JANUARI 2009

Auw, wat een felle zon op nieuwjaarsdag. Het oude jaar hebben we tot laat uit gezeten beter gezegd het was eigenlijk erg vroeg. Geen oliebollen en het vuurwerk? Dat knalt op de ochtend van 1 januari wel door ons hoofd. Gezellig was het zeker. Met lekker eten, iedereen neemt wat mee en dan is het al gauw veel te veel, champagne, dans en veel (domme) spelletjes volgens Clive, een echte Engelsman. De zon schijnt zo heerlijk op 1 januari dat we toch (redelijk)vroeg ons bed uit rollen. Tijd voor een detox-wandeling. We treffen een kudde schapen en houden een sympathiek gesprek met ze. Zo ontdekken wij dat elk schaap een eigen geluid heeft met hier en daar een goede bas.

We wandelen naar ons in aanbouw zijnde Guesthouse en genieten van het prachtige uitzicht. We zien de zee van west naar oost. Met in de verte Kaap Matapan, het laatste stukje van de Mani, de toppen van het Taygetosgebergte en het havenstadje Neapolis op de laatste vinger van de Peloponnesos. Op de terugweg schieten we prachtige plaatjes.

De vallei tussen Frilingianika en Aloizianika

Het dorp, ons dorp Frilingianika

Driekoningen is in Nederland op 6 januari. In Griekenland is dan de Epifani; de zegening van het water. Dit jaar zou de Griekse minister-president Karamanlis persoonlijk naar Kythira komen om de plechtigheid bij te wonen. Maar vanwege de recente onlusten in Athene (een politieman dood geschoten) besloot hij op het laatste moment om niet te komen. Zijn vrouw schijnt wel geweest te zijn met 10 bodyguards maar haar hebben we toch niet kunnen ontdekken(De Roddel).
Hoe dan ook is het een heel gebeuren waarbij de kade in Agia Pelagia volstroomt met publiek.

Na de opkomst van de Papes (priesters) spreekt een van hen de zegening uit richting het water en zwaait met een houten kruis.

Aan de andere kant van de haven staan ondertussen 4 aantrekkelijke jongemannen te blauwbekken in hun zwembroekje en ongeduldig wachtend tot het sein gegeven wordt om in het water te duiken.

Dat is zodra de Pape het kruis in de zee gegooid heeft.

Degene die als eerste het kruis uit het water heeft opgedoken is de winnaar. Hij heeft het genoegen deze te mogen overhandigen aan de Pape en mag een jaar lang genieten van de bijbehorende eer.

Vervolgens gaat het hel gezelschap terug naar de kerk waar nog een (zeer lange) kerkdienst gehouden wordt.

Wij kwamen echter alleen voor het spektakel en om de laatste roddels uit te wisselen.Onder andere met een alleraardigste antropologe uit Australië die voor haar doctoraal een jaar op Kythira woont, ze doet een onderzoek naar 'de Griek in zijn eigen omgeving'. Haar keuze is op Kythira gevallen omdat in het midden van de 20e eeuw Kythira leeggestroomd is en tienduizenden mensen vertrokken zijn naar Australië, waar inmiddels 60.000 mensen van Kythirese afkomst leven. Zij is ook een nazaat van die vertrokken groep. Onze antropologe, die we vaker tegenkomen bij etentjes, wist ons te vertellen dat ze onlangs 8 uur (!) met haar moeder in Australië had gebeld, non-stop. In een koude telefooncel op een tochtige kade zonder eten en drinken. Dat noem ik nog eens een echte Die-Hard. Binnenkort komt ze bij ons thuis skypen.
De hoogste tijd om de bronnen van Karavas te bezoeken in het Noorden.

Vers water halen en men zegt dat het heel gezond is. Het smaakt zeker lekkerder dan het kraanwater. Helaas hebben wij nog geen opslagtank dus met twee 5 literflessen doen we het eerst.

Regelmatig zie je hier iemand rijden met een aanhangertje met een grote zwarte tank erop. De tank wordt gebruikt om vol te tappen het water van 1 van de vele bronnen op het eiland. Het water stroomt erg langzaam en men zegt dat dit komt van de weinige regenval van de afgelopen jaren. Een soort vertraagd effect dus. Deze winter is er al meer regen gevallen dan normaal in een heel jaar horen wij van diverse mensen. Voor echte Hollandse KaasKopjes, die op dat gebied wel wat gewend zijn, ligt ons regen-level veel hoger. In ieder geval zullen de bronnen volgend jaar vermoedelijk weer goed gevuld zijn.

Stumpy is een schatje

Deze kat dacht daar wat anders over

Als ware Kolonisten van Katan zijn wij op jacht naar nog meer grondstoffen; na het water ook olijven (voor olie) en hout. Dit vind je allemaal in een olijfboomgaard, die wij niet hebben, maar vele mensen op het eiland hebben er te veel. Al deze olijfbomen bijhouden is veel werk maar het is leuk werk en diezelfde Hollandse KaasKopjes vinden het prachtig om olijven te plukken. Zo togen wij op een mooie ochtend helemaal naar Chora waar een olijfboomgaard nodig van zijn grondstoffen ontdaan moest worden. Chora is voor ons een hele trip, 20 minuten rijden, maar je moet dit op het eiland zien in de verhouding van Groningen naar Amsterdam. Zodoende combineren wij dit met een bezoek aan het postkantoor en de bank (beide zijn ook in Potamos), het belastingkantoor, belastingadviseurs en het electriciteitsbedrijf. Daar waren we 4 uren zoet mee, een berg papieren verder en heel veel kletspraatjes. Het stuk land hebben we voor het laatst bewaard. Als verrassing! en dat was het zeker. Een prachtige olijfboomgaard met 100+ bomen die er nogal verwaarloosd bij stonden. Genoeg olijven en hout.

Woeste bomen

Keurig gekapte bomen

In 6 dagen verzamelden wij 190 kilo olijven en zijn alle bomen gesnoeid (op onze manier) met hulp! Petros & Clive kwamen een dagje met een elektrische zaag en dat ging geweldig. In ruil voor wat hout en straks een paar liter olijfolie. Zo werkt dat hier; ruilhandel.
Dan de spiegeltjes en de kraaltjes. Naar de supermarkt gaan en van de plaatselijke taverne-eigenaresse een fles cola in je handen gedrukt krijgen omdat ik haar vriendin ben, een hele nieuwe ervaring.
Of de eigenaresse van de supermarkt die Albert honderduit vraagt en zo ook naar zijn leeftijd. Ze blijken van hetzelfde geboortejaar te zijn. Albert is volgens haar niet 42 maar 43 net als zijzelf! Omdat je je 42e levensjaar inmiddels afgesloten hebt en dus in je 43e levensjaar bent! Griekse logica. Maar misschien toch niet zo vreemd want de verjaardag is voor de Grieken niet zo belangrijk. Iedere Griek heeft een naamdag en dat is het hoogtepunt van het jaar!

Het bouwterrein

Elke dag kijken we onze ogen uit bij ons project Fos kai Choros. Er wordt knetterhard gewerkt. Onze aannemer is uitermate flexibel en creatief. Ter plekke worden, in goed overleg met ons, een aantal wijzigingen doorgevoerd bijvoorbeeld een deur wordt een raam, ramen worden kleiner of groter, de badkamers worden efficiënter ingericht, er komt een houtkachel bij met een schoorsteen aan de buitenkant van het pand, allemaal geen probleem. Dat wij oude (2e hands) dakpannen op het pand krijgen vindt niet iedereen logisch. Op een nieuw huis doe je toch zeker nieuwe pannen? De plaatselijke taxichauffeur informeert bezorgd of wij misschien niet doorhebben dat het geen nieuwe pannen zijn en op slinkse wijze worden bedrogen door de aannemer? Als wij dan antwoorden het gewoon mooier vinden en de kwaliteit van de pannen uitstekend is, vind men het goed maar toch wel een beetje raar.

Wilde tijm planten! rechts het ezelspad

Ons electriciteitsplan is klaar, de aansluitingen van de airco's zijn besproken en nu zijn we op jacht naar kleuren. De kleuren voor de binnenkant hebben we aardig in beeld maar de buitenkant is toch lastiger dan vewacht. Wordt het klassiek wit met lichtblauwe luiken, zoals onze wens was toen we net aankwamen. Gaan we voor wit met witte luiken, de combinatie die afgelopen zomer favoriet bij ons was. Een serieuze overweging is ondertussen een oker-kleurig pand met donkerbruine luiken geworden omdat er zo'n prachtig klooster in deze kleuren op het eiland staat. En daarna springen we van de hak op de tak en speuren het hele eiland af voor de aller aller mooiste kleurcombinatie.

Hierbij hebben we wel geleerd dat de bekende Griekse wit/blauwe combinatie voor Kythira niet geldt. De oude huizen op het eiland waren in de meest fantastische kleuren geschilderd zoals paars, roze, oranje, geel etc. maar dan wel altijd met een aardetint er doorheen. Erg mooi allemaal! Dit maakt de keuze steeds lastiger. Ons perfectionisme komt op dit soort momenten altijd sterk bovendrijven.

Een goed gesprek met onze buuf

Wij gluren wat af en we merken dat er ook steeds meer buren bij ons komen gluren (Fos kai Choros). Onze achterbuurvrouw deelde ons op een middag mee dat ze het zo jammer vond haar zeezicht nu voor altijd te moeten missen vanuit haar achtertuintje. Gelukkig lachte ze er bij en vond het helemaal geen probleem omdat het gebouw zo mooi wordt. We geven haar een uitgebreide rondleiding en daarna geloven we haar nog steeds.

Albert&Anita

Is Tipsie tipsy? (Nee hoor pap)

FEBRUARI 2009

Eindelijk kunnen we verhuizen. Na dik 3 maanden verbouwen is ons huisje klaar. Van alle kanten krijgen we hulp aangeboden. We slaan alles af! Eerst maar eens kijken wat we eigenlijk allemaal te verhuizen hebben? En wat kan in de opslag blijven? We zullen ons toch zelf door de hele berg heen moeten werken. Tijdens dit ''verrassingsonderzoek'', want wat hadden we toch ook maar weer allemaal meegenomen?, blijkt dat er veel zin en onzin tussen zit. Heel veel boeken en cd's, we halen er een paar leuke ''verse'' uit. En stapels kleding. Na wat trekken en sleuren tussen de dozen hebben we zo weer een nieuwe garderobe. We komen wat gesneuvelde aardewerken borden en glaswerk tegen. De kapotte borden stoppen we in een doosje, kunnen we nog eens fijn mozaïeken.

Ons huurappartement gedurende 8 maanden; de linker deur.

Ons eigen Griekse huis; alle groene ramen en deuren

Een week zijn we bezig met de verhuizing. Maar dan is alles ook spik en span en zijn alle overbodige spullen naar de opslag. O, wat zijn we blij en wat is het leuk geworden. Alle foto`s staan onder Ons eigen Griekse huis (klik op de vette tekst). Het is wel weer even wennen waar alles staat. Vooral bij het koken, waar staan de kruiden, de pannen, de voorraad. Inmiddels zijn de eerste heerlijke pastitsio's (Grieks gehakt-pasta ovengerecht), creme brulees(niet Grieks) en citroentaarten(half Grieks) verorberd. We hebben namelijk sinds 8 maanden weer een oven. En niet te vergeten 4 volwaardige kookpitten. De gebruiksaanwijzing van de oven is alleen verkrijgbaar in het Grieks. Ondanks het merk Zanussi zijn dergelijke elektrische ovens in Nederland nagenoeg onvindbaar. Een gebruiksaanwijzing in het Engels bestaat ook niet. Nu is de oven niet ingewikkeld dus we redden ons er prima mee en kunnen met de gebruiksaanwijzing ons Grieks testen. De Nederlandse gebruiksaanwijzing geleverd bij de spiksplinternieuwe wasmachine en vaatwasser waren heel wat....anders. Het uittrek-boekje bij de wasmachine is meer onhandig. Een meter lang met tekst van links naar rechts op de voor- en achterzijde. Wat je wilt weten staat altijd aan de verkeerde kant. Wie verzint zoiets? De gebruiksaanwijzing van de vaatwasser is weliswaar een handig plat boekje maar wat al die tekens op het frontpaneel betekenen staat er niet in. Het ging alleen over het indelen van de korven. Google gaf (weer eens) uitkomst.

Mandrake

Dark grape Hyacinth

Ondertussen hebben we aanloop van bekenden die nieuwsgierig zijn naar het eindresultaat. Meestal combineren we dat direct met een bezoek aan ons guesthouse om ook daar de laatste ontwikkelingen te laten zien. Opvallend detail is dat de buitenlanders, die permanent op Kythira wonen, door ons worden rondgeleid en de Grieken? Die zijn al diverse malen op eigen gelegenheid wezen kijken.

Ons Kasteel, Twin Towers of Kythira, oftewel Fos kai Choros

Er is nog een onopgelost mysterie van ons Frili-huis: wie heeft de hoofd-waterkraan uitgezet? In Griekenland is het gebruikelijk dat alle meters aan de buitenkant van de huizen zit. Alleen de stoppenkast zit in huis. De hoofdkraan van het water zit ook buiten. Op een dag zaten wij urenlang zonder water in de veronderstelling dat er ergens werkzaamheden waren (als je in Griekenland woont denk je daar als eerste aan). Om 7 uur 's avonds hadden we nog steeds geen water. Na wat rondbellen zijn we toch maar eens gaan kijken naar de hoofdkraan. Het probleem was met 1 draai opgelost. Alleen wie heeft toch de hoofdkraan omgezet??

TAXI!!!

Ondertussen komen de eerste kennissen, van afgelopen zomer, al weer aanwaaien(letterlijk en figuurlijk). James Prineas van www.kythera-family.net die enerzijds op familiebezoek komt maar ook grond heeft gekocht. Deze zomer komt hij, samen met zijn gezin, een jaar op Kythira wonen. Wat een stap voor ze. De hoogste tijd om bij te praten.
Een nieuwe ster aan het firmament is de amerikaan Steven, wonende in Berlijn en nu voor een paar maanden op Kythira (als huisoppasser). Hij heeft geen auto. Regelmatig zien we een boomlange vent, langs de weg slenteren; Steven dus. Hij doorkruist het hele eiland. Tijdens een etentje is hij zo enthousiast aan het vertellen dat zijn vork maar heen en weer blijft slingeren boven zijn bord zonder een hap te nemen. Hij heeft spaghetti Bolognese besteld. Er zit inmiddels meer spaghetti op zijn kleding en zijn gezicht dan in zijn bord. Om niet ook onder de spaghetti te komen schuiven onze stoelen steeds verder van tafel. Onze borden zijn allang leeg. Om een einde te maken aan zijn monoloog adviseren wij hem door te eten. Na het eten, bij het verlaten van de taverne, maakt hij nog een snoekduik over een losliggend kleedje. Totaal verbaasd zie ik hem voor mijn voeten vallen en ik moet zeggen dat zijn valtechniek bewonderenswaardig is. Hij heeft geen drup wijn gehad en nee, het was geen huwelijks-aanzoek.

Een wintervijg met voorjaarstapijt

Een echte ster is de Griekse artieste die jaren in New York heeft gewoond en naar Kythira is gekomen met maar 1 doel. Op Kythira een huis kopen. Ze was op een nacht wakker geworden uit een droom over een paradijselijk eiland. De volgende dag las ze bij toeval een boek over de Griekse eilanden en herkende in Kythira onmiddellijk het eiland van haar dromen. Twee dagen later zat ze op het vliegtuig naar Griekenland en de volgende dag was ze al huizen aan het bekijken. Onze aannemer/makelaar, die precies weet hoe enthousiast we over hem zijn, was wel zo handig om ons uit te nodigen precies op het moment dat deze mevrouw ook op kantoor was. Konden we haar op sleeptouw nemen en flink reclame voor hem maken. Wat we overigens graag doen, want we zijn inmiddels zoveel mensen tegengekomen met gruwelverhalen over hun aannemer, dat ons wel duidelijk is dat hij de uitzondering is die de regel bevestigd.

Silena Colorate en Three-horned stock

De hoogste tijd voor een week Athene: De Grote Inkoop. Op zoek naar deurklinken, ovens, koelkasten, bedden, televisies, een zwembad en nog veel meer. Het is een hele waslijst! We plannen het samen met een vriend van ons die op dat moment op de terugreis van Londen naar Athene is. Hij is half-Griek en kent de stad Athene veel beter dan wij. Binnenkort start men met de bouw van zijn huis dus waar we gezamenlijk kunnen inkopen kunnen we vast samen korting bedingen, handig toch? Gelukkig gaan we een week later heen dan oorspronkelijk was afgesproken. Zo konden wij en Tipsie nog een paar dagen wennen aan ons nieuwe onderkomen. Voor Petros, onze Griekse vriend, was het minder gelukkig want hij lag in Engeland 5 dagen in het ziekenhuis met voedselvergiftiging!! Bleek dat het eten van een kreeft die je een daglang overal mee naar toesleept toch niet zo slim is. Dat verzin je toch niet maar het kwam ons goed uit.

Sneeuw in de bergen op de heenweg

Inmiddels kunnen we de 2 Griekse Ikea's, de Kotzobolous, Mediamarkten, Leroy Merlin en de rondweg van Athene wel dromen. Een dagje treinen naar het centrum van Athene, een aanrader, om de straat met deurklinken-winkels te bezoeken staat ook op het programma. Samen met Petros. Bij de eerste winkel is het al raak. Mooie exemplaren en de aller aller mooiste kosten meer dan 400 euro per stuk. Er komt speciaal een meneer van de deurklinken-winkel aan de overkant (horen ze bij elkaar??), om al dit moois te tonen. Helaas gaan onze budgetten niet zo ver. Op naar de volgende stampvolle deurklinken-winkel. Daar zien we dezelfde (goedkopere) exemplaren, maar voor een andere prijs. Wat kan hij aan de prijs doen? Die gaat met stip naar beneden. Op naar deurklinken-winkel nr 3. De onderhandeling wordt al snel ingezet en bij het overhandigen van een visitekaartje komen we er achter dat er meerdere winkels van dezelfde eigenaar zijn....Wat zijn dit voor slimme verkoopmethodes? We besluiten ons team op te splitsen, al die winkels bezoeken gaat wel erg langzaam. Albert en ik gaan naar de volgende deurklinken-winkel en Petros gaat terug naar winkel nr. 1 voor een betere aanbieding. Beide teams komen vol trots met verbeterde voorstellen weer naar buiten. Ondanks het feit dat het ons alle drie een kick geeft hebben we nog meer dingen te doen. Er is dus stevig te onderhandelen en dat kunnen we ook telefonisch nog wat verder uitspelen.

Zit daar iemand? Is het een beeld? fout, het is een rotspunt

Ondertussen zijn we al 5 nachten weg van huis, van Kythira en weg van Tipsie. Ons autootje is inmiddels stampvol zo ook onze hotelkamer want 's avonds halen we de gekochte goederen uit de auto.
Voor de heenreis hadden we de prachtige berg- en kust-route genomen.
Met de boot van Kythira naar Neapolis. De boot werd begeleidt door een paar dolfijnen. Van Neapolis door het Parnongebergte (1.700 meter hoog) in de sneeuw via Leonidia naar Nafpilion. In dit prachtige havenplaatsje hebben we een nachtje doorgebracht in ons favoriete hotelletje. Het was net vakantie.

De baai van Nafpilion met in de verte de besneeuwde bergtoppen

De tocht gaat door van Nafpilion naar Korinthe en dan ben je in een uurtje in Athene. Klik hier voor een kaart van de Peleponessos/Griekenland.
De terugweg was de snelle route van Athene-Corinthe-Tripolis-Sparta-Skala-Neapolis. Onderweg hebben we nog een mooi antiekzaakje langs de weg gevonden en in Skala bij de Lidl nog meer ingekocht.

Kan de autoklep ook dicht? wij dachten van niet

Bij thuiskomst vrijdagmiddag blijkt Tipsie al 4 dagen niet binnen te zijn geweest en ook geen eten te hebben gehad. Ontzettend ongerust lopen wij tot het donker wordt, al schuddend aan een zak kattebrokjes, te zoeken door heel Frilingianika. Geen Tipsie! Totdat het al een tijdje donker is en Albert nog eens op onderzoek gaat. En ja, hoor hij heeft hem gevonden. Fijn, iedereen is weer thuis.
Albert&Anita

Wat een feest om alle prachtige bloemen te zien en met bijzondere namen: Iris Black Widow

MAART 2009



Het waren kleurrijke weken. Het begon op een zonnige ochtend begin maart met het mengen van de kleur voor de buitenmuren van Xenónas Fos kè Chóros.

Nog een beetje van dit en een beetje van dat

Nog een testje. De man staat wel op 5 meter hoogte en de trap is de steiger zelf...

In 1 maand is het van binnen en van buiten gepleisterd.

Dit zien wij op 31 maart

We hebben staan mengen, een beetje okra, een beetje kafee, een beetje zwart, dan maar weer overleggen, dan maar weer dubben, en dat een paar uur lang. Toen kwam dan toch De Steen tevoorschijn. Een steentje dat wij ooit gevonden hebben op het strand en dat als voorbeeld moest dienen voor de kleur van het pand. Dit tot grote teleurstelling van onze aannemer die de voorkeur gaf aan een echt bruine kleur. Vervloekt heeft hij deze steen totdat...het hele pand in deze prachtige aarde-tint was gepleisterd. Hij is er inmiddels verrukt van. Als het heeft geregend wordt ons pand karamel kleurig, nog mooier.
Nou willen wij natuurlijk niet dat het te vaak regent maar dankzij de vele buien in januari en februari dit jaar, ontspruit de natuur nu in al haar pracht en praal.

Nog meer kleuren! Wat een bloemenzee. Al gauw lopen we met ons boek The wildflowers of Greece te speuren naar bloemen die we nog niet kennen. Daarna de namen opzoeken en dan toevoegen aan ons bestand: De wilde bloemen van Kythira . Soms zitten we bijna met de neus op de grond want er zitten hele kleine orchideetjes tussen.

Deze Serapias Orchidee is wel 40 cm hoog

De achtergrond van al dit moois zijn de prachtige heldere blauwe luchten, de zee en de besneeuwde bergtoppen van het Taigetosgebergte in Pelopónessos.

Helaas kon ons fototoestel de schittering allemaal niet aan. Die heeft het begeven, ondanks de deskundige bestudering van onze vriendin uit Mitata waren wij genoodzaakt deze op te sturen naar Sony in Nederland. In de hoop en verwachting dat pa en ma Snippe deze half april mee terug kunnen nemen naar Kythira. Het Fototoestel hebben wij vorig jaar september nieuw gekocht omdat het toenmalige toestel eind augustus ineens verdwenen was Baal baal voor de tweede keer.
Het weer nodigde uit voor buitenlunches en diners van de alhier wonenden maar ook de komende en gaande oude bekenden.

Mijn verjaardag kreeg zo een heel warm tintje. Er werd voor ons gekookt. In Mitata hebben we gesmuld van een voortreffelijk Zuid-Indiaas maal. The day after hadden we het zwaar. Slaapgebrek! Elke nacht zit er namelijk een uil in de grote waaiboom voor ons slaapkamerraam: oe oe oe heel veel en heel vaak.

DE UIL

En in maart begint 's morgens om 8 uur, bijna elke dag, de cementmolen, voor de werkzaamheden bij onze buuf, naast ons slaapkamerraam heel hard te ratelen. Normaliter onze wekker maar nu was het voor zoveel lawaai toch wel erg vroeg...of was het de wijn?? De leeftijd begint toch te tellen. Gewoon 1 dag herstel is minimaal nodig voor de 40 plusser.
We denken alvast vooruit door hout te verzamelen voor de komende winter. De olijfboomgaarden op Kythira zijn er ideaal voor.

Het snoeiafval wordt verbrand op de windstille dagen, we willen tenslotte geen bosbrand op ons geweten hebben.

Het beste olijf-bomen-hout zoeken wij eruit. Naast blaren op de handen van het knippen zijn onze snoetjes weer lekker bruin aan het worden. Zeker tijdens onze lunch-pauzes was het zalig om even languit in de zon tussen de voorjaarsbloemetjes, met de geur van verse tijm in onze neus, de ogen dicht te doen.

De houtstapel bij ons guesthouse groeit

Het weer is zo mooi dat het jeukt om er op uit te trekken: Bijzonder Kythira .
Wandel- en fietsroutes genoeg. Nog meer kerkjes met bijzondere architectuur of gewoon omdat ze ergens staan waar je even wat verder moet lopen.

Iedere hoek, bocht of bergtop heeft zijn eigen verrassing.

Op de stranden kun je prima wandelen op zoek naar bijzondere stenen, in hartvorm, of prachtige uitgebleekte takken.

Pluk je eigen kruiden en groente.

Venkel

Rocket oftewel rucola extra pittig

Inmiddels zijn we bezig met de eerste reserveringen van Fos ke Choros. Juli, augustus, oktober elke week is er een vraag en dan wachten op de definitieve boeking. Zo spannend! Eind juni moet echt alles klaar zijn. Nog 3 maanden te gaan dat lijkt lang maar de zenuwen beginnen toe te slaan. Onze aannemer kan wel zeggen ”dan zet ik er 20 mensen op” maar dat moeten we eerst nog zien gebeuren. Elke dag brengen we een paar uur door 'op de bouw'. Overleggen, controleren en soms vergeten we gewoon een schoorsteen! Ja, een schoorsteen. Tijdens de bouw kwamen we tot de conclusie dat we in 1 ruimte graag het steen in zicht wilden laten. Een mooie houtkachel in de hoek en de aannemer beloofde de schoorsteen aan de buitenzijde. Nadat het pleisterwerk klaar was kwamen we pas tot die ontdekking. Na wat overleg en het door ons van de hand gewezen alternatief, een koperen pijp, komt er toch gewoon een gemetselde schoorsteen.
Van de kleur van het pleisterwerk willen wij graag de formule. Dat blijkt lastig. Hoe dan als we wat pleisterwerk bij willen werken? Wat is de garantie van de aannemer? Garantie? Dat kennen ze (bijna) niet in Griekenland. Dat was me al eens op gevallen bij de Ikea. Koop je een bed in Nederland dan kent deze 25 jaar garantie in Griekenland maar 10!. Uiteindelijk geeft onze aannemer aan dat als er iets is hij het komt repareren, zolang als hij leeft. Alleen hoe snel is hij dan ter plekke, binnen 1 dag of 1 jaar? Toch ook maar een zakje met de juiste poederformule graag.

Zo gaan wij ook een middag met hem op stap naar een pand van hem in afbouw, voor kleuren en het fijnere werk. Geheel spontaan komt ons gesprek op de afvoer van de afzuigkappen. Waar zit die? Nog een gat in de muur? Geen denken aan vindt onze aannemer. Gewoon een speciaal filter die alle luchtjes opzuigt. O? Wij kijken elkaar aan hebben wij daar rekening mee gehouden met het type afzuigkap, niet dus. Een grote order hebben wij al geplaatst bij de plaatselijke ''Mediamarkt'' dus dit kan niet meer terug gedraaid worden. Het blijkt mee te vallen, de speciale filters passen ook in ons exemplaar.
Dan de muurtjes in de badkamer, wij willen geen plakkerig douchegordijn, deze waren te laag. Op borsthoogte van de gemiddelde Nederlandse dame, of eigenlijk er net onder. En met lage muurtjes spat het zo in de badkamer. Eerst wilde hij van geen wijken weten maar na zelf een paar stenen op het al gemetselde muurtje te hebben geplaatst ging hij overstag. Zijn laatste idee over de ommuurde binnenplaats. Grote cementtegels! Nou je had onze gezichten moeten zien. Den theloeme plakakia – wij willen geen tegels. Maar na zijn idee te hebben aangehoord en een paar tegels te hebben opgehaald zijn wij nu overstag. Maar op de terrassen en veranda boven willen we toch graag iets anders.

Albert&Anita

Tipsie denkt er ook het zijne van

APRIL 2009

"Hebben jullie de hele winter op Kythira gewoond?" hoe vaak dit ons al is gevraagd door immer verbaasd kijkende Grieken. "Ja" beamen wij dan, nogmaals, vol trots. In Griekenland is Athene the-place-to-be.

Vanaf Kythira kun je heel ver kijken, tot aan het vaste land.

In Athene wonen 5 miljoen mensen. De overige 5 miljoen inwoners van Griekenland zijn verdeeld over het vaste land en de eilanden. Op Kythira blijft het aantal steken op 3.000 verspreid over ca 65 dorpen. Daar zitten dorpen tussen met geen of 1gezinnetje. Erg levendige dorpen zijn bijvoorbeeld Livadi en Potamos. Supermarkten, bakkers, kledingzaakjes, electriciteitswinkels en een paar toeristische winkeltjes. Het dagelijkse Kythirese leven trekt aan je voorbij in deze dorpen, in de zomer en in de winter. Onze wintermaanden waren zalig. Ik had het zelfs veel rustiger verwacht, meer verlaten, niets was minder waar. Vermaak kun je opzoeken maar ook zelf maken al dan niet met bekenden en vrienden. Nu hadden we overdag veel omhanden met de bouw en renovatie van ons eigen huis maar dat was geen 8 uur werk per dag. Tijd genoeg voor ontdekkingstochten op Kythira en daar zijn we nog jaren zoet mee.

Ooit een Iris gezien met 4 bloemblaadjes? In dezelfde week tikte ik 3 eieren achterelkaar stuk met een dubbele dooier. Ze zeggen dat dit geluk brengt.

Nu het april is en in Griekenland het feest der feesten in aantocht is: Pasen, merken we dat het drukker wordt. Meer auto`s op de weg, onbekende gezichten en de vakantiehuizen krijgen een schoonmaakbeurt. Pasen in Griekenland wil zeggen dat er nog 1 miljoen mensen in Athene zijn en de overige populatie is verspreid over, juist ja, het vaste land en de eilanden.
Begin april hadden wij eerst ons eigen prive-feestje: onze verjaardagen. Het was prachtig weer en konden we heerlijk buiten zitten. Langzamerhand schoven we allemaal binnen. En daar nam Petros zijn gitaar ter hand. Hij had speciaal een liedje voor ons gemaakt. Petros op de gitaar en voor de zang en Panayotis op de mondharmonica. Panajotis is onze aannemer maar van vele markten thuis. De week ervoor had hij een heerlijke pasta met dagverse octopus voor ons gemaakt. Om je vingers bij op te eten.



Na de 5e uitvoering van ''ons'' liedje was het hoog tijd voor nieuw talent en dat was er. Het klonk allemaal geweldig, of hebben wij gewoon een goede akoestiek in ons huis? Of deed de wijn z`n werk?

Het stralende stel.

April is de bloemenmaand. Je kijkt je ogen uit, het lijkt wel veel meer als vorig jaar of krijgen wij er meer oog voor?

Gele papaver

Lavendel

Pyramide Orchidee

Wilde tulpen

Ons eigen huis is inmiddels helemaal klaar en zeer bewoonbaar.

Er wordt gefeest(zie verjaardag), samen gewerkt hier met Petros
en gegeten

het is heel erg leefbaar. Het kan nogal waaien op Kythira maar in ons huis merk je er bijna niets van. Nu het warmer is buiten is het binnen zalig koel, we genieten.
Familiebezoek. Op maandag 13 april zijn mijn(anita) ouders er voor 2 weken. De reis van Assen naar Keulen, waar het vliegtuig vertrok, liep gesmeerd. Op de vluchthaven zelf waren ze op zoek naar koffie, dat is hard nodig om 3.30 uur in de morgen. Ze hoefden niet ver te zoeken want nadat mijn vader een menubord op zijn hoofd had gekregen kwam er zelfs gratis koffie. Ze logeren in een appartement in Frilingianika, om de hoek en dat is wel zo gezellig. Ze houden van wandelen en wij ook. Tijd voor het eiland. De eerste dag stond er een flinke wind.

Wel wat anders dan die watervalletjes in Canada, he pap.

Zo kan het ook.

In een onbewaakt moment glipte mijn moeder er van tussen in de grot van Agia Sofia bij Kalamos. Aangetrokken door de stalactieten en stalagmieten kwam ze in het donker pijnlijk ten val. Albert was zo bij de hand om direct door te rijden naar het ziekenhuis in Potamos. We(allemaal met de neus er bovenop) werden direct keurig geholpen. Ze had haar pols en borstbeen bezeerd. Voor de pols konden we de volgende ochtend terugkomen om een rontgenfoto te laten maken. Gelukkig was het niet gebroken maar ze heeft wel veel pijn gehad, al hebben we dat niet gehoord, maar onze pijnstillers waren op. Het was een pechdag want Pa had zijn fototoestel verloren, tenminste hij kon hem nergens vinden. Niet in jassen, tassen of in het appartement. De volgende ochtend zijn Albert en ik op pad gegaan en alle plekjes afgestruind waar we de dag ervoor waren geweest. Bij de laatste stop lag het fototoestel in het gras en ongeschonden. Dit was toch weer een geluksdag. We beloonden ons zelf met een uurtje zonnebaden op het strand en een teentje in zee.

Om de zoveel dagen kijken we samen op de bouw of ze gaan alleen. Om de voortgang te bekijken en voor het uitzicht. Die is zo overweldigend daar kun je nooit genoeg van krijgen.

Een onderonsje met de aannemer.

Het is zo ver het is Pasen. Op Goede Vrijdag is er in veel dorpen een processie. Het icoon van de Heilige Maagd Maria wordt dan door het hele dorp gedragen. Met zang en volgelingen en veel lichtjes is het heel indrukwekkend. Wij gaan naar Chora.

Het icoon wordt uit de kerk gedragen.

Wij kijken vol bewondering naar de klokkenluider.

In Chora zien de straatjes er prachtig uit.

Op paaszondag wordt er gevierd dat de vastentijd voorbij is. Om 7 uur in de ochtend gaat het lam aan het spit zodat er uitgebreid geluncht kan worden. Wij hadden drie uitnodigingen en het was prachtig weer. Om 10.30 uur zijn we op pad gegaan.

Albert mocht/moest ook even draaien, het was er nogal heet zo boven die kolen.

Zijn velletje, nee niet van Albert, van het lam.

Lekkerrrr!? kokkoretsi oftewel de pens van het lam.

Ondertussen liepen wij een rondje over de prachtige boerderij van Dimitris die dit met veel liefde in jaren heeft opgebouwd. Er zijn naast veel olijfbomen ook ezels, een pony, een koe met kalf, honden, katten, gansen, kippen, konijnen en pauwen

en schildpadden. Van de 60 eieren is er eentje goed uitgekomen. De drie volwassen schildpadden liggen lekker ergens in de bossen.
.
Op naar het tweede feestje.



Tijd voor de echte lunch. Een beetje ongeorganiseerd? ogenschijnlijk is iedereen met iets anders bezig. Allemaal waren we de tafel aan het dekken. Met heerlijke salades en als kroon op de maaltijd: Het Lam.
Er was gewoon veel te veel de restanten van het lam werd keurig verdeeld.

Voor het derde feestje op zondag, het was inmiddels 19.00 uur, haakten mijn ouders af. Wij ook want we zagen dat Tipsie heel erg ziek was. Maandagochtend is Albert direct met hem naar de dierenarts gegaan. Een operatie waarbij een liter pus uit zijn lijfje is gehaald. Zo zielig. Terwijl hij steeds magerder werd, was er in zijn lijf ergens een hele dikke bult.

Na de operatie.

Volgens de dierenarts, Catharina, kwam hij aan een ontsteking door de beet van een andere kat. Dat was tenminste de meest logische theorie. Als bedankje bracht hij ons een paar dagen later dit diertje.

Ogenschijnlijk dood maar bij het opvegen, met stoffer en blik, schoot het diertje er vandoor. Wij erachteraan want als hij ergens onderkruipt ben je verder van huis. Uiteindelijk hebben we hem levend en in shock(vast) buiten kunnen zetten. Tipsie keek ons daarna heel verontwaardigd aan.

Na Paaszondag wordt de Icoon gedurende 2 weken over het hele eiland van dorp naar dorp gedragen. Zo ook in Frilingianika.

De week na pasen zijn pa en ma nog een keer verhuisd omdat de eigenaresse haar familie op bezoek kreeg voor een bruiloft. Het appartement in het dorpje Kastrisianika was mooier en groter en nauwelijks duurder. Met als slagroom op de taart; uitzicht op ons pand. De eigenaresse met haar inwonende vrijgezelle zoon van midden dertig waren buitengewoon gastvrij. Zij spraken geen woord engels en pa en ma geen woord, inmiddels wel een paar meer, Grieks. De tsipoura en zelfgebakken koekjes kwamen al snel op tafel. Zo kregen we nog een leuk gesprek met ons als een soort vertalers, voor zover mogelijk. Het waren 2 heerlijke weken zo samen en ze hebben nu een beter inzicht gekregen van ons leven hier. Zondag hebben we ze uitgezwaaid.
Waar zijn we oa allemaal geweest?

Zijn dit de tropen? nee het is gewoon op Kythira bij de bronnen van Karavas.

De kerk in Karavas.

Na Mylopotamos rij je door naar Kato Chora. Een oude venetiaanse stad, helaas in verval, maar je kunt nog echt door de straatjes lopen en zien hoe men ooit heeft gewoond. Heel veel kerkjes. Hier zijn we in een kamare met op de achtergrond de bak waarin men de druiven fijnstampte voor wijn.

Nog verder naar het Noorden. Van de vuurtoren naar het strand van Agios Nikolaos.


Walter een vriend van ons kent een prachtige wandeltocht van Trifilingianika naar Paleochora.

Klauteren in Paleochora

Nog meer klauteren bij de bronnen van Trifilingianika

Het Klooster Myrtidion.

Bij Amir Ali.

Grapje!
Deze keer kwamen mijn ouders ongeschonden uit de luchthaven van Keulen naar Assen. Echter de auto weigerde, wat nu? Accu leeg! Bellen met de hulpdienst in Nederland en binnen een uur was de redder met een beetje stroom er. Auto starten en tja na 2 weken in een automaat rijden kan het zijn dat je vergeet het gaspedaal in te drukken...accu leeg! Gelukkig kwamen de hulptroepen nu binnen een kwartier en kon eindelijk het laatste deel van de reis naar Assen beginnen.

Maandag gingen wij op tijd weer naar het vliegveld om Eugene, Manja en Jade te begroeten. Wat een feest.

GEZELLIE!

Jade is 11 maanden en nu ging ze al vliegen. We hebben haar alleen heel erg vrolijk gezien. Altijd lachen en lekker eten. Met z`n vijfen hebben we vaak een terrasje opgezocht. Achterover in de zon met griekse hapjes, mezzedes, en zalige Kythirese drankjes was het goed toeven. Eugene is inmiddels dol op deze likeurtjes, meestal eigen brouwsels.

Albert weet inmiddels heel goed hoe je met een kleine op de arm dames kunt charmeren.

Na een veel te korte week vertrokken ze al weer naar Nederland.
Anita



MEI 2009

De hoogste tijd voor een bezoek aan Antikythira. Al jaren lokt dit eiland gelegen voor de kust van Kythira en Kreta. Waarom eigenlijk? Omdat de zon er, vanaf Kythira gezien, zo mooi op schijnt? Of omdat er slechts 45 mensen wonen? Of omdat ''de eerste computer'' ooit er is gevonden?

Het mechanisme van Antikythira dateert van 80 voor Christus. Het mechanisme kon exact de positie van de zon en de maan berekenen gedurende een periode van 4 jaar. Het bestaat uit 24 tandwielen die ronddraaien om 10 assen.

Of is het misschien om de jongeling van Kythira van 340 voor Christus, het prachtige bronzen beeld van een god of een held ooit gevonden in een gezonken schip vlak voor de kust van Antikythira?

Het mechanisme en de jongeling zijn te zien in het Nationaal Archeologisch museum in Athene. Het museum is een absolute aanrader.

Antikythira lokt en lonkt! Met een groepje van 6 hadden we ver van tevoren de agenda's bij elkaar gelegd. Uiteindelijk zijn we toch maar met z'n drieën gegaan. Vanwege drukke schema's en, niet onbelangrijk, vanwege de ongebruikelijke vertrektijd van 2 uur in de ochtend werd het enthousiasme bij enkele flink getemperd.

Tijd: 1 uur 55 in de ochtend en het was ontzettend koud in de boot omdat de airco stond te blazen

Dus de rest maar op Kythira gelaten,want we willen wel een leuke dag en geen zeurpietjes op sleeptouw nemen. Dat het vermoeiend zou zijn en er niet op elke hoek een verfrissing te verkrijgen is, laat staan een toilet hadden we op Kythira al bedacht.



Genoeg proviand mee en zeker een ontbijt want de wens was om de zon te zien opkomen op een pittoresk strandje. Albert en ik waren een beetje dom. De avond ervoor hadden wij ons laten verleiden om toch naar een van onze winteravond-bijeenkomsten te gaan die vanwege de gezelligheid gewoon door zijn blijven gaan. Zonder enige slaap voelden we ons om 2.00 uur bij de boot nog erg wakker maar op de boot begon de slaap ons toch te pakken te krijgen. Alleen Walter leek uitgeslapen. Die was zo verstandig geweest om vroeg te slapen en barste dus van de energie. Om 4.00 uur kwam de boot aan in Antikythira. Het was erg donker en alles was gesloten. De sterren schitterden als nooit tevoren en de melkweg konden we niet missen. We besloten maar te gaan lopen naar het strand Xeropotamos. In het donker de richting bepalen is best lastig. Gelukkig waren er nog wat mensen die van de boot kwamen en zo konden we nog snel de weg vragen. Na een uur lopen in het donker en de naamborden ontcijferd te hebben kwamen we na een lange afdaling op het strand aan. Het werd al wat lichter maar waar zou de zon nu opkomen? Achter de rotsen?! Waren wij (of ik) zo oenig om niet te bedenken dat het strand wel eens omringd zou kunnen zijn door rotsen. En dan was er nog die berg aan de oostkant van het eiland die het zich op de zonsopkomst sowieso belemmerde. Terug dus: de eerst lange afdaling werd een nog langere stijging.

Het werd lichter en lichter en tegen de tijd dat de zon achter de rots vandaan piepte zaten wij op een bankje te genieten van ons ontbijt.


Gelukkig maar want de tassen waren behoorlijk zwaar. Gedurende de dag werden zo ook niet lichter....


Kerkje


Wandelen


Prachtige bloemetjes


Kerkje


Eindelijk! Zicht op Kythira vanaf Antikythira


Nog een kerkje


Veel waterputten


en geitjes


nog meer geitjes


en oude huizen


stokoude cactus


Flora en Fauna


Tijd voor een duik


Het strand(je)


Het Dorp


Mjammie vers fris water


De natuurlijke haven


3 kleine kleutertjes


De zon zien ondergaan


Hoera! de veerboot


Moe maar voldaan.

Onze wens is in vervulling gegaan: Antikythira hebben we gezien en het was goed. Een leuke dag maar ook een gevecht tegen de slaap. Een nacht overslaan, de hele dag in zon en wind is erg vermoeiend. Als de boottijden iets gunstiger zijn dan is het zeker een aanrader. Volgend dagtripje: Elafonissos of Kreta. De meest recente boottijden staan altijd op onze website onder bereikbaarheid

Violet bird`s nest orchid

Een andere trip die Albert in mei heeft gemaakt is naar Nederland. Weliswaar één hele week. Een dergelijke lange scheiding hebben wij samen nog niet eerder meegemaakt. Onze laatste spullen inpakken en laten bezorgen in Athene. De spullen staan sinds oktober bij oom Piet in Bovensmilde in de schuur van zijn boerderij. Mijn ouders (Anita) brengen er regelmatig nog wat bij van door ons aangeschafte spullen in Nederland. Het vervoer van Bovensmilde naar Athene ging razendsnel. Vrijdag alles inpakken en de donderdag daarop was alles al op Kythira! Het staat nu in onze opslag en af en toe grabbelen we er tussen. We zijn zo nieuwsgierig wat hebben we toch allemaal. Oude spullen maar ook nieuwe spullen, kussens, lampen en onze houtkachel. Binnenkort kunnen we al gaan inrichten. Albert heeft gelukkig nog veel tijd gehad om zijn ouders te helpen met verhuizen. Of dat wat er nog van over was. Zijn broer had al het meeste werk gedaan. Op de terugweg ging hij met de trein naar Keulen om daar het vliegtuig naar Athene te nemen. Op het station van Nijmegen schrok hij zich nog een hoedje. Een kabaal ineens en het werd luider en luider....een horde dames er kwam geen einde aan. Ze schoven gezellig aan in de, tot dan rustige, trein. Ze hadden allen meegedaan aan de Marikenloop, een jaarlijkse run in Nijmegen. Albert kreeg even alle aandacht.

Onze aannemer houdt van graven

Ondertussen vermaakte ik mij alleen op Kythira. De eerste 4 dagen verliepen ook buitengewoon ontspannen. Allemaal klusjes die nog lagen na al die heerlijke weken van familie en vriendenbezoek. Op de bouw hebben ze het ook door gehad, ik keek ze ieder moment op de vingers. Ik moest natuurlijk wel iedere dag een verslag uitbrengen aan Albert. De laatste dagen alleen waren nogal heftig met een erg zieke vriend (gaat weer goed) en veel etentjes en bezoek.

Het zonnetje in huis

De hele maand mei was het buitengewoon prachtig weer. Sinds de komst van Karin begin mei, begon het zonnetje overvloedig te schijnen.... We hebben dan ook genoten om samen met Karin over het eiland te toeren, te wandelen of gewoon lekker op een terras zitten en wat te eten en te kletsen samen. Zo ook die ene avond. We hadden lekker gegeten en waren een beetje jolig van de wijn. Willen we weg rijden: geen kick gaf ons Opeltje. Accu leeg. We rijden al maanden met een kapotte accu maar elke keer deed ie nog gewoon wat hij moest doen. De motor aan de praat krijgen. Al gauw waren we omringd door Grieken en startkabels. De tweede startkabel werkte. Inmiddels hebben we een nieuwe accu voor het bedrag van € 63,=!


Nog meer autopech. Een paar weken later kwam ik in Potamos erachter dat ik een lekke band had. Of eigenlijk stopte een Griek op een brommertje naast mij. Wijzend op de achterkant en al roepend iets over lastico . Was ik er net achter dat lastico een tuinslang is dus ik begreep het niet direct. Tot ik naar de achterkant liep en zag dat de lastico rechtsachter zo plat als een dubbeltje was. De band dus. Wat nu! Een ANWB kennen ze hier niet. Eerst maar de boodschappen. Heel voorzichtig ben ik daarna naar de eerste de beste benzine pomp gereden. Daar werkt namelijk een alleraardigste jongen: Ivan. Hij zag het probleem, liet zijn werkzaamheden uit zijn handen vallen. Pakte een krik, ontdeed de band van 2 akelige spijkers (van de bouw?), propte er een stukje rubber in, liet dit in de band smelten met een aansteker en binnen 5 minuten zat de band er weer om. Nog een praatje, 5 euro voor de moeite en de band kan weer 2 jaar mee! Dit is nog eens service.

Het oude kerkje van Frilingianika

Zo hebben we in Frilingianika de hardst werkende priester van het hele eiland. Hij heeft 6 kerken onder beheer, 120 schapen, tig hectare land met olijfbomen en groente en druiven. Elke morgen al heel vroeg rijdt hij rond in zijn witte bus. Grote baard, vriendelijke blik, en altijd met een paar helpers. Hij vertelde ons dat de dorpjes Frilingianika, Aloizianika en Kastrisianika tot de oudste dorpjes van het eiland behoren. Het kerkje in ''onze achtertuin'' is gebouwd in de 9e eeuw. Na de verovering van Paleochora in de 16e eeuw door de Algerijnse piraat Roodbaard zijn de families Frilingos, Aloizis en Kastrisis naar het midden van het eiland vertrokken om nabij de kerk elk een eigen dorp te stichten. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was Frilingianika nog steeds een zeer levendig dorp met 217 inwoners en 2 kafeneons. Overal werden de boomgaarden en de landerijen bewerkt. Nu wonen er nog maar 6 gezinnen het hele jaar en voor de rest zijn er heel veel vakantiehuizen. Veel jonge mensen vertrekken van de eilanden naar ...Athene. Om daar tegen een laag salaris te werken en te vergeten hoe je groente verbouwd en wat de smaak is van verse producten. ''Onze'' priester (40) betreurd dat ten zeerste. Er is werk genoeg op Kythira om lekker, gezond en gelukkig van te leven. Dat denken en hopen wij ook te kunnen doen maar gelukkig is niet iedereen hetzelfde.



En dan: de uitreiking van : Water bij de Ouzo – de passie voor een Grieks eiland. Echt beleefd en later geschreven door Cathy Lewin. De passie voor Kythira is er zeker bij Mieke en haar Harry. Met heel veel enthousiasme nam Mieke het boek in ontvangst. Zelf had ze ooit een exemplaar gekocht maar als cadeau weggegeven! Nu heeft ze het allernieuwste exemplaar gesigneerd door de Cathy Lewin en de omslagfoto gemaakt door Albert.
Anita


JUNI 2009

Planten planten voor een beetje aankleding van de binnenplaats.

De tuinman in aantocht en in overleg met Albert over de olijfbomen

Onze olijfjes groeien zie hier het resultaat

Vier citroen- en acht mandarijnboompjes. Bij het planten kwamen we er pas achter dat de plaatselijk intratuin vijf citroen-en zeven mandarijnboompjes had geleverd. Citroenen kunnen we altijd wel gebruiken dus we hebben het zo gelaten. Waarom zeven mandarijnen boompjes. Omdat mandarijnen vers van de boom het allerlekkerst zijn en je het zo makkelijk meesnaait. De boompjes zijn mooi compact met prachtig donkergroen blad en geuren fantastisch en niet onbelangrijk ze zijn erg sterk.

De door ons zo geliefde sinaasappelbomen planten we later, in het najaar, als het niet zo heet en droog is.
De tomaten en iets wat door moet gaan voor courgette of komkommer doen ook hun best, zie de foto.

Geraniums doen het hier geweldig, geen onnodig water verspillen, ze groeien en bloeien gewoon.

Bij ons in Frilingianika om de hoek

Als we een avondje weg zijn laten we de buitenlamp aan. Bij terugkomst is het dan een dierentuin op en rond de deur. Ik griezel van al die griezels. Dus ook geen onnodig energie verspillen

Op onze voordeur, hoe durft`ie, de engerd

Omdat we nog niet genoeg spullen hebben(!) gaan we een paar dagen naar Athene.

Beneden in de souterains

De lijst van benodigde spullen is oneindig lijkt het wel. Vol goede moed togen wij op een zondagmiddag met de veerboot van Kythira naar Neapolis. Dat is anderhalf uur varen.

Diakofti, de haven voor de veerboot van Kythira

De boot zat vol jongelui want er was dat weekend net een stel getrouwd en veel van het gezelschap kwam uit Athene. Immers half Griekenland woont daar. Ook zat de boot behoorlijk vol met weekendgasten die weer terugkeerden naar huis.
Dat hebben we gemerkt. Eerst op de boot toen er een schooltje dolfijnen voorbij zwom. De boot hing scheef. Later stonden we uren vast in de file bij Athene. In eerste instantie ging de reis voorspoedig. Het is ongeveer 4-5 uur met de auto van Neapolis naar Athene. Wij permitteerden ons om van een goed maal te genieten in Examilia ca 80 km voor Athene. Om 22.00 uur reden we daar weg, nog max. anderhalf uur rijden dachten we. Het werd twee uur `s nachts toen we eindelijk bij het hotel waren.
Op de tweede ochtend tijdens het ontbijt kwam de eigenaar met zijn financiele hebben en houwen op tafel. We wisten al dat hij 5 jaar lang in Nijmegen een Grieks restaurant had gehad. Dat had hij ons verteld op de eerste ochtend tijdens het ontbijt. Na 5 jaar alleen maar werken, weinig verdienen(wat ging hier niet goed?) is hij teruggegaan naar Athene. Erg gelukkig met zijn hotel en het leven in Athene. Zijn prive-verhaal was dat hij nog geld van een bank kreeg ivm de verkoop van zijn huis in Nederland. Of wij bereid waren om daar eens in te duiken en hem te helpen? Tuurlijk doen we. Overigens hadden wij hem niets verteld over onze achtergrond in de financiele dienstverlening in Nederland. Uren later waren we voor hem een stuk verder. Wij liepen zwaar achter op schema.

Zicht op Athene vanaf de veerboot

Dat was de eerste dag al zo. Een Ikea dag voor al onze basis spullen! Omdat je niet kunt pinnen bij de Ikea, cash betalen of met credit-card, moesten we naar de bank om geld te halen. Bij de eerste waren er 50(!) wachtenden voor ons. Bij de tweede 49 maar met beduidend meer balie`s en het was er koel. Athene is heel erg heet, waar is de zalige eilandbries(soms stormachtig), en druk heel erg druk. Al ploeterend door het verkeer kwamen we eindelijk om 13.00 uur bij de Ikea aan. We hadden tot 16.00 uur om onze lijst af te werken. Om die tijd moesten we door de kassa samen met een voor ons nog geheel onbekend meisje. We wisten dat ze bij de Ikea werkt en dat ze om 16.00 uur vrij zou zijn. Samen met haar, en haar Ikea-pas, zouden we door de kassa gaan...toch lekker; 10% korting. De ouders van dat meisje, die wij ook niet kennen, wonen op Kythira. Iemand had voor ons het contact gelegd en na wat telefoontjes over en weer was er bovengenoemde afspraak. In drie uur tijd hadden we 5 winkelswagens vol! Dat ging lekker snel, onder tijdsdruk kunnen we nog steeds wat presteren. Na kennis gemaakt te hebben met Maria, het Ikea-Kythira-Meisje, en te hebben afgerekend stonden we bij de auto met die 5 karren vol. Iedereen die wel eens naar de Ikea gaat weet hoe groot die karren zijn. Het paste in de auto maar die zat vol wat nu? We hadden nog 2 dagen en nog steeds een hele lijst. Wij bellen met een andere Maria(72). Zij gebood ons onmiddellijk langs te komen. Ruimte genoeg voor de opslag bij haar. Om 22.30 uur `s avonds kwamen we daar pas weg. Wel zalig gegeten en meteen diverse verzekeringen doorgesproken met haar dochter die verzekeringsadviseur is. Ondertussen zwaar verliefd op Mavromatti. Dit kleine katje was door de kleindochter van Maria gevonden en meegenomen naar huis. Maar als je al drie honden en twee katten hebt...

Op de boot terug zijn we vertrokken uit de haven van Athene, Pireas, naar Kythira. Een reis van 7 uur.
De haven is groots en imposant en de boten zijn zo mogelijk nog indrukwekkender. Met namen als Saphire, Royal Caribbean of Navigator of the Seas zijn dit reusachtige cruise-schepen.

Aan boord van de veerboot, die er ook best mag zijn, hebben we genoten van een fantastische zonsondergang. Eindelijk weer eens een boek gelezen en wat gedut. Niet heel erg vermoeid kwamen we om 1.30 uur in de nacht aan met een auto vol spullen. De boot gaat dan door naar Anti-Kythira en verder naar Kreta.
Omdat we niet alles in 1x mee konden nemen is Albert later nog een dag op en neer geweest naar Athene. Wederom met de boot. Deze keer van Kythira rechtstreeks naar Pireas . Om 3.30 uur vertrok de voot van Kythira en terug om 19.00 uur in de avond van Pireas. Om 1.30 uur kwam hij aan op Kythira. Met weer een autovracht vol en...Mavromatti.

Inmiddels loopt Mavromatti in Frilingianika al flink rond te stappen. Haar naam komt van de meisjesnaam van Maria in Athene. Tevens is ons stuk land op Kythira waar we aan het bouwen zijn voorheen ook van de familie Mavromatti geweest. Al heeft Mavro(zwarte/bruine) matti(oog) geen bruine ogen wel een heel prachtig zijdezacht zwart vachtje. Voor Tipsie was het wel een schok. Na 5 nachten niet thuis te hebben geslapen en kwaad voor de deur te hebben gezeten komt hij weer langzaam bij.

De palen voor de pergola`s worden gebracht

Tijd om de boel uit te laden en ergens neer te zetten op Fos kè Chóros. Er zijn ontzettend veel mensen aan het werk. Hoe meer mensen hoe meer rotzooi en dan brengen wij er ook nog een ladinkje bij. Wel de hoogste tijd voor een groepsfoto. We blijven lachen.

De voorbereiding van de groepsfoto

Tijd voor wat ontspanning en gezelligheid was er tijdens alle drukke weken en belangrijke beslissingen wel. Bijvoorbeeld lunchen aan zee met de firma Bartels, die persoonlijk polshoogte kwamen nemen van de stand van zaken.

Etentjes in het maanlicht in Karydianika
of gewoon bij ons in Frilingianika.

Ook leuk en vooral erg lekker, de buurvrouw brengt zelfgemaakte marmelade`s.

Door al het gesleep met spullen, zonder mankracht kunnen wij vrouwen niet, kreeg Albert ontzettend last van zijn schouder. En daar verscheen ze, onze godin uit Nederland; Wilma. Een geweldige masseuse. Overigens begrepen de Griekse mannen echt niet dat ik Albert alleen liet met de masseuse...

Anita

NB: Jong geleerd oud gedaan! Hier leert onze aannemer zijn zoon van 12 om te gaan met de Bob-Cat.


JULI - AUGUSTUS - SEPTEMBER 2009


Hoe waren nu onze eerste maanden als gastheer en gastvrouw van Guesthouse Fos ke Choros?
Het was geweldig! Eigenlijk lagen we al op apegapen na de eerste juli maand. Echter we hadden geen keuze en zijn gewoon meegegaan in het ritme.

Als we de gasten meer en meer zagen ontspannen en genieten van de comfortabele appartementen en van Kythira dan geeft dat veel voldoening. Alsof je iemand een nieuwe garderobe aanmeet! Dat laatste is speciaal voor Jelly en Iebe uit Kollum(met een vette knipoog). Die hebben in Kollum twee prachtige kledingzaken. Ze zijn een paar keer bij ons aan komen waaien, gewoon lekker spontaan.

Vanaf begin augustus gingen we echt helemaal los. Doorlopend 4 appartementen verhuurd aan Grieken en Nederlanders. Vier appartementen verhuren is de maximale bezetting echter ons eigen appartement was er ook nog. Immers we wonen nog steeds in Frilingianika..,
De verleiding konden we niet weerstaan. Vanaf half augustus hadden we 5 appartementen verhuurd. Hadden we direct een stok achter de deur om deze bewoonbaar te maken.

Er wordt nog volop gewerkt in juli. Zie hier Mandy die een gat boort voor de pijp van de houtkachel.

Praktisch?
Van een eerste stressige juli maand naar een extreem drukke augustus. Deze werd gevolgd door een nog drukkere september maand. De vermoeidheid van 7 dagen in de week werken en de vele feestjes in augustus begint dan toch toe te slaan. We zijn per slot van rekening geen 20 meer.


Wat kun je verwachten?
In ieder geval veel was. Lakens, kussenslopen, handdoeken, theedoeken en droogdoeken. Wassen, drogen en strijken, de hele dag gaat dat door. We hebben direct een super strijkmachine aangeschaft van Miele. Het kost wat maar dan heb je ook wat.

Wasmachine, wasdroger en de strijkmachine links. Natuurlijk kreeg ik de vingers ertussen, flinke brandwonden.

Schoonmaken van de kamers. Elke dag een quick-clean en om de 2 a 3 dagen schoon beddengoed. Dat klinkt allemaal erg overzichtelijk echter schijn bedriegt. Onze gasten spreken ons regelmatig aan met vragen over: Waar heen te gaan? of gewoon over koetjes en kalfjes. Daarnaast heel veel spontaan bezoek van Nederlanders, Grieken, Italianen, Fransen, Belgen, Denen, Zwitsers en allemaal even nieuwsgierig naar het gebouw. Om te huren of gewoon om te zien.

We geven graag een rondleiding en als een appartement vrij is gaan we binnen kijken. Lekker toch zo even gluren bij de buren.
Hoezo vol?
Vanaf midden juli stond de telefoon plotseling roodgloeiend voor te maken reserveringen. Dus bleef ik in de ochtend in Frilingianika en ging Albert alvast naar ons Guesthouse. Op één van de eerste ochtenden was het zo'n gekkenhuis, de telefoon bleef maar gaan. Neerleggen en weer oppakken. Ons agenda-systeem was nieuw, mensen wilden reserveren en prijzen weten. Al gauw had ik een hele lijst met terugbellers. Om 12 uur heb ik Albert gebeld. “Help! De reserveringen lopen uit de hand”. In 2 dagen zaten we voor augustus vol. De telefoon bleef daarna maar gaan en al gauw ook verzoeken voor september.

Nog een extra druktemaakster in huis; Mavromatti uit Athene

De telefoon is sinds half september weer rustig. De gastenverblijven maken we gereed voor de komst van familie en de olijvenplukkers eind oktober. Daarna de kerstdagen die we op Kythira vieren en met de vrienden van het eiland in ons Guesthouse. Gasten die er dan toevallig zijn kunnen gewoon gezellig mee doen.
Ontspannen?
Bijna elke dag hebben we tijd gemaakt om naar zee te gaan en te zwemmen. Meestal ergens tussen 3 en 7 uur. Afkoelen in de zee, het stof afspoelen, een middag-dut en daarna weer vol energie.

Het is prachtig op het strand. Jammer dat er altijd auto`s te ver het strand oprijden en dan vind je weinig terug van deze bloemenpracht.

Hierbij nog wat leuke, grappige of gewoon "De Momenten":

- Veel spullen zijn nieuw en heb je ooit bedacht dat bijna op elke nieuw glas, pan of bord een bedrijfssticker zit? Soms wel twee! Krijg die er maar eens af. Eerst pulken met je nagels daarna de nagellakremover en/of benzine. Wil het dan nog niet dan de schuurspons met CIF. Niet alles wordt van dat laatste mooier hebben we ontdekt.

Jurrien, Casper en Martha waren er in juli en waren erg enthousiast.

Casper moesten we af en toe even opbergen....

- Elk nieuw apparaat heeft een gebruiksaanwijzing én een garantiebewijs die opgeborgen moeten worden. Televisie met dvd speler, muziek micro-setje, inbouwkoelkast, oven, vaatwasser, koffiezetapparaat met filter en waterkoker. Alles x5 en soms zelfs x6 (ook voor de gezamenlijke ruimte).

- De spiegel in de badkamer van 1 appartement hangt te hoog! Alles is afgestemd op onze lengte maar het bleek dat mensen kleiner dan 1.65 moesten springen om in de spiegel te kijken.

-Eén van onze eerste gasten struikelde op weg naar De Kroeg/ Kafeneon, 300 meter van ons Guesthouse. Benen geschaafd en enkel verstuikt. Het was volle maan. Of waren het toch die ouzo's en gebeurde het op de terugweg?? In elk appartement ligt nu een zaklampje.

Het cafe/kafeneon/De Kroeg in Aroniadiaka, 300 meter van ons Guesthouse.

-Toch nog spullen tekort. Eind juli gaat Albert nog een dag naar Athene. Om 3.30 in de morgen vertrekt de boot naar de haven van Athene. En 's avonds om 19.00 kan hij weer terug. Ondanks de vaartijd van 7 uur is het hem gelukt de auto propvol te stouwen.

En Albert nam Mavromatti mee. Na een maand kan ze al traplopen. Omhoog gaat maar hoe doen we dat naar beneden. De pootjes zijn toch iets te kort.

-Een Grieks stelletje kwam elke dag wel heel laat op gang. Rond 14.00 uur in de middag gingen ze pas op pad om `s avonds heel laat terug te komen. Wat bleek hij was gewoon aan het werk. Lap-top bij zich en natuurlijk de mobiele telefoon. Hij werkt in het familie bedrijf van zijn vriendin(ai). Ze hadden 6 nachten bij ons geboekt en op de dag van vertrek kwamen ze weer laat op gang(lekker we hebben vakantie!). Wat bleek zij dachten de volgende ochtend te kunnen vertrekken. Gelukkig hadden wij 1 nachtje speling met het appartement. Ze konden blijven. En o ja, ze hebben onze kamersleutel mee genomen.

-Het kan hard waaien op Kythira. En als het struikgewas rondom ons pand midden in de zomer dan ook nog kurkdroog is, is barbecueën met windkracht 7 misschien toch niet echt verstandig. Samen met onze gasten een meer beschut plekje gezocht.

BBQ bij ons thuis in Frilingianika. Hier Vassilis, Petros en Albertaki/Alberto/Albert

- Bordje Parking (parkeren) staat toch duidelijk aangegeven. Op het terrein linksaf. Welgeteld 1 persoon doet dit ook daadwerkelijk. De rest zet de auto vlak tegen het pand zodat ze niet zo ver hoeven te lopen. Iemand presteert het zelfs om het pand heen te rijden, tussen allemaal bomen, putten en leidingen door, om maar zo dicht mogelijk bij het appartement te komen.
Daarom toch maar een grote pot bij de ingang gezet want voor je het weet rijdt men de binnenplaats op en de poort door.

Onze moestuin, de pot in het midden van het wandelpad en de vierwieler.

-De leuke douchekoppen die een waterballet veroorzaken. Sproeikoppen waren het, die alles nat maakten behalve de persoon die er onder stond. Toch maar andere gekocht. Nu heeft ieder appartement een regendouche. Geen klachten.

Dit is de badkamer met de te hoge spiegel en de sproeikop.

)

-De tuinslang ligt in de groentetuin of tussen de olijfbomen dit om de planten te besproeien en niet om auto's mee te wassen...

-Een heel duur wagenpark voor de deur: BMW's, Mercedesen, enorme Landrovers en natuurlijk onze eigen witte Opel Agila. In Frilingianika heeft er iemand tegenaan gezeten. Een beschadiging op een wel heel vreemde plek. Onze buurman, de priester en boer, heeft een klein tankwagentje met een uitsteeksel op precies dezelfde hoogte. Maar ja, een priester zou zich toch wel melden.....

-In juli viel in het guesthouse de elektriciteit steeds uit. Met name als men in een aantal appartementen zich tegelijk ging douchen of als de airco aan ging. Dit kwam doordat we officieel nog niet klaar waren met de bouw en maar over beperkte (bouw)elektriciteit, beschikten. Geen leuk vooruitzicht, wetende dat we in augustus vol geboekt waren. Met hulp van de aannemer, de engineer en voornamelijk de charmes van de vrouw van de aannemer kon meneer Aristides van het elektriciteitskantoor over gehaald worden een ''tijdelijk voorziening'' te treffen.

Het is eind juli, het plein in Potamos, tango dansen en gelukkig zijn er ijsjes.

-Vanwege de droogte werden begin augustus dagelijks waterstops ingevoerd. Omdat dit jaarlijks gebeurt hadden wij voorzien in een reservetank. Echter, zo'n tank heeft een pomp nodig. En deze ontbrak nog. 1 Dag voordat we vol zaten werd hij alsnog geïnstalleerd. Terwijl in de rest van Aroniadika sommige toeristen 3 dagen zonder water zaten kon bij ons iedereen zich douchen en hun toiletten doorspoelen. Best prettig.

-Onze Italiaanse vriendin bood ieder bezoek, als ze thuis was, een Italiaanse koffie aan. Zo konden wij fijn praten en deed zij de verzorging.

Er is er een jarig hoera hoera dat kun je wel zien dat is Clive, meest rechts.

-Op 19 juli hadden wij ons eerste feestje van Clive die jarig was. Lekker midden op het eiland. Er zouden 10 mensen komen het werden er 30.


-De 2 Griekse omaatjes die de hele dag in het appartement verbleven. Dan waren ze aan het kaarten, kibbelen, eten of slapen.

-Er was een doopfeest. De Griekse dames liepen met krulspelden in het haar over de binnenplaats.

-Een gast presteert het om in zijn appartement 2 lampen en 1 glas stuk te gooien. Hij gooit echt nooit iets stuk...

-Drie meiden in 1 studio. Het was nog lastig om ze er uit te krijgen. We zijn zo klaar hebben ze wel tig keer gezegd. We kregen spontane zoenen bij het afscheid. Charmant!



-In augustus stond er ineens een afvalbak bij de ingang van het terrein. En om de 2 dagen wordt deze geleegd. Waar die vandaan komt?....Wie dat geregeld heeft?

-Grieken drinken graag Griekse koffie, een kopje koffie met de koffiedrab op de bodem. Daarvoor hebben wij heuse Griekse koffiekannetjes nodig.

-Nederlanders eten 's morgens graag een gekookt eitje. Waar zijn de eierdopjes?

Met onze buurvrouw in haar boot naar strandjes waar je lopend niet kunt komen. Prachtige stenen gevonden.

- Een jong gezinnetje met een kindje van 11 maanden. Elke dag werd er gekookt voor de kleine. Waarom ruikt dit gewoon niet lekker? Nee we hebben niet geproefd.

In september een zondagslunch bij Skandia, 1 van onze favoriete restaurantjes

-Onze loodgieter brengt regelmatig wat flessen wijn uit eigen voorraad. Hij spreekt geen woord engels. Wat voor ons geweldig is want zo oefenen wij tenminste ons Grieks. Er spreken nogal wat Grieken aardig goed Engels. Op een Grieks feest in augustus zien we hem met zijn vrouw. Hij stelt ons voor aan Rita. Die direct vloeiend Engels begint te praten met ons. Wat blijkt hij heeft een Grieks-Australische vrouw . Zelf spreekt hij alleen Grieks. Hij zegt het Engels te begrijpen maar dat betwijfelen wij toch een beetje. Komisch was het wel.

- Tijdens de Griekse feestjes in augustus was het veel en vooral erg lekker eten (home-made) en veel dansen.
)

-Ook in Kapsali in het schitterende theater Zeidoros de opera Carmen gezien. Prachtig. www.zeidoros.gr

-De Nederlandse en Belgische dames op het eiland exposeren veel met hun prachtige schilderijen.(www.artbymie.webs.com en www.carolineklaassen.com)

-Er wordt voor ons gekookt door Leo en Karin. We eten voor het eerst samen op ons eigen terras. Wat heerlijk
om zo verwend te worden en Leo kan heel goed koken.

Op Leo zijn verjaardag gingen we uit eten. Naar Filio men zegt het beste restaurant van Kythira. Helaas alleen geopend in juli,augustus tot medio september

-Onze groentetuin vol tomaten, paprika, aubergine en komkommer, en basilicum en munt, mjammie. Dit leidt tot heel veel tips en tricks van de Grieken die (als ze niet in Athene wonen) bijna allemaal zelf hun groente en fruit verbouwen.

-In augustus met Tipsie naar de dierenarts en in in september met Mavromati. Beide zijn gebeten door 1 van de grote wilde katten. Voor mensen gaan deze groten direct op de loop.

Mavromatti aan de antibiotica. Albert dient dit elke dat toe...telefonisch??

)

-Vanaf juli waren er de volle maan beach parties met vrienden en bekenden vrienden.

Groepsfoto

Er mag best gezwommen worden en sommigen gaan bloot, dan begint het geklier en onder veel getrek en gesjor

is het gelukt, Albert zijn shirtje is stuk. Niemand is onder de indruk.

-Kijkers voor ons huis in Frilingianika maar nog steeds geen kopers. Dan toch maar verhuren?

Eind september, iets rustiger en weer tijd om te klussen/

De zomer van 2009 zullen we nooit vergeten!
Albert&Anita

NB: in het voorjaar is Kythira prachtig klik hier voor Het Gevoel


OKTOBER - NOVEMBER 2009

Wat doet hij?

DE VERHUIZING

Hoe zat het nog maar weer?
Januari 2008 zijn we begonnen in een huurhuis in Manitochori in het Zuiden van het eiland.
In juni 2008 zijn we verhuisd naar een heel klein huur-appartement in Frilingianika.
Februari 2009 was de renovatie klaar en konden we eindelijk wonen in ons Eerste Eigen Griekse Huis.

Het is te koop of te huur!

Ondertussen was de bouw van ons guesthouse in volle gang. De bedoeling is dat wij daar in de toekomst gaan wonen.
Oktober 2009, een jaar na de start van de bouw, zijn wij verhuisd naar ons spiksplinternieuwe huis. Het guesthouse is al sinds juli 2009 in gebruik: door onze gasten. Dat wij er niet eerder gingen wonen kwam doordat wij ons in eerste instantie gericht hadden op het opleveren van de gastenverblijven. Ons eigen appartement kwam als laatste aan de beurt was. Toen het eenmaal schoon en ingericht was hebben we het zelfs eerst nog een paar keer verhuurd aan onze gasten.

Voor de nieuwsgierigen! Veel Grieks blauw

De eerste avond in de grote woonkeuken

Eind september zijn we zowaar helemaal alleen. Geen gasten, geen bouwvakkers alleen wij samen. We worden beloond met heel veel zon en schitterende zonsondergangen.


Helaas is echt ontspannen er nog niet bij. Het is druk in ons hoofd en ook praktisch gezien. Veel zoeken naar spullen, na maanden opslag hebben we nu wel alles weer bij elkaar. Verder is er veel spontaan bezoek.

Veel bezoek van wespen. Zodra de buitenlampen aangaan is het gedaan met ze. Zie hier het wespenkerkhof op een lamp

We barsten van de plannen voor de binnentuin en buitenom. De drukte van de afgelopen maanden zit nog in ons lijf en af en toe roepen we naar elkaar dat we hard toe zijn aan vakantie. Grote onzin natuurlijk want we leven als een God in Fr...eh Griekenland. Wij wonen waar anderen naar toe gaat voor een vakantie.

Wij aan het verhuizen en de bouwvakkers zijn buiten de muur aan het bouwen

De bouwvakkers zijn ondertussen gestart met de overige buitenklussen. Na anderhalve week is het hele spul verdwenen ons achterlatend met brokken steen en bultjes cement. Wel is de muur rondom verhoogd naar 1 meter 80. Dit geeft een heel beschermd gevoel en zeker meer sfeer, privacy en zalige zon in de diverse zithoekjes. Eind november verschijnen ze op een dag ineens weer en wordt er weer flink geklust. De aannemer heeft een van zijn topmensen gestuurd die voor ons een prachtige buitenoven bouwt net zoals ze 200 jaar geleden werden gemaakt.


DE WANDELING

Lekker even weer op eiland verkenning. Een wandeling. James Prineas van www.kythera-family.net is bezig met een hiking programma voor Kythira. We gaan met hem mee op 1 van de verkenningstochten. Er is een Griekse gids bij. Na de wandeling gaan we aan een zalige vissoep van Evanthi van het restaurant Skandia. Omdat we dan toch aan zee zijn kunnen we zwemmen nadien.

In Mitata worden we uitgezwaaid door enige dorpelingen!

Het verzamelpunt is Mitata en dan wandelen we naar beneden naar Paleopolis. Ooit stond dit gebied helemaal onder water. Dat kun je goed zien aan alle fossielen die in de rotswand zitten.

De fossiele schelpen zijn dezelfde als die men op Cyprus vindt. Het gaat hier tevens om exact dezelfde schelp als die waarin Aphrodite volgens de mythe door de god van de westenwind van Kythira naar Cyprus is geblazen. Zal de legende van Aphrodite dan toch op waarheid berusten? Voor archeologen is dit gebied ook erg interessant. De afgelopen duizenden jaren hebben er heel wat volkeren gewoond in het gebied van Paleopolis. Het klimaat is zeer aangenaam te noemen. De temperatuur is altijd iets hoger dan op de rest van het eiland. Onze gids brengt ons naar een kerkje waarvoor we behoorlijk moeten klauteren. Het zit haast onzichtbaar tegen een berg aangeplakt.

We kunnen naar binnen en worden begroet door een vleermuis.

Het simpele maar indrukwekkende kerkje heeft nog een aantal wandschilderingen.

Het verhaal van het kerkje is enigszins gruwelijk. Als er vroeger kinderen overleden voordat ze gedoopt konden worden was een begrafenis op een gewone begraafplaats uit den boze. Vandaar dat er op deze afgelegen plek speciaal een kerkje en een kerkhof gebouwd waar alleen deze kinderen werden begraven.

Nu een wespennest

Het pad voert verder door prachtige valleien met halverwege de historische berg Paleokastro waar ooit de tempel van Aphrodite zou hebben gestaan. Nu hangt er een ballon boven de bergtop. Men maakt foto's om het gebied in kaart te brengen. Er wordt altijd archeologisch onderzoek gedaan op de berg maar nu schijnen er recent een aantal interessante vondsten te zijn gedaan en heeft zich een gerenommeerde Griekse archeoloog gemeld.

Onderweg! wat hangt er in een struik? De wespen op Kythira zijn bezige bijtjes.

De valleien staan vol met olijfbomen, cypressen en dichter bij zee bamboe en agaves.

De agaves krijgen na een jaar of 10 een indrukwekkende bloem. Een soort boomstam van ca. 5 a 6 meter hoog met gele bloemen torent dan ver boven de agave uit. Na de bloei valt de stam om en sterft de agave. Echter niet zonder een aantal baby-agavetjes te hebben nagelaten.




Onze gids die zelf ook een imker is toont ons vol trots 1 van zijn bijenkolonies. Heel dichtbij mogen we niet komen want stel je voor dat die beestjes het op hun heupen krijgen bzzzzz. Honing moeten ze produceren en wel de beroemde tijmhoning van Kythira. Bijna € 25,00 per kilo. Het is dan ook wel heel bijzonder.



Na 3 duur wandelen komen we aan in Paleopolis al waar we eerst de 13 schildpadden bewonderen van het restaurant. De hoogste tijd voor Griekse vissoep – Kakavia.

Tijdens de lunch bespreken we de terugtocht?? Hoe komen we weer bij de vertrekplaats waar de auto's staan. Gaan we nog eens drie uur omhoog wandelen, minpuntje van deze wandeling, of is er iemand die ons kan brengen? Dat laatste is het snelste geregeld. Een deel gaat mee achterop een pick-up om de auto's te halen en de rest gaat siesta houden op het strand en neemt een duik in zee. Wat een heerlijke dag zo even tussendoor. Net vakantie!
Een must voor iedere wandelliefhebber is het schitterende wandelboek: Doorlopend en is geschreven door Frank van Weerde. De afwisselende wandelingen hebben dezelfde begin en eind-punten zonder al te veel over dezelfde paden te hoeven lopen.

DE FAMILIE


Langzamerhand maken wij ons op voor de komst van onze beider ouders. Albert zijn ouders komen met het vliegtuig voor een weekje. Mijn ouders komen met de auto helemaal vanuit Nederland! Die blijven wel even hangen. We gaan weer als jullie ons wegsturen zeggen ze dan maar wij weten wel beter. Na een week of 4 willen ze gewoon weer naar huis. Naar de familie en alle afspraken die al in de agenda staan. Het is wel een uniek moment dat de Snippen en Blokken elkaar ontmoeten op Kythira.

Bij het houthakken kreeg pa Snippe een blok hout tegen zijn voorhoofd: een gat. Een zwaluwstaartje hielp al.

Zodra de zon schijnt zijn de Snippen aan de wandel en komen terug met allerlei gevonden voorwerpen. Puur natuur. Van kweepeer tot granaatappel. Van stenen tot aan prachtig gevormde takken. Of er wordt flink gezaagd en hout gehakt, vraag dat een Snippe....en zie hier onze houtstapel ziet er professioneel uit.

Voor onze houtkachel in de gezamenlijke ruimte. Gezellig toch op koude winteravonden. Daartoe hebben wij in Nederland een pracht van een antieke smeedijzeren houtkachel aangeschaft. Helaas was een pootje afgebroken tijdens de verhuizing(en). Na veel rondvragen hadden we via via iemand gevonden die dit kan repareren. De reparatie is redelijk gelukt maar tijdens de reparatie is de prachtig bewerkte kacheldeur blijkbaar uit de handen van de reparateur gevallen in wel 10 stukken.

Onze eigen poging de deur te repareren.

De reparateur beweert bij hoog en laag dat hij vanzelf in stukken gevallen is omdat hij blijkbaar al eens eerder gerepareerd was. Wij hebben onze twijfels maar 'ti na kanoume' (wat kunnen we er aan doen..?). Hij heeft nog een soort poging gedaan om de deur te repareren maar daarmee is het van kwaad naar erger gegaan. We hebben de deur maar snel terug gehaald en zitten nu te broeden op een oplossing.

Van pa en ma Snippe kregen we twee prachtige sinaasappelbomen

Waar pa en ma Snippe ook zeker voor komen is voor het olijven plukken. De auto kwam goed gevuld aan. Vol met drop en chocola en pepernoten en koekjes en prachtige spreien voor de koelere nachten.

Met de veerboot van Agia Pelagia naar Neapolis. Het is druk op de kade en winderig

Is het hem gelukt deze gigant naar binnen te rijden?

Het duurt allemaal nogal lang...dan maar weer terug naar Albert en Anita

Ze kunnen er niet omheen ze moeten echt gaan.

De auto zit vol met olie. Kythirese olijfolie welteverstaan. Lekkerder en natuurlijker bestaat er gewoon niet.

DE OLIJF-PLUK-WEKEN

Vanaf 24 oktober hebben we onze eerste gasten voor het olijven plukken mogen ontvangen.

Tot op het laatste moment zijn we bezig geweest om de gezamenlijke ruimte, een soort grote woonkeuken, af te maken. We gaan hier wel ontbijt en diner verzorgen dus dit moet op tijd klaar zijn.

Twee dagen voor de komst van de eerste gasten zijn eindelijk de planken aan de muur. Op originele Griekse wijze heeft de aannemer de planken door middel van een aantal dikke stalen pennen onzichtbaar aan de muur bevestigd. Zo stevig dat je er met een paar volwassen mannen op kunt gaan zitten. Dezelfde dag zijn de ovens ook klaar. Het gas om op te koken doet het. Nu kunnen we oefenen. Pa en ma Snippe zijn proefkonijn voor het diner. Vonden ze niet erg geloof ik.

De eerste week begon met flinke regenbuien en stormen. Het gevolg was dat in het appartement van pa en ma Snippe de wind onder de deur door floot. Echt letterlijk floot. Wat een lawaai! Het is tijdelijk opgelost met een plaid voor de deur maar definitief zal onze aannemer nog hier en daar wat moeten bijwerken.

Stenen in de vorm van een hart kennen we maar aardappelen? Dat krijg je met alle inkopen voor de Griekse maaltijden.

Op een zondag kwamen drie dames vanuit Athene met de taxi. Natuurlijk was het de bedoeling dat ze met het vliegtuig zouden komen maar helaas waren de binnenlandse vluchten van Olympic Airways op dat moment volledig in de war. Het bedrijf is failliet. Dat bracht ons midden oktober nogal wat stress. Immers veel vluchten waren op elkaar afgestemd. Dit betekende dat we over alternatieven moesten gaan nadenken. Na veel heen en weer gemail met onze toekomstige gasten was uiteindelijk alles geregeld. Van veerboot tot taxivervoer.

De dames kwamen met de taxi. We hadden het met een taxichauffeur uit Neapolis op een akkoordje gegooid dat hij de dames voor een vast bedrag uit Athene zou halen. De bedoeling was een leuk ritje van 4,5 uur over de Peloponnesos waarbij ze van al het moois langs de weg zouden kunnen genieten. Tegen het eind van de middag zouden ze dan in Neapolis zijn alwaar ze de boot naar Kythira zouden nemen. Maar uiteraard liep het anders. Het was waarlijk noodweer en hier en daar was de hoofdweg weggespoeld met als gevolg zo'n drie uur in de file. Onderweg regende het ook nog zo hard dat de taxi-chauffeur gewoon niet verder kon rijden en eerst moest wachten tot hij de weg weer kon zien. Al met al duurde de rit 9 uur hadden ze eigenlijk nog niets van Griekenland gezien. Kythira heeft haar best gedaan om dit weer in orde te maken....

De Griekse taal leidt tot leuke vergissingen. Dezelfde dames hadden een heerlijke bodylotion gekocht. Weliswaar van het merk Nivea maar het was zo'n fijne zachte olie, het trok meteen in je huid en was beslist niet plakkerig. Tijdens een diner raakten ze er niet over uitgepraat. Een paar dagen later kwamen ze tot de ontdekking dat de vermeende body-lotion een douche-gel bleek te zijn.....Niet plakkerig??. De olie heeft lekker kunnen weken in hun tere huidjes.

Of bij een ander stel bleek er bij thuiskomst een vogeltje in hun kamer te zijn gevlogen. Er stond een klein raampje open. Probeer zo'n kleine fladderaar er maar eens uit te krijgen. De lampen uit blijkt de beste oplossing. Het beestje vloog zo naar buiten.

Help! een slang.

Onze slangenbezweerder durft dít kleintje wel aan.....

Albert heeft het tweede boek van Water bij de ouzo gesigneerd door de schrijfster, uitgereikt. Het boek zit nu ook vol vetvlekken.

Gelukkig is er niemand uit een boom gevallen, zitten alle vingers nog aan de handen en tja bij sommigen zat er al een steekje los. Zelfs met een olijf-pluk-week hebben wij dat niet kunnen oplossen.

Elke plukweek eindigen we met een bezoek aan de olijvenpers. De Griekse jongens daar vinden het prachtig. Soms best lastig als daar een stuk of 8 mensen extra rond staan te dribbelen, foto's staan te maken en alles willen weten over: hoe de olijven worden geperst. Iedereen stond er met de neus bovenop. Krijg al die mensen maar eens aan de kant....


Voor een reportage en reactie van de deelnemers van de Olijf-Pluk-Weken klik hier.

Richard en Karin

Uit Nederland kwamen Richard en Karin over voor een weekje. Ze kwamen niet olijven plukken maar vonden het wel leuk om samen een dagje te doen.

Richard heeft meteen onze nieuwe motorzaag uitgeprobeerd. Dat hebben we geweten. Ik heb nog nooit zulke mooi gesnoeide bomen gezien en snel...

Omdat dit de laatste dag van hun vakantie was kon hij het werkje niet afmaken. Toch maar het voorjaar weer terugkomen Richard?

Richard heeft cyclamen bollen voor ons verzameld

Samen met hen zijn we eindelijk weer eens op een eiland-toer gegaan.



Chora, Kapsali, buiten lunchen aan zee, Kaladi, een wandeling naar de watervallen, veel borrelen( de fles kruidenbitter die ze mee hadden genomen is door Karin en mij al soldaat gemaakt) en lekker eten.

Anita

Vast zijn gezinnetje(s) beschermen

DECEMBER 2009

Pyter, dank je wel!
Voor alle foto`s van het gewone dagelijkse leven op Kythira.

de supermarkt in Potamos,


de slager in Potamos,


de zondagse markt in Potamos. In de winter beperkt tot een paar kraampjes.


waar komt deze bus vandaan?
Heilige Dimitrios. Eiland Kythira. Staat er op. Eiland is hier nog geschreven in Oudgrieks. In 1976 is het nieuwgrieks geintroduceerd. De bus is dus al heel oud en staat al jaren op dezelfde plek. Ik vind dat het nu een kunstwerk is geworden.


De electriciteit in Griekenland, alles bovengronds.


de familie Kalkoen uit Pitsinades. Ook na de kerst lopen ze nog vrolijk rond.


de familie Knor uit Alexandrades hebben we echter niet meer teruggezien. Hopelijk scharrelden ze ergens wat rond.

Onze schatjes

Nog iets heel gewoons: de tandarts. Een normale reactie: als je pijn hebt in je lijf dan ga je naar de dokter of naar de tandarts. Halverwege december heeft Albert mij jankend naar de tandarts gesleept. Mijn motto is immer: niet zeuren het gaat vanzelf weer over! Alleen nu was de pijn zo allesoverheersend dat ik `s nachts niet sliep, en Albert ook een stuk minder, en overdag me heel naar voelde van de pijn en weinig slaap.
Gelukkig kon ik direct bij de tandarts terecht. Na een onderzoek kon ze aan geen enkele kies iets vreemds ontdekken. Danwel mijn reacties op getik of geduw op kiezen maakten haar radeloos. Waar komt nu die pijn vandaan? Ze wilde niet gaan boren en zo een ravage maken van een gebit wat er ogenschijnlijk perfect uitziet. Zeven jaar heeft ze gestudeerd aan de universiteit in Boedapest. De beste universiteit in Europa op het gebied van tandheelkunde. Zes jaar praktijkervaring en dan een Nederlandse in je stoel met pijn en geen zichtbare aandoening. Ik heb mijn lot volledig in haar handen gelegd. Na 5 tandartsbezoeken, 2 antibiotica kuren en 3 verschillende pijnstillers was de pijn, na een korte boorsessie, zomaar verdwenen. Wat een opluchting.
De kiezen zijn weer gevuld en ik loop weer flierfluitend rond. Ja ik voel me een zelfs beter en energieker dan voordat de pijn begon. Door de tandarts was ik op ''dieet'' gezet. Ten tijde van mijn gruwelijke pijn wilde ze geen agressie in mijn mond. Zo verbood ze mij suiker, en chocolade, en geen fruit te eten. Had ik een suikerverslaving? Dan ben ik daar nu vanaf en ik mis het niet.


Nu kunnen we eindelijk vol energie toeleven naar KERST OP KYTHIRA
Kerst op Kythira vieren wij dit jaar met Nederlandse gasten. Kou en heftige sneeuwstormen worden getrotseerd voor een groen, zonnig en rustig (soms wat winderig) Kythira.

Vliegveld Zurich voor een tussenlanding. Je zult maar te horen krijgen dat je vluchten naar Athene geannuleerd zijn. Na veel soebatten kon er een paar uur later met een ander vliegtuig toch doorgevlogen worden. Tch wel fijn he Meina.
Op de terugweg met wederom een tussenlanding in Zurich ging Akke even naar het toilet. Tien minuten voor vertrek was ze nog niet terug. Iedereen in rep en roer. Bleek ze naar buiten te zijn gelopen, ze wilde gewoon weer terug naar Kythira. Dat begrijp ik heel goed.

Zijn wij lichtelijk jaloers op die pakken sneeuw met heuse kerstsfeer in Nederland? Nee we krijgen het heel erg koud al te denken aan een temperatuur beneden nul.
Misschien,over een paar jaar?
Zo arriveren onze eerste gasten op een zonnige Kythirese dag

op het vliegveld van Kythira.
Tante Hennie, 74 jaar. Stapt voor het eerst van haar leven in een vliegtuig. Haar dochter Meina met man Pyter en zoon Tom. In juli 2008 kwamen ze voor het eerst op Kythira(zie juli 2008). Akke, 79 jaar en fit en de moeder van Pyter kwam ook mee.


Tijd om te poseren
en zeker om te zonnebaden!


He Meina


en Pyter.


Wat een prachtige bloemen.


Al gauw ontdekte Tom het voetbalveld in Arioniadika. Even het ezelspad af en je bent er.


Voor tante Hennie was skypen een nieuwe manier om met haar zus te praten(mijn moeder).


Lekker eten konden ze met z'n allen ook: een Griekse salade - choriatiki, ontbrak bij bijna geen enkel maal.


Maria in Logothetianika was veruit het beste en leukste restaurant waar ze gegeten hadden.


Op het vijfgangen kerstdiiner van ons na dan. Dat moesten we er wel uittrekken.....

Tweede kerstdag, zonnig en zacht.

Aan tweede kerstdag doet men in Griekenland niet. In het Grieks-Orthodoxe is het paasfeest het belangrijkste feest. In 2010 vallen de paasdagen gelijk met het protestantse en katholieke geloof: op 4 april. Tevens Albert zijn verjaardag.

Derde(!) kerstdag, zonnig, fris en helder.

De kerststal op het plein in Potamos

Na de kerkdienst praten de mensen nog na. Meestal beginnen dergelijke kerkdiensten om 7.00 uur in de ochtend en duren tot een uur of 10.00.

Kerstmis vieren op Kythira is vooral kiezen voor rust en natuur. Wandelen is in deze tijd van het jaar aangenaam omdat het niet te warm is. Als de zon schijnt loopt de temperatuur al snel op naar 20 graden.


Heerlijk weer voor een lunch aan zee.


De voorjaarsbloemen doen al flink hun best.


Met de bloeiende Aloe Vera doet het exotisch aan.
Rond 17.30 wordt het donker en is het hoogste tijd voor een goed boek, spelletje, bezoek aan een Kafeneon(cafe/kroeg) of een dut voor het diner. In de winter eten de Grieken zo rond 20.00 – 21.00 uur in de avond. Eerder een restaurant binnengaan is nooit een probleem. Wij lunchen, uitgebreid, op de winterzondagen vaak rond drie a vier uur in de middag. We kiezen dan de meest zonnige plekjes van Kythira uit of gaan naar één van onze favoriete restaurantjes. Veelal zitten we heerlijk te smikkelen van een vers en voordelig maal tussen de plaatselijke bevolking.


Een zondagse wandeling in het Zuiden. Richting Chora.


Met Petros en Clive.

Met de (schoot)honden die we door het veld moesten sleuren.


In het Noorden van het eiland vind je deze bijzondere aardbeiboom. Een soort kerstboom met felgekleurde ballen maar dan puur natuur. De vruchtjes zijn eetbaar. Albert vindt ze heerlijk maar persoonlijk vind ik ze meer decoratief dan smakelijk.


Gelukkig Nieuwjaar!

Ook voor deze puppies! Die moederziel alleen langs de kant van de weg zaten...Natasja en Chris hebben ze meegenomen naar huis en proberen nu een nieuw thuis voor ze te vinden.


Anita

---

Time-Less &copy 2007 - Pagina gegenereerd in 0.0279 seconden | Site Views: 20765