smakelijk. Op Kythira kijken we daar voor de rest van ons leven anders tegenaan. Zoals vele andere dingen.
De brand vanaf ons terrein
Onderweg
Watervliegtuigen vliegen af en aan
Eind september en de eerste bloemen, sea squill, rijzen op uit de verschroeide aarde. Fantastisch!Een bosbrand is wat anders dan een vrolijke paasbult. Het zijn er velen tegelijk. Zeer angstaanjagend. Zeker als je op een paar honderd meter van je huis de vlammengloed voelt. Dat is overleven.
De kolibrivlinder is dol op onze lavendel en munt
Dan de praktische dingen die gewoon stoppen met werken. Als eerste onze super-sonische-strijkmachine. Pas als zo'n apparaat in reparatie is kom je er achter wat je mist. Het gevoel van euforie was groots toen het weer werkte. Binnen twee uur een grote wasmand met toef zittend weggewerkt. Dit, in plaats van staan met de 'ouderwetse' strijkbout en strijkplank in 40 graden warmte. Nog een laken, sloop, nog meer slopen....Irene en ik kregen er een strijk-stress van. Het was zo warm. De grote lakens moesten we vaak vouwen, zonder dat ze over de enigzins stoffige vloer glijden, wij waren zelf nogal plakkerig van de hitte en hoe fris gaan ze dan de kast weer in?
De motor van de septic-tank begaf het weer eens. Put weer open en dat ruikt niet fris. De motor er uithalen is nog onfrisser. Albert regelt het allemaal. Voor de 2e keer in 1 jaar een nieuwe motor a 500 euro. Ergens is er tijdens de bouw een foutje gemaakt wat betreft de overloop van de ene naar de andere tanks en dan heb je een motor nodig om het 'water' door te pompen. Gelukkig hebben we een buitengewoon aardige loodgieter, dat hij nu subliem is in zijn werk....niveau Albert. Maar hij is zo aardig. Hij komt altijd direct langs als er iets is. En in bovenstaand geval regelt hij razendsnel een nieuwe motor, er valt wat te verdienen natuurlijk, maar er was wel een staking. En als hij dan langskomt met nieuwe motor, op z'n brommertje want het is wel crisis en de benzineprijs is sky-high, en een paar flessen wijn van zijn eigen wijngaard dan is onze lach nog breder dan de zijne.
Dan onze auto....Midden in Frilingianika, na een vreemd ratelend geluid, was er geen beweging meer in te krijgen. We zagen al snel dat het waterreservoir leeg was maar waardoor? Lopend naar onze vroegere buuf, Pat, Parisienne en nooit te beroerd om te helpen.
Albert en Pat aan de champagne
Wij in haar autootje een Seat Marbella.....van het jaar 1900 of zoiets. Albert en ik zaten samen dubbelgevouwen op de voorbank. Zij ziet maar met 1 oog en rijdt alsof ze op een racecircuit is. Gelukkig is het maar een klein stukje. Wat kan er gebeuren? We zijn het dorp nog niet uit of we komen Panajotis Defterewos, van Panajotis Rent a Car, tegen. Meteen regelt hij een huurautootje voor ons. Geen kosten maar wel met gebruiksaanwijzing. De sleutel moest namelijk in het contactslot blijven.
Op het vaste land tornado's. Goed te zien vanaf ons terrein.
Wat was het geval. Een autohuurder belde, na een nacht uitgaan, in alle vroegte Panajotis uit z'n bed omdat de auto het niet meer deed. Wat bleek, de lichtelijk aangeschoten man had met zijn hotelsleutel een poging gedaan de auto te starten. Om de goede sleutel weer in het contactslot te krijgen was flink wat werk geweest. De enige oplossing: de sleutel moet permanent in het contact blijven zitten. Dus ook als de auto stil staat. Probeer dat maar eens 3 weken vol te houden. Dit was echter wel ons geluk want zo'n auto is natuurlijk niet te verhuren. Dat we er uiteindelijk 3 weken in hebben rond gereden was te wijten aan alle stakingen in Athene waardoor de juiste onderdelen voor onze auto niet geleverd konden worden. De eerste dagen was het nogal komisch. In deze leenauto gingen wij een paar dagen incognito door het leven. Het gebruikelijke getoet en gezwaai van de tegenliggers was tijdelijk over omdat we in een huurauto zaten. Geen mens die ons herkende. We gingen even weer als toerist door het leven....
De eerste openingsavond. Zoooo spannend.
Van 5 t/m 20 augustus hadden we een kunstexpositie. Elke avond van 18:00 – 21:00. Alsof we nog niets te doen hadden...Het was geweldig kijk maar eens op www.art-in-aroniadika.webs.com . Daar staan onder Art Gallery foto's van de kunst van de kunstenaars en van de 2(?!) openingen.
Mie van Cakeberghe
Caroline Klaassen
Kathleen Jay
Frank van Hoorn
Op de 15e de eerste en op de 17e de tweede opening. We waren nog niet begonnen of onze aannemer kwam met zijn zoon die fotograaf is langs. Zoon George zou eigenlijk een foto-expositie houden in de antiekshop in Aroniadika. Er was echter wat onenigheid ontstaan over het openingsfeestje met een andere exposerende kunstenares. Laatst genoemde wilde onverdeelde aandacht voor al haar, overigens prachtige, handgemaakte sieraden. Al eerder, ergens in maart van dit jaar, had ik ze onze ruimte al aangeboden voor een foto-expositie. En zo waren wij de reddende engelen. De binnentuin hing al vol met kunst maar de buitenmuur leende zich perfect voor de foto's van George. Ook deze foto's staan op de eerder genoemde website. Alle kunst en foto's zijn te koop! Mocht je interesse hebben stuur ons dan een mailtje want er is al veel verkocht.
Half september de 'restjes' opmaken bij George en Gina die na 3 maanden op Kythira weer terug gaan naar Australie
Druk met ons Guesthouse, de kunst en nog 7 huisjes extra in beheer . Waarvan 5 huizen in Aroniadika en 2 huizen in Frilingianika www.holidayhome-kythira.webs.com en van Frili ook nog de schoonmaak. Alles zat vol! Hierdoor hebben we de opera La Traviatta in Kapsali gemist. Pas om 22:00 uur zou deze beginnen en toen lagen wij al op apegapen.
In september wel weer de rust voor een Volle-Maan-Beach-Party
Het beheer van deze huizen leverde extra inkomsten op. Al vroeg in het seizoen hadden we de laatste week van september gereserveerd voor ONSZELF. Een weekje vakantie! Van al dat extra werk en inkomen zouden we een weekje naar Kreta gaan. Bijkomen op ons buureiland, wat cultuur snuiven, uitslapen en rondlummelen. In september gaat de veerboot nog regelmatig en kunnen wij ook eens echt genieten van het mooie weer. Toen begaf onze auto het. Die story staat hierboven beschreven. Zodoende zijn we niet weg geweest maar dat beviel ook prima. Thuis zonder gasten en dan een beetje rondlummelen. Het weer was zalig dus zon, zee en strand waren zeker aan ons besteed.
Tijd voor een wandeling. Het was een mooie dag met lekker veel mist en heel warm; Klef Weer
We hadden wel lol
De wandeling ging van Livadi naar Kapsali voor een lunch en duik in zee
Albert was weer in zijn sas met alle kerkjes
En Anita met alle bloemen. Bloemen?? deze Euphorbia staat nog in de zomerstand
De vrucht van de cactusvijg is heerlijk alleen je moet wel even weten hoe je ze moet snijden
Op de weg terug van Kapsali naar Livadi is in Chora dit oude bootticket-verkoop-kantoortje
Zijn we er al bijna???? Inmiddels zes uur in de middag
Voor meer foto's van kerken en wilde bloemen en planten op Kythira ga dan naar onze website www.eengriekseiland.nl en het onderdeel Kythira in beeld en geluid.
Heel officieel bij de notaris in Potamos
De kroon op ons Kythiriaanse droom, tot nu toe, was toch zeker dat wij mede de droom van iemand anders hebben kunnen helpen realiseren. Iemand die ons in 2007 al mailde over zijn hartewens. Iemand die al jarenlang helemaal idolaat is van Kythira, veel langer dan wij. Er dolgraag een huis zou willen hebben. Zijn droom en na een paar jaar ook die van zijn vrouw. De firma BartEls was dan ook dolblij met de koop van het door ons gerenoveerde huisje in Frilingianika met de naam Kalami (=bamboe, verwijzend naar het bamboeplafond in de slaapkamer).
We waren er echt allemaal bij
Vergeten we het geld niet?? Dit gaat met een cheque
Eindelijk kan het bordje For Sale van het pand
CHAMPAGNE! Ook voor Petros die als vertaler mee moest
Ze willen het blijven verhuren. Iedereen die eens in een Grieks dorpje in een traditioneel huisje zijn vakantie wil doorbrengen is van harte welkom. Wij doen het beheer. Zo fijn want zo blijft het een beetje in de 'familie'...hè Bart.
Mavromatti boven eind juli onder begin oktober. Gedurende de zomer heeft ze allemaal witte plukken in haar anders zwart/bruine vacht gekregen. Achter haar oren en op haar flanken. Een zomervachtje? We zullen het deze winter zien. Ze is nu ca anderhalf.
OKTOBER
Oktober was voor ons de Doe-Eens-Wat-Anders-Weken. Na een zomer lang gasten ontvangen en het Guesthouse op orde houden proberen we wat tijd vrij te maken. Er valt nog zo veel te zien op Kythira en op sommige plekken zijn we nog nooit of al lange tijd niet meer geweest.
De kweeperen plukken we zo vers van de boom om een heerlijke marmelade van te maken.
Eind september hebben we weer eens een flinke wandeling gemaakt en dat smaakte naar meer. Aangezien we in oktober nog wel veel gasten hebben zijn we in de ochtenduren erg druk. Rond een uur of 1 in de middag zorgen we dat alle noodzakelijke klusjes geklaard zijn en kunnen we op pad. Zie hieronder voor een aantal prachtige plekken die wij hebben (her)ontdekt. Zelfs de regelmatige Kythira bezoeker zal zijn/haar ogen uitkijken. Klik hier voor de kaartjes van Griekenland en Kythira.
Diakofti
Diakofti
Eerst naar Diakofti want er is groot nieuws. Diakofti ligt aan de oostkant en hier komen dagelijks de veerboten binnen. Neapolis ligt aan de overkant op het vaste land van de Peloponessos. Eind september heeft een boot in Diakofti schipbreuk geleden.
De voorste boot is vastgelopen de achterste komt deze lostrekken.
Een vrachtschip uit Scandinavie. Deze ligt er nu al een tijdje omdat het een moeilijk bereikbare plek is. Verzekeringsspecialisten van het vaste land moeten worden ingevlogen om de zaakjes op te nemen. In ieder geval ligt de boot kalm te wachten op betere vaartijden. Nadat een deel van de lading, soda, is gelost is de boot lichter en kan deze makkelijk worden losgetrokken. Gelukkig is er geen olie of vracht, de soda, in het zeewater terechtgekomen.
Het blijkt een lastig stukje varen te zijn zo tussen de Peleponessos en Kythira. Op deze plek waar 3 zeeën bij elkaar komen is de zeebodem bezaaid met oude scheepswrakken. Een jonger slachtoffer ligt vlak voor Diakofti nog op de rotsen en hangt als een vertrouwd baken in zee. Diakofti is een waar zwemparadijs voor gezinnen. Het strand heeft wit zacht zand en met de turkoois blauwe zee een exotische plek.
De maagdenpalm groeit weelderig in Karavas
Karavas
Het is lang geleden dat wij in het groene Karavas zijn geweest. Karavas ligt in het Noorden van het eiland. De autoroute er naar toe is al een ritje waard. Zodoende gingen wij op een zondag met kwakkelweer, de eerste sinds tijden, op pad.
Zin in een banaan? In Karavas pluk je ze zo van de boom.
In Karavas heb je een natuurlijk waterbron waar menig eilander naartoe gaat om zijn watervoorraad bij te vullen. Dat kan in flessen maar vaak zie je ook zwarte plastic tanks van groter formaat. Dat gaat achter op de pick-up of tractor met laadbak. Op de plek zelf hangt een serene sfeer. Er zijn stenen bankjes waar je even heerlijk kunt zitten en genieten van de rust en al het groen om je heen. Je komt er door je auto op het pleintje in Karavas te zetten. Je loopt het dorp in en passeert de grote kerk. Je loopt rechtdoor en houdt Karavas aan je linkerzijde. Dan kom je in een stukje natuur en blijft het pad volgen tot je niet verder kunt en daar zijn de bronnen van Karavas.
Al wandelend passeer je huizen zonder daken en deze had ook nog eens een gedeeltelijke vloer. De muren staan nog altijd overeind. Wie zal de kozijnen zo mooi blauw hebben geverfd?
Een andere bron is die van Amir Alie. Ook de moeite waard.
Groen groen en hier en daar een gele bloem.
Avlemonas
Avlemonas
Het begint te regenen tijdens onze wandeling dus besluiten we terug te gaan. Van Karavas naar Agia Pelagia naar de oostkust. In Paleopoli is het droog en zetten we de auto aan de kant van de weg.
Nabij Avlemonas. Wat een prachtige kleuren bijelkaar.
Er is daar nog een spannend paadje maar waar leidt deze naar toe? Kunnen we een rondje Paleopoli- Avlemonas- Paleopoli maken inclusief strandwandeling?
Je zou het niet zeggen maar achter deze rotspartij ligt een compleet mini-dorp verscholen met waterputten en al.
Helaas blijven we tijdens onze wandeling tussen de bijenkassen steken. Kythira is beroemd om de lekkere tijmhoning. Wilde tijm is hier in overvloed dus worden de bijen naar een dergelijke rustige plek gebracht. Wij keren terug zonder een pad gevonden te hebben.
Dit is zo uniek gebouwd die bogen staan er al eeuwen.
Ondertussen genieten we van de wandeling en alle ruïnes, die uitnodigen voor, een bezoekje. Toch nog eens googlen want ons gevoel zegt dat er een pad moet zijn.
Links een regenbui. Rechts de zon. Magnifiek om naar te kijken vanaf het vuurtorentje in Avlemonas.
Albert geniet ook zo.....
Limnionas
Het lijkt inmiddels wel weer zomer op Kythira. Handdoeken en zwemkleding in de tas en op naar Limnionas. Limnionas ligt aan de westkust. Van de hoofdweg af richting Mylopotamos en dan volg je de borden. Wederom een waanzinnig mooie autoroute die zorgt voor regelmatige foto-stops. Het eindpunt, Limnionas dus, is een piepklein vissersplaatsje met een prachtig baaitje. Het is een fantastische zwemplek in voor- en najaar. Nu is het rustig en omdat het beschut ligt tegen de wind, niet smoorheet zoals in de zomer maar gewoon lekker warm. In Limnionas heeft James Prineas www.kythera-family.net een wandeling uitgezet. Deze is makkelijk te volgen vanwege de markeringen. Lange ijzeren palen met een blauw bandje op de top. Deze niet ongevaarlijke wandeling, er zitten behoorlijk pittige klimstukjes over rotsen bij, heeft een fantastisch einddoel.
Hoe komen we daar beneden?
Een natuurlijk fel groen gekleurd zwembad net boven de zee tussen de rotsen. Op het eiland noemen we het onderling 'The Magic Green Pool' en dan weet iedereen, die er geweest is, wat er wordt bedoeld. Wie deze wandeling wil doen doet dat op eigen risico wel een hele belangrijke tip: dichte wandelschoenen aantrekken.
Ik voel met net zo'n klimgeit. Overigens zijn dat ook de enige levende wezens die we tegenkomen.
Hehe we zijn er. Bijkomen en genieten van de warme zon, het prachtige 'zwembad' en een schitterend zeezicht.
Albert wil ook aandacht en neemt een een duik in Adams-kostuum.
De herfstnarcisjes zijn nu overal in overvloed net als de cyclaampjes.
Panajia Mirtidiotissa
Omdat we in de voorbereiding van de Olijf-Pluk-Weken zitten en op zoek zijn naar olijfboomgaarden komen we uit aan de Zuid-Westkust. Vorig jaar hebben we 2 weken olijven geplukt op een prachtig stuk land, Kalamavros, nabij Melidoni beach. Dit jaar zitten er nog niet zo veel olijven aan deze bomen. De plek zelf blijft eentje van het niveau: natuurlijke schoonheid. Er ligt nog veel hout, gekapt en gezaagd door pa en ma Snippe in het voorjaar van 2010. Dat nemen we direct mee. Ondertussen rijden we door naar het belangrijkste klooster van Kythira: Mirtidia ook wel Panajia Mirtidiotissa.
In het klooster.
Wat is het toch een geweldig mooie plek zoals het daar ligt in de vallei. Er zijn heel veel bomen in deze hoek van het eiland. Waaibomen noem ik ze. Ooit geplant in de jaren 60. Het zendelingenwerk van de Nederlandse kerk. Het klooster is in 2009 en 2010 gerenoveerd. Het laatste stuk is de kerktoren vandaar dat deze nog in de steigers staat. Het klooster is alle dagen open en vrij toegankelijk. Als je binnen komt staat er een antieke kast met passende kledij. In deze tijd van het jaar niet nodig.
Achter het klooster loopt een pad richting het kerkje Agios Nikolaos Krassas. Het kerkje hoort bij het klooster en is spectaculair gelegen op de rand van een klif. De wandeling is een makkie en heeft prachtige vergezichten.
In het kerkje Agios Nikolaos Krassas
Vlichada Beach
Het is altijd leuk als onze gasten enthousiast terugkomen van een dagje wandelen mét een 'nieuwe' wandelroute. Zo ook het Belgische stel. Gewoon de beste wandel-loop-fiets kaart van Kythira gepakt en de route 'thuis' al uitgestippeld. Al wandelend kom je dan in Vlichada Beach aan de oostkust. Tussen het strand van Kaladi en Kombonada.
Vlichada Beach
De prachtige vallei achter het strand.
Wij zijn er een jaar geleden geweest maar dan met de boot. Want waar loopt het wandelpad precies? Dat weten we nu en de wandeling is schitterend en maar drie kwartier. Het strand is in deze tijd van het jaar zeker verlaten. In de zomer vast ook want wie gaat er in de hitte wandelen....of toch wel? De beloning is een verlaten strand half steen en zand. Een flinke picknick mand mee en terugwandelen later op de dag. Dan is de mand ook wel leeg.
In het Noorden achter Gerakari.
Gerakari
Tijd voor een groepswandeling. Een oudere Griekse dame, Maria Barocha, woont in het Noorden van het eiland -in the middle of nowhere- in een stenen huis ergens achter Gerakari en wil ons (de groep) graag haar geboortegrond laten zien. Een prachtig verlaten natuurgebied in het Noord-westen van het eiland.
Tijdens de wandeling blijkt dat een ieder een andere idee over deze wandelmissie had. Ons was verteld dat Maria een ijzerhoudende waterbron wilde laten zien. Een unieke met het allerbeste drinkwater van heel Kythira.
Pat, onze ex-buuf uit Frilingianika, dacht dat we naar zee gingen. Die liep de hele dag al in haar badpak.
Het eiland Elafonissos, met de mooiste stranden van Griekenland, op de achtergrond.
Petros dacht dat we een eindje gingen lopen, daarna picknicken en...een lange middagdut. De rest van de groep wist van helemaal niets...behalve wandelen.
Veel ruines en natuurlijk ook even binnen kijken. Let op de boog. Deze keer niet van steen maar gewoon een stuk hout. Zie foto onder.
Moohooi!!! Jammer dat je met een foto geen 180 graden kunt maken.
Lunch! Deze is gemaakt door Clive en tevens door hem bezorgdt. Helaas kan hij niet wandelen vanwege een zeer pijnlijke rug.
Allemaal bemoeien we ons met de opzet...
Zitten en nu tijd voor wijn.
' moeder' Maria zorgt dat iedereen wat krijgt.
Allemaal even lachen.
En dan nu aan de spanakopita.
Ondertussen hebben we toch aardig wat kilometers afgelegd, geluncht en sommige wandelaars waren heel erg moe....
Zo moe dat ze letterlijk een dutje deden en zo moe dat ze op de 4WD meeliften. Binnen zat het al vol dus tja dan maar er aan hangen.
De wandelaars die gewoon bleven wandelen werden verrast door een kudde wilde geitjes.
Niet iedereen liep even snel waardoor 'moeder' Maria ging kijken waar de laatsten waren. Albert hielp even later ook mee. Onze buuf Pat ging in haar auto kijken en Maria later ook. Toen was iedereen elkaar kwijt want er zijn vele afslagen.
De waterbron bleek ergens anders te liggen en de zee is met al die steile rotsen niet eenvoudig te bereiken. Wel hadden we met z'n allen een buitengewoon gezellige middag in een prachtige groene omgeving. De zon kwam er nog flink door waardoor we allemaal flink rozig thuis kwamen.
En zowaar: we hebben daarna, eind oktober, nog een middagje gezwommen!!!!!!! Het weer is heerlijk.
NOVEMBER DE OLIJF-PLUK-WEKEN 2010
De olijven uit ons eigen boomgaardje bij het Guesthouse
Hoe gaat dat een week olijven plukken in Griekenland?
Op Kythira? Is dat een eiland maar waar ligt dat dan? Wie gaat er nu werken in een vakantie?
Blijkt Kythira boven Kreta te liggen en net onder de Peloponnesos .Klik hier voor een overzichtskaart. Kreta is waarschijnlijk bekend bij 99% van alle mensen. Maar Kythira...misschien bij 1%? Eén van de plekjes met de meeste zonuren van het hele Mediterrane gebied. De wind waait de lucht altijd weer open. Naast zon, zee en strand is er van alles te doen zoals bijvoorbeeld olijven plukken.
Olijven plukken ziet er zo uit
Eerst het voorbereidende werk; de onderste takken wegknippen
Dan de boom in
Verzamelen
De olijven kunnen in de zak
LUNCH!!!
Met z'n allen naar de fabriek
Verse olijfolie
Een spannend moment. Hoeveel olie komt er uit deze portie olijven?115 liter
De hoogste tijd om ter plekke te proeven
Of dat leuk is is heel persoonlijk. In ieder geval vinden wij het heel erg leuk om te doen en willen wij iedereen de gelegenheid bieden om mee te kunnen doen.
Yasin en Angela, onze eilandvrienden kunnen wat extra handen goed gebruiken
Angela zorgt dat niemand iets te kort komt
Ondertussen charmeert Yasin de dames
Elk jaar begin november stijgt de spanning op het eiland. Is het een goede oogst dit jaar en wanneer zijn de olijven rijp? Iedereen heeft zijn eigen theorie over wat het beste moment is om te beginnen met plukken. Beginnen op een vaste datum of na de 2e grote regenbui want dan zijn de olijven zo lekker sappig. Een andere theorie is op het moment dat de helft van de olijven groen zijn en de helft zwart zodat je net die goede mix van sappigheid en pittigheid in de olie verkrijgt. Hoe het ook zij voor de eilandbewoners is het een jaarlijks terugkerende traditie waarbij onder het genot van lekker eten en drinken hard gewerkt wordt. Het gaat niet om het financiële gewin maar om samen dat ene doel te bereiken, de lekkerste (biologische) olijfolie!
Olijfolie gebruiken we in en bij iedere maaltijd
Wat vinden onze gasten er van?
''De week heeft mij goed gedaan, lekker met de handen werken in de buitenlucht, verstand op nul en harken maar. Gewoon niet te moeilijk.''
''Wat mij bij blijft is het heldere, lichte primaire levensgevoel, dat probeer ik vast te houden.''
Twee spontane, en mooie, uitspraken van olijvenplukkers die een weekje bij ons doorbrachten afgelopen november. Wat kan ik hieraan toevoegen. Dat we veel gelachen hebben, lekker gegeten, ook serieuze gesprekken hebben gevoerd en iedereen tijd heeft gehad om op eilandverkenning te gaan. In november 2010 was het warm en zonnig. Zo warm dat er diverse mensen hebben gezwommen. Kortom dit klinkt als vakantie. Dat is het ook, tenminste dat streven wij na voor elke gast. Ondertussen maak je kennis met een eeuwenoude traditie.
De keukenprinses van Fos ke Choros
Hulp komt er van Gijs: een echte kok. Zo leer ik weer van alles.
Klik hier voor de Helmondse Golfclub Overbrug
Gevulde aubergine
Lam met Griekse pasta uit de oven
Salade met veel granaatappel
Griekse oliebollen: loekoemades
Lekkerrrrr. We hadden gekookt voor nog 3 gasten. Helaas, voor hen, kwamen ze pas de volgende dag.
Naast de Olijvenpluk is ook de aanwezigheid van de Nederlandse plukkers hét gesprek van de dag. Zodra we met een groep de de olijfpers binnenkomen gaat de aandacht van de olijfjes naar de dames (er rijmt iets anders op maar dat vind ik niet zo netjes). Ach, in de olijfpers is het een heuse mannenwereld. Met als gevolg dat er fanatiek heen en weer wordt gerend om de bezoekers te plezieren. Zodra de verse olie wordt getapt is er brood en zeezout. Direct je eigen olie proeven, heerlijk!
Dat één van de olijvenplukkers een week lang op klompen en in korte broek heeft rondgelopen, en zo ook in de boom klom, maakte op ons een grote indruk.
Olijven plukken in korte broek en blote bast...wat een leven
Net zoals de ooievaar die ineens in ons olijfpluk veld stond. Later zagen we er nog eentje. Een echtpaar. Nog weer even later kwam de dierenarts langs. Er was haar verteld dat één van de ooievaars in zijn vleugel was geschoten en niet meer kon vliegen. Grieken schieten op alles, zei de dierenarts, daarbij is hun culinaire lust wat breder dan de onze. Dat zie je dan weer terug in de wat bredere Griekse lijven.
Of we konden helpen hem/haar te vangen, de ooievaar dus? Harkjes aan de kant en omsingelen maar. Maar de ooievaar vloog mooi weg. Dus op zoek naar de partner. Na lang speuren hadden we deze ook gevonden. Dat ging echter precies hetzelfde. Niets aan de hand dus. Waarschijnlijk heel erg vermoeide ooievaren die bijkomen op Kythira om het laatste stukje naar warmere Afrikaanse oorden af te leggen.
De eigenaar van de olijfbomen komt graag een kijkje nemen met al dat (dames)bezoek uit Nederland.
Dat je ook kunt verdwalen op Kythira of tenminste dat gevoel hebben is ook een stel gelukt. Vier uur lang hebben ze in het Noorden van het eiland over zandwegen door de bush bush rondjes gereden. Zonder iemand tegen te komen. Waar is de uitgang? De paniek begon aardig toe te slaan want het werd donker en over een paar uur moesten ze de veerboot van Kythira naar Athene (Piraeus) nemen. De opluchting was dan ook groot toen ze uiteindelijk 'gered' werden door een alleraardigste Griekse dame. Kwam hun Grieks weer goed van pas. “Rij maar achter mij aan”, zei ze en zo kwamen ze weer op de goede weg.
Waar denk je aan???? Toch niet aan....
Klik hier voor Bakker Blok Letens makelaars.
Soms is het beter om op de fiets naar een afspraakje te gaan. Zoals onze 'tuinvrouw' die een afspraak had met Yannis, één van de imkers op het eiland. Beroemd om zijn heerlijke tijmhoning. Op de fiets naar Mitata en aldaar in een wit imkerpak gehesen vertrok ze met de imker in de auto naar de bijenvolkeren. Onderweg kwam ze nog een mede olijvenplukker tegen maar die herkende haar nauwelijks in dat witte pak, die schrok zich rot. Het waren nogal wat bijenvolkeren, meer dan 500. Zelf onderhoudt ze er op haar werk, samen met collega's, drie bijenvolken. Al met al een indrukwekkende tochtje met als afscheid een boeketje van de aardbeiboom.
Pogingen om verse rode aardbeien te plukken
Ondertussen rees de vraag bij een plukster hoe je van olijfolie zeep kunt maken.
Wat is dit?? 3x raden
Nadat onze gaste via via een afspraak had gemaakt besloten we er met zijn allen heen te gaan. Zo belanden wij in Karavas aan de tafel van de 86-jarige Katerina. Ze zat ons al op te wachten met chocola en tsipoera.
Een geweldig plaatje: Katerina met de zak chocolade voor op tafel. De waterfles met als inhoud tsipoera(grappa) en rechts de camera.
Bleek het namelijk net die dag haar naamdag zijn. Tot groot vermaak ging de telefoon bijna onophoudelijk over.
We konden vragen wat we wilden.
Half Kythira wilde haar blijkbaar feliciteren. Katerina hield het echter steeds kort want ze had volgens haar eigen zeggen haar 'vriendengroep' op bezoek (wij dus). Ondertussen was er ook nog een kunstenares video-opnames van het hele college van Katarina aan het maken. Na een uur hadden we eindelijk het recept en waren de meeste vragen beantwoord. Het was ook de hoogste tijd om te gaan want om 20:30 uur moest ze naar bed.
De vruchten van de cactusvijgen zijn te eten
Verder zijn we al lang vergeten dat twee dames een dagje zonder koffers moesten doen. Het verfrissingspakket van Lufthansa bracht enige verlichting. Een t-shirt, deodorant, nagelvijl, shampoo, tandenborstel en tandpasta. Dat lukte net voor een nachtje. In de plaatselijk supermarkt zijn er snel een paar rubberen laarzen voor 10 euro gekocht zodat er toch alvast geplukt kon worden. Tot schrik van één van de dames bleek er de volgende dag maar één koffer op Kythira te zijn aangekomen. Het humeur daalde nu wel in hoog tempo. Een dag zonder een koffer gaat nog maar een week?? Waar was nu die andere koffer? Na 2 maal op en neer rijden naar het vliegveld en veel gebel met Lufthansa bleek deze toch gewoon op Kythira airport te zijn aangekomen. Alleen aan een ander balie. Er zijn dus welgeteld twee balies op Kythira. Na een vermanend woordje van de hostess dat de volgende keer de koffers maar bij 1 balie opgehaald mochten worden was iedereen dan toch weer blij. Wij ook want de gigazak drop en chocolade letters, hadden ze speciaal voor ons meegenomen, zaten ook in deze koffer.
Na het ontbijt verzamelen en soms even wachten in het zonnetje. Niet vervelend.
Ook is ons bijna al weer ontschoten dat er drie gasten een dag later kwamen. Ze zaten al in de lucht, tussen Athene en Kythira, maar na 20 minuten vlogen ze recht op een pikzwarte wolk af en moesten rechtsomkeert maken. Met als gevolg dat ze een nacht in Athene doorbrachten. De opvang bleek perfect. Hotel en diner en natuurlijk de ticket de volgende dag voor hetzelfde vliegtuig Athene-Kythira. Alles op kosten van Olympic Air.
Dat het af en toe stortregent, natuurlijk op de 'vrije' dagen, en je dan in 10 seconden doorweekt bent, is gauw vergeten zodra de zon weer volop schijnt.
Bijkomen tijdens de lunch
Heel erg bedankt Joop(en ook Irma,) Marie-Joze, Jos, Harmien, Paula, Wia, Henk, Iris, Gijs, Ben, Ted, Harmie, Miriam en Petra.
Wij hebben ontzettend genoten van jullie. Stinejassas, dat de olijfolie jullie nog lang mag smaken.
NB: november dé olijf-pluk-maand. Wil je een keertje meedoen? en wil je nu al zeker zijn van een plek of heb je nog vragen mail gerust naar anita@eengriekseiland.nl
DECEMBER
KERST OP KYTHIRA
Basil; druk en onstuimig met 1 seconde het hoedje op en klik foto
Het duurde even voordat wij in hogere kerstsferen kwamen. Op 23 december kwamen werd het de hoogste tijd om de kerstversieringen op te hangen. Buiten werd nog een boom buiten opgesierd met lichtjes, dat staat altijd zo gezellig als je s' avonds aan komt rijden. Nog een etentje thuis, tussen de kerstversierselen, met wat eilandvrienden en toen kwam eindelijk het kerstgevoel.
Tweede Kerstdag met uitgebreide lunch
De koning(in) van het feest op 2e kerstdag
Tijd voor spelletjes; Hints. Albert beeld uit.
Ander spel: Wie ben ik? altijd lachwekkend door alleen al de post-it plakkers.
Om het nog wat aan te dikken gingen we op de 24e uit eten met vrienden. Op de 25e koken voor onze gasten. Op de 26e een uitgebreide kerstlunch tot in de late uurtjes. Niet onbelangrijk, elke dag ontbijt voor onze gasten. Nu moet het niet gekker worden want zelfs in Nederland hadden wij niet zo'n druk programma.
Dit jaar ook weer de mooiste en origineelste kerstboom opgebouwd uit banden.
En daar kondigde zich ook al weer Oud & Nieuw aan.
Met vriendenbezoek uit Nederland. Harry en Carla. Wat een feest, wat een enthousiasme en wat een heerlijke gesprekken. Het was voor hen, in hun megadrukke bestaan, een (licht)flitsbezoek. Woensdag komen en zaterdag weer vertekken. Intensief maar voldaan.
Geen vuurwerk maar wel sterretjes.
En oliebollen, Griekse loekoemades. Albert bakt ze graag...
Laten we vooral het hoogstaand bezoek van midden december niet vergeten. Pa en Ma Snippe met oom Teun en tante Janna.
We willen wel wat (werk) doen hoor voor de kost, riepen ze nog de eerste dag. Zo gezegd zo gedaan. Met z'n allen naar de olijfboomgaard om te snoeien en de olijfbomen vrij te maken van heel veel stiekelbosjes.
Het was zulk lekker weer dus er werd gewerkt in het t-shirtje, fotootje links speciaal voor tante Janna.
Dat bleek wel wat anders te zijn dan olijven plukken. Ook inspannend maar veel makkelijker en gevarieerder. Warm kregen ze het van al dat snoeien. Ook veel splinters en bloedende armen. Pa Snippe gleed uit en viel met z'n arm nogal ongelukkig op een uitstekende tak. Flinke wonden maar met de alom bekende zwaluw-staart-pleister van ma Snippe was het leed al gauw verzacht. Later terug in Nederland was een pencilline kuurtje nog wel nodig om een ontsteking te voorkomen.
Met z'n allen naar Karavas.
Voor een bezoek aan de bakkerij mét korte rondleiding en uitleg over de heerlijke paximadia: Griekse beschuiten.
Later bij Petros en Clive met koffie en taart.
Oom Teun dook meteen de koelkast in...maar dat was om het te repareren. Everybody happy.
Na één dag werken op het land hebben we ze niet meer gehoord. Er was natuurlijk ook veel te laten zien aan de nieuwkomers, oom Teun en tante Janna. Vervelen deden ze zich geen moment.
Samen aan tafel.
Er werd veel samen gewandeld, gekletst, geborreld, gekookt en foto's bekeken. Af en toe mochten wij ook mee(doen).
Ze gaan al weer?! Met heel veel overgewicht. Die stenen wegen wat mam! En dus bijbetalen.
Nog even kletsen en foto's maken.
VIJFTIEN JAAR SAMEN!
Dat gaan we vieren.
Daar was de familie ook bij en wat doe je dan? een etentje organiseren.
Dagje nieuwjaarskaarten schrijven....500!
Een andere, ietwat vreemdere gast in december was Bobcat.
Zie hier Albert zijn nieuwste vriendje.
Hele dagen zat hij samen met Bobcat te brommen over onze terrein. De rubber buitenband liep er een keertje af. Om die er dan weer om te krijgen werd de krachtpatser van de week opgeroepen. Onze aannemer en tevens eigenaar van Bobcat. Na veel duwen en trekken, niet echt ongevaarlijk werk, kregen ze de band er weer om.
Na al die inspanning tijd voor een kafedakia; kopje koffie
Een paar dagen later was de accu leeg. Volgens onze aannemer kon je deze er zo uithalen. Opladen laat je doen bij het het benzinestation. Nadat Albert een paar dagen geprobeerd had om de accu eruit te krijgen, die volgens zijn zeggen er met veel geweld was in geduwd, en daarbij Bobcat voor een groot deel had gedemonteerd is het toch gelukt. De accu ging een nachtje aan de oplader.
Om de tere vruchtjes van de fruitbomen te beschermen tegen wind, regen en kou(?!) zijn ze flink ingepakt.
Na een paar weken Bobcat en Albert mag het resultaat mag er zijn: veel zelfgebouwde muren en het terrein hier en daar iets heuvelachtiger. In januari en februari gaan we verder want met Bobcat zijn we nog lang niet klaar. Albert verheugd zich er nu al op.
Kapsali in december
Likoudimou beach in december.
Indrukwekkende luchten in december.
Tipsie in december....in oktober heeft de dierenarts hem voor een groot gedeelte kaal geschoren. Zijn vachtje begon te vervilten. Het is al weer flink gegroeid.
Veel gezondheid, geluk en liefde in 2011!
En voor iedereen geldt: Zin in een Grieks eiland? Kom!!!
Albert&Anita
Calendar
