Vervoer Vliegtuig - huurauto - veerboot.
Route Athene - Nafplion - Monemvasia - Kythira - Athene
Na zondag de laatste spullen te hebben ingepakt, probeerden we op tijd te gaan slapen. ’s Nachts om drie uur zouden we in de auto moeten zitten om er zeker van te zijn dat we het vliegtuig vanuit Keulen gingen halen. De reis verliep voorspoedig, de afstand viel reuze mee en de auto konden we dichtbij de luchthaven parkeren. We waren er veel te vroeg. Vertrekken vanuit Duitsland is niettemin een aanrader! De prijs is bovendien vele malen lager dan vanuit Schiphol, voor vijf personen betaalden we 718 euro. Wel hadden we een tussenstop in Munchen en waren we uiteindelijk om tien voor twee plaatselijke tijd in Athene. Op het vliegveld had Vera dikke pech. Eerst was ze ons na een toiletbezoek kwijt, door een misverstand. Wat verloren en verbaasd trof Jacco haar aan voor de toiletten waar ze keurig stond te wachten. Vervolgens verscheen haar rugzak niet op de band. Het meest vervelend voor haar. Het was nog niet eenvoudig de baliemedewerkster duidelijk te maken dat we een rugzak kwijt waren en waar, als de rugzak weer terecht zou zijn, deze kan worden bezorgd. De juffrouw achter de balie snapte niets van ons reisschema. In welk hotel verblijven jullie? was zo ongeveer het enige wat ze vroeg. In afwijkende antwoorden om uit te leggen dat we diverse hotels gingen aandoen, was ze niet geïnteresseerd. Uiteindelijk hebben wij ons reisschema voor haar op een briefje geschreven met adressen en namen van hotels en onze mobiele nummers. Ondertussen belden we met de mevrouw van de autoverhuur dat we wat later de luchthaven uit kwamen. Ze sprak geen woord Engels en begreep er, zo bleek later, ook weinig van. De auto was overigens ideaal. Van te voren hadden we via internet een auto gereserveerd bij “I drive”. Het formaat was precies goed voor vijf personen en we zaten zo op de snelweg richting de Peloponessos. Voor Athene stond een enorme file, had met het Griekse Pasen te maken, maar wij gingen de stad uit en hadden vrij baan. Er was nauwelijks een auto op de weg, terwijl er normaal gesproken een verkeersinfarct is.
Tolo
Het eerste deel van de reis richting Tolo verliep voorspoedig. Als je onderweg het Kanaal van Korinthe wilt zien, moet je heel goed opletten want voor je het weet ben je er voorbij! De bewegwijzering laat nogal te wensen over of wij begrijpen het Griekse systeem niet goed, maar op een gegeven moment reden we weer in de richting waar we vandaan kwamen. Tegen zeven uur waren we in Tolo. We hadden een twee en een drie persoonskamer in Villa Dora gereserveerd. De drie persoonskamer bestond uit een klein keukentje en twee grote slaapkamers met twee grote bedden. Kortom, we konden er gemakkelijk met z’n vijven in en dat hebben we ook gedaan. Bij aankomst scheen de zon en genoten we van ons biertje(Jacco en Simone) op het balkon met zeezicht.
Niek op het balkon in Tolo
We hadden gekozen voor een overnachting in Tolo omdat Anita en Albert ons hadden aangeraden een bezoek aan Nafplio te brengen. Dit wilden we eerst nog ‘s avonds doen, maar de behoefte aan rust was groter. We hebben in Tolo heerlijk aan het strand gelopen en gegeten. De volgende ochtend rustig ontbeten in het zonnetje en daarna zijn we richting Nafplio gereden. Nafplio is een erg mooi stadje met Venetiaanse burcht/fort, kasteel, smalle straatjes en in de zee het zogenaamde forteiland (zie foto ) uit de vijftiende eeuw.
Het water is erg helder. De kinderen zagen een octopus tussen de rotsen wegschieten.
Vera en Niek octopussen aan het spotten
Na wat te hebben rondgeslenterd door het stadje en langs de zee en een heerlijk Italiaans ijsje op een bankje aan het plein, zijn we verder gereden richting Monemvasia. De route er naar toe was prachtig; cipressen, olijf- en veel sinaasappelbomen, kuddes schapen, kleine watervalletjes, het prachtige klooster Elonis(zie foto ).
Passanten en wat voor
We zijn voor zover mogelijk de kustweg gevolgd. Bij Leonidio zijn we het binnenland ingegaan. We volgden de rivier de Dafnon (die droogstond, zoals praktisch alle rivieren, terwijl het voorjaar nog maar net is begonnen) en slingerden door een prachtig berglandschap (Parnongebergte). In Kosmas hebben we op een terras wat gegeten en daarna zijn we doorgereden naar Monemvasia.
Monemvasia
Even als Nafplio was Monemvasia een tip van Albert en Anita. Niet voor niks, als je in de buurt bent, mag je dat echt niet missen. Schitterend, verscholen achter een rots in zee gelegen. Vanaf de weg zie je niet dat er een stadje ligt.
Monemvasia met spannende(niet alleen winkel)straatjes
De instructie van Anita gevolgd “op de pier zover mogelijk naar achteren doorrijden” waardoor we nagenoeg vooraan een parkeerplaats hadden. We zijn door de smalle straatjes (voornamelijk souvenirwinkeltjes) naar de bovenstad gelopen en hadden daar een prachtig uitzicht over het stadje en de zee.
Monemvasia van bovenaf
Na het bezoek doorgereden naar Neapolis, nog ongeveer een uurtje. Anita en Albert hadden in het Aivali-hotel een kamer voor ons gereserveerd (40 euro voor vijf personen!!). Aan zee en schuin tegenover de boot naar Kythira, handig voor de volgende dag. ’s Avonds riep de vriendelijke eigenaar van het hotel mij vanaf de parkeerplaats toen ik op het balkon stond. Het vliegveld had gebeld, de tas van Vera was gevonden en in Athene gearriveerd. ’s Avonds aan zee gegeten. We bestelden van alles een beetje. Het eten is goedkoop en komt in grote hoeveelheden. De volgende keer kunnen we wel wat porties minder bestellen. De volgende dag stonden we vroeg op om de boot van half 10 te halen. De kaarten voor de boot waren door Anita en Albert gereserveerd, maar we konden nergens de kaartverkoop vinden, ondanks gedetailleerde instructies hierover van Anita en Albert. Het pandje van waaruit de kaartverkoop volgens Anita en Albert altijd plaatsvindt, bleek gesloten. Geen briefje op de deur waar de verkoop dan wel plaats zou vinden. Niet dat een briefje, zeer waarschijnlijk in het Grieks, veel zou hebben geholpen. Wel lullig als je weet dat je ongeveer een half uur van te voren moet inchecken en eigenlijk ook nog een bakker moet zien te vinden voor het ontbijt. Vragen hielp ook niet, de lokale Grieken spraken geen woord over de grens en na wat handen en voetenwerk stuurden ze ons de verkeerde kant op. We hadden de uitleg toch niet helemaal begrepen. Ook bij de boot die ondertussen was gearriveerd was nergens informatie te vinden. Toen we toch wel wat onrustig werden, zagen we een paar honderd meter verderop een rij voor een gebouwtje staan en is Jacco maar aangesloten. In de rij stonden alleen Grieken. Aan de buitenkant van het gebouw duidde niets op kaartverkoop. Binnen zat een dame achter een bureau. Op het bureau een computer en een kassa. Uit de printer naast het bureau kwam iets dat leek op kaartjes! Ondertussen gingen de anderen op zoek naar brood, maar zonder resultaat. Toen we uiteindelijk met onze auto en bootkaarten in de rij stonden voor de veerboot, lukte het Jacco toch nog om ergens brood te vinden. Op de boot hebben we heerlijk ontbeten met een lekker kopje koffie.
Wachten tot je aan boord kunt maar je kijkt je ogen uit
KYTHIRA
Na krap een uurtje zien we het ontvangstcomité aan de kade staan en ze worden steeds groter en echter. Geweldig!
Na een emotionele en enthousiaste begroeting rijden we achter hen aan naar ons appartement. Van woensdag 30 april tot 6 mei hebben we in appartementencomplex Romantica in Agia Palagia overnacht. Ook dit hadden Albert en Anita weer goed voor ons geregeld. Een ruim appartement, vanaf ons balkon uitzicht op zee en aan de andere kant een eigen terrasje op een paar meter van het zwembad.
Lotte en Vera alleen in het zwembad en Jacco op aan het relaxen
Na het uitpakken van de voor Anita en Albert meegenomen spullen, een harde schijf, stofzuigerzakken, munt- en katjesdrop, completa, chocola en een stapeltje post, zijn we via het inmiddels gekochte stuk grond en het eerder al gekochte huisje in Frilingianika, dat nog wel moet worden verbouwd, naar het tijdelijke huis van Anita en Albert gereden. Vervolgens zijn we naar Kythira stad gegaan en een rondje gelopen door de pittoreske smalle straatjes omgeven door mooie spierwitte, typisch Griekse huisjes met blauwe luiken en kozijnen.
Daarna zijn we doorgereden naar Kapsali, een prachtige baai met leuke restaurantjes aan het strand. Onderweg overal naartoe werd veel aandacht besteed aan de Griekse flora (Anita en Jacco ) die vaak overvloedig bloeide en aan de Griekse architectuur (Albert), dat als voorbeeld moet gelden voor de bouw van hun eigen woning en de appartementen. In Kapsali zijn we naar het haventje gelopen en vervolgens op een terras neergestreken.
Na ’s avonds met z’n zevenen in Agia Palagia te hebben gegeten, moe en voldaan van alle indrukken, hebben we heerlijk geslapen. De volgende ochtend, donderdag, naar de plaatselijke supermarkt voor het ontbijt en de rest van de morgen wat gezwommen, gelezen en geluierd. Vera, Niek en Simone zijn nog even naar het strand gegaan. Daar was de plaatselijke bevolking het feest aan het inhalen dat met Pasen in het water was gevallen en draaiden er lammeren aan het spit. De muziek begeleidde ons bij het volleyballen op het strand. Teruglopen over de rotsen, altijd een succes met onze kinderen. s' Middags hebben we met Anita en Albert afgesproken in Milopotamos, waar we de hele middag hebben geklommen en geklauterd over prachtige bergpaadjes en langs watervallen.
De kinderen waren zo moedig om het ijskoude water in te gaan en hebben daarna dammen in het riviertje gebouwd.
Brrr wat was het water koud maar wel moedig!
Wij hebben ondertussen wat ongemakkelijk zittend op de rotsen bijgekletst over het afgelopen half jaar.
Na de prachtige, toch wel vrij inspannende wandeling, smaken het biertje en de hapjes op het terras in Milopotamos extra lekker. Op de terugweg naar ons appartement moesten we aan de kant van de weg wachten op de processie die langskwam.
De processie met de icoon van Kythira
Ondertussen hadden wij contact gehad met het vliegveld. De tas van Vera was naar het hotel in Neapoli gebracht. Kennelijk was ons reisschema toch niet duidelijk geweest en Jacco moest dus met de boot (vertrek 8 uur ’s morgens) heen en weer om de tas op te halen. Omdat die niet elke dag ging, kreeg Vera uiteindelijk pas vrijdagmorgen haar tas weer terug. Gelukkig heeft ze dezelfde maat kleren als Lotte.
’s Middags hebben we Anita en Albert opgehaald en zijn we doorgereden naar de hoofdstad, ditmaal om het kasteel te bekijken. Behalve de overblijfselen uit de Venetiaanse tijd en prachtig bloeiende planten tussen de rotsen en muren van het kasteel, is het uitzicht daarboven geweldig(de foto van Kapsali is vanuit daar gemaakt).
We zagen hier tussen de ruines ook nog het zeer zeldzame bloemetje: Sempre – Viva.
Volgens Anita een bloemetje dat alleen op Kythira groeit en in overvloed aanwezig is op het kleine eilandje Avgo, ei-eiland, voor de kust van Kapsali.
Ei-eiland
Na het kasteelbezoek hebben we eerst nog even binnen in een klein kerkje gekeken. Onderweg kom je overal kerkjes tegen, op de foto ingebouwd in een bergwand. Grappig dat ze ook nog actief gebruikt worden, wat zichtbaar is door de kaarsjes en tierelantijntjes.
Kerkje/kapelletje in de berg
Daarna hebben we over een eigenlijk nauwelijks begaanbare weg een grot bezocht. Je zou denken dat hier nooit iemand komt, maar ook hier weer kaarsjes. Daarna hebben we , na een potje volleybal op het strand, gegeten in Kapsali. Hier werden we uitgenodigd voor een feest met vuurwerk, maar aangezien we ook nog weer helemaal terug moesten rijden naar Agia Pelagia, hebben we het vuurwerk en feest niet afgewacht. In het donker rijden is door de kuilen in de weg wel uitkijken. Gelukkig rijden we in een huurauto...
Niek en Jacco met links Kapsali
Na ’s morgens weer heerlijk bij het zwembad te hebben geluierd, zagen we Anita en Albert de volgende dag in Aroniadika en reden we achter hen aan naar Avlemonas. Een idyllisch plaatsje met een prachtig vissershaventje.
De baai van Avlemonas
Niek, Vera en Lotte met beneden Kaladi
Het uitzicht op het strandje waar we –na het bezoek aan Avlemonas- hebben gelegen. Via een trap, die met name op de terugweg enorm lang is, kun je het strandje bereiken.
Op het strandje hebben de moedigen onder ons, dat bleek toch de meerderheid, een duik genomen. De anderen lazen een boek en/of hebben mooie stenen gezocht.
Niek aan het stenen zoeken
Na het beklimmen van een eindeloze trap, waaraan Jacco zijn teen openhaalde, zijn we naar een leuk restaurantje gegaan waar Anita en Albert hadden afgesproken met andere vrienden, ook uit Groningen, en we hebben met z’n allen heerlijk hebben gegeten. De kok toonde ons op een grote schaal de vissen die we konden kiezen. Het aanbod van vis verschilt van dag tot dag, afhankelijk van de vangst op zee. We hebben een paar mooie vissen uitgezocht. Geen idee van welke soort. Terwijl we op het eten wachten zijn Simone en de kinderen nog even naar het strand gelopen om de plek waar volgens de mythe Aphrodite ter wereld is gekomen van dichtbij te bekijken. Na een heerlijke en gezellige maaltijd, kwamen we ’s avonds weer vol nieuwe indrukken terug in ons appartement. De volgende dag hebben we een fraai klooster, Moni Mirtidio, bekeken. Terwijl we er rondliepen, kwam er een non met een sleutel bijna zo groot als zijzelf - zij was niet zo heel groot, de sleutel wel - om de kerk te openen die we van binnen mochten bekijken. Op de binnenplaats en rondom het klooster weer prachtige bloemen en fruitbomen.
Onderweg naar het klooster
Fruitboom in de kloostertuin
Vera in het klooster
Na het bekijken van klooster en tuinen zijn we, weer via een mooie route, naar Kato Hora gereden, een deels verlaten Venetiaanse stad. Je waant je even in vroegere tijden. Prachtig hoe men toen al bouwde!
Het waaide flink en er waren diepe afgronden dus we hielden elkaar goed vast
Na het bekijken van nog een aantal kleine dorpjes op dat deel van het eiland, reden we langs een leuk eettentje waar toevallig ook de Groningers van gisteren weer zaten. We zijn aangeschoven en aten heerlijk. Niek werd bewonderd door een prachtig donkerharige meisje met bruine ogen van een jaar of drie. Ze bracht hem haar flesje cola en wilde niet meer met haar moeder mee. Ook de restauranteigenaar moest even door Nieks haar aaien. Hij kreeg bovendien een zak zelfgebakken koekjes en de kinderen kregen alledrie een ijsje.
Niek met 1 van zijn aanbidsters
Maandag, de laatste dag alweer op het eiland. s ‘Morgens de laatste luier-ochtend. Vera en Lotte hebben hun schoonzwemprogramma nog even doorgenomen en toonden hun kunsten voor publiek toen Albert en Anita ons kwamen halen voor borrel en eten. Dat hebben we bij ons om de hoek gedaan in Agia Pelagia, met een lach (vanwege de geweldige vakantie, het leuke en vele contact) en een traan (vanwege het naderende afscheid zonder te weten voor hoe lang). We hebben een fantastische week met hen gehad. Het leuke is dat we hun dit jaar eigenlijk meer hebben meegemaakt, meer gepraat en gedeeld dan in alle voorgaande jaren toen ze vijf kilometer verder woonden. We snappen hun keus voor Griekenland wel, een heerlijk eiland, (bijna) altijd mooi weer en een beetje vakantiegevoel door de prettige temperatuur en omgeving en een aardige bevolking. De volgende dag kwamen ze ons uitzwaaien en werden langzaam weer kleiner.
We/ze gaan! O wat kijken we blij allemaal
Athene
Na aankomst in Neapoli reden we via de korte route, Sparta en Tripoli, terug naar Athene. Het was al laat toen we eindelijk een hotel vonden (met dank aan Jacco’s manier van een hotel zoeken: gewoon rondrijden en dan kom je vanzelf iets tegen...). Maar het was dan wel een hele mooie plek (geen dank, hoor). Vanaf het balkon konden we de Acropolis zien en de metro was om de hoek. Zo konden we ook nog even de binnenstad in om de sfeer van dichtbij te proeven.
De volgende dag zijn we gelukkig op tijd richting vliegveld vertrokken want het was één lange file richting de ring en we stonden doorlopend stil door alle stoplichten. Het was jammer dat we onze auto in Keulen voorbij vlogen… Er is iets fout gegaan met boeken; we vertrokken vanuit Keulen en zijn op het vliegveld in Dusseldorf geland. Nu moesten we met de trein weer terug naar Keulen (maar op het vliegveld nog wel even een sky-trein meegepikt waar we nog nooit eerder in hadden gezeten) en omdat het midden in de spits was hebben we vervolgens tot aan Dusseldorf in de file gestaan. Al met al waren we vier uur na het landen nog geen meter opgeschoten…
Het was een heerlijke vakantie, veel gezien en goed en vaak gegeten. We verheugen ons op de volgende keer Kythira. Dan logeren we in Anita en Alberts eigen appartement! Kunnen we hun nog meer zien en zelf koken…
november 2008
Jacco, Simon, Vera, Lotte en Niek
NB: hieronder de door ons gereden route van de heenreis(rood) en terugreis(geel
Calendar
