Doopfeest
Hoeveel Kythirianen kun je op één avond tegenkomen? Ga naar een doopfeest, op Kythira, en voila je kijkt je ogen uit. Zo ook het doopfeest van de zoon van Dimitris en Jiota Skevofilax, de kleine Orpheus van 1 jaar. Om 17:00 is iedereen uitgenodigd bij de kerk op het land van Dimitris.
Ajía Eleoúsa
Een kerkje op je eigen land dat is toch apart. De kerk is danook niet zijn eigendom. Alleen de buitenkant mag hij onderhouden en natuurlijk wel binnen gebruiken zoals voor de doop en van binnen is het prachtig versierd. Het kerkje is klein dus de plechtigheid vindt buiten plaats. De genodigden staan er allemaal omheen en hoe verder van de kern, Orpheus en de priester, des te meer er wordt gepraat en gelachen. Heel gebruikelijk bij een Griekse kerkdienst.
De hoogste tijd om het pand weer te impregneren. Na maanden van droogte is september de ideale maand.
Wat schuurwerk is zonder wind een stuk prettiger werken ... daarna wel heel wit uitgeslagen voetjes.
Na dik een uur is de plechtigheid voorbij. Kleine Orpheus huilt inmiddels tranen met tuiten vanwege de complete tewaterlating en diverse oliesmeersels en dat alles in je blootje. Dan zou ik ook gaan huilen. Of zullen zijn oogjes prikken van al het wierook? De laatste verkleedpartij is in het wit en zijn eerste gouden kruisketting heeft hij al te pakken.
Onze spontaan opgekomen tomaat tussen de olijfbomen. Die doet het veel beter dan in onze moestuin.
Tijdens de doop herkennen wij,tussen al het oud-Grieks, dat de naam van de dopeling is uitgebreid naar Fotinos Orpheus. Navraag leert ons dat de naam Orpheus alleen niet voldoet voor de Grieks-Orthodoxe kerk. Dat is een mythologische en niet een christelijke naam. De priester wilde alleen de doop begeleiden als er ook een christelijke naam kwam. Vandaar Fotinos. Inmiddels is zijn naam gewoon weer Orpheus.
Eindelijk bloeit deze blijkbaar is dit de september- oktober-november-bougainville-bloeier. Van tuinieren moeten we nog veel leren. Gelukkig zijn olijfbomen en cipressen onze favoriet en die doen het hier geweldig.
Na de plechtigheid zijn we allemaal uitgenodigd op de boerderij van Dimitris. Het informele deel. Voor iedere Griek een uitspatting die tot in de vroege uurtjes gevierd wordt met een waar feestmaal. Eten in overvloed, waar is de crisis?, en zelfs nog een toetje! Uiteraard was er een Griekse muziekband en grote dansvloer. Ja zeker ik heb meegedaan met de Griekse dansen al ziet het er niet uit. Ik mis de natuurlijke elegantie van de Griekse dames die geheel rustig over de dansvloer schrijden. Helaas hadden wij ons fototoestel vergeten dus foto's ontbreken geheel. Wat ook opviel waren de familie-tafels cq dorpstafels. Iedereen klit dan toch een beetje bijelkaar. Welke vetes spelen zich hier ondertussen af? Per familie of per dorp? In onze zomerverhalen 2011 hebben we er eentje opgeschreven maar ongetwijfeld zijn er nog veel meer.
Het klooster Ajia Elesa in het Zuiden heeft een geweldig uitzicht. Er woont niemand meer in het klooster maar de deur naar de binnenplaats is niet op slot.
Het uitzicht is hier geweldig maar het waait hier zo hard dat kun je zien én als je er staat ook horen. Een razende wind.
Het strand van Melidoni, zeer populair, is bijna te zien vanaf het klooster maar net niet helemaal misschien maar beter ook
Voetbalveld
Al maanden wordt er gewerkt aan een heus voetbalveld met fris groen gras. Deze ligt tussen Livadi en Kato Livadi. De priester van de kerk heeft de grond geschonken aan de gemeente. Een rijke Griek, die zijn er nog steeds, die zijn fortuin heeft gemaakt in Australië en inmiddels woont, gepensioneerd, op Kythira en zorgt voor de financiën. Als dank voor al zijn giften zal zijn naam verbonden worden aan het voetbalveld. Waarom doet men zoiets voor de gemeenschap? De priester en de Griek zijn geboren en getogen in hetzelfde dorp, Drimonas. Zo werkt dat nog steeds in een groot deel van Griekenland. Gemeenschapsgeld, lees overheidsgeld, wordt uitgebreid met prive-donaties. Op Kythira kun je het herkennen aan een gedenkplaat met naam, van de donateur, en datum. Bij kerkhoven en de natuurlijke waterbronnen zie je regelmatig een marmeren plaat met tekst.
Zie links het marmeren gedenkplaatje bij de gerenoveerde waterbron in Kypriotianika.
Priesters
Zo'n dag dat het regent en waait en flink aan het onweren is en toch komen er nieuwe gasten. We hadden ons er al bij neergelegd dat het vliegtuig niet zou vertrekken uit Athene. Wat schetst onze verbazing om 19:00 uur in de avond landde het vliegtuig in noodweer toch. Volgens onze gasten was de enige reden dat de drie priesters die ook naar Kythira gingen flink druk uitgeoefend hebben. Het vliegtuig is met veel heil en zegen vertrokken en keurig geland.
Tot ver in oktober kan het nog heerlijk strandweer zijn. Beste tijd om echt te zonnen is tussen 12 en 3.
Stakingen
Op Kythira lijkt de crisis ogenschijnlijk aan iedereen voorbij te gaan. Echter niets is minder waar. De stakingen van het vliegverkeer zijn ook bij ons te merken. Zo ook de aangekondigde, dat dan weer wel, 48 uurs staking van Athens Airport. Onze gasten zouden vertrekken op beide geplande stakingsdagen. Na alles omgeboekt te hebben naar latere data hoorden we dat de staking al weer afgelopen was(onder internationale druk). Inmiddels hadden onze gasten de vliegtickets net gewijzigd en werk en familie ingelicht omdat de vakantie een paar dagen langer duurde. Overmacht! Het weer was iedereen zeer gunstig gestemd want met overdag 20 – 25 graden en zon zon en nog eens zon waren die paar dagen extra best heel lekker...achteraf.
Er is er één jarig hoera hoera....
....dat kun je wel zien dat is Wout.
Cadeautjes tijdens het ontbijt die dochter Vera uit Nederland heeft meegenomen.
's Avonds nog even gezellig en heel lekker samen uiteten, tijd voor een foto.
Brand
De eerste bosbrand van dit jaar en wel bij het klooster Ajia Elesa(zie foto's boven) in het zuiden. In de nacht begonnen en gelukkig de volgende ochtend al weer gedoofd. Later hoorden we van een Griek de(of zijn) complottheorie die er achter zat. Op dat moment waren er drie branden en 2(?) waren een afleidingsmanoeuvre om de brandweer om te leiden. Waarom dan toch? Om een stuk land af te branden kan het zijn dat men er tzt op mag bouwen of om iemand anders dwars te zitten die er juist iets op wil bouwen. Als een stuk land is afgebrand moet het, volgens de wet(!), eerst een paar jaar braak liggen.
Op bezoek in Frilingianika alwaar onze ex-buurvrouw stiekem een foto maakte.
Eten bij de Griek
Uitgenodigd worden om verse vis te komen eten bij Griekse vrienden slaan wij niet zo gauw af. Verrassend genoeg zijn de Griekse mannen degene die dit organiseren wel allemaal op het laatste moment(om 17:00 uur bellen om 's avonds te komen eten). Ook het grillen van de vis en eigenlijk de hele bereiding van het maal. De dames maken een salade en zorgen voor het opruimen. Tijdens het eten gaat het gesprek tussen de mannen ook over eten(en politiek). Kun je je toch niet voorstellen aan een Nederlandse gastentafel.
Veel foto's met z'n tweetjes hebben we niet en al helemaal geen spontane zoals deze.
ONZE GASTEN (AAN HET WOORD)
Via de mail kwam dit regenblaadje, de foto is genomen in Nederland, binnen van één onzer ex-gasten.
- We kwamen voor het Zwitserleven Gevoel maar kregen het Albert&Anita Gevoel en dat was nóg beter.
- Elke dag als we naar huis reden en op de hoek bij Aroniadika het Guesthouse zagen liggen dan was ik zo blij dat ik daar mocht logeren.
- We gaan nu naar huis maar proberen iets te verzinnen waarom het zo leuk is om weer thuis te komen.(na 4 weken Kythira willen gasten best nog wat langer blijven)
- Het is thuiskomen!(één van onze gasten die nu voor de 4e keer komt)
De zonnestraaltjes uit Nederland.
Beiler kontjes
De Beiler kontjes waren weer om te smullen! Die van Albert zijn alleen voor mij maar voor het grote publiek heeft bakker Berghuis(Berghuus in de volksmond) in Beilen ze gewoon te koop. Zalige gebakjes dus.
Albert maakte ontbijtjes voor ze,
Hilda en Anja waren zo kien, staat geschreven ergens in ons weblog, om ze helemaal mee te nemen uit Nederland, als handbagage! Aangezien er in september in Griekenland beslist geen koelkasttemperaturen waren was het gebak ietwat gesmolten maar de smaak bleef onovertroffen. Dank jullie wel dames.
Albert pompte fietsbanden op voor ze,
Want dat zijn ze: DAMES. Mooie jurkjes en schoenen en make-up, Anja is http://www.schoonheidssalonlabelle.nl/? ... we-website . Ze hadden heel wat bekijks op Kythira. Stoer waren ze ook want al fietsend, op de onze, gingen ze “even” naar Liekodimoe Beach wat maar 7 km van het Guesthouse ligt aan de westkust. De heenreis was in 20 minuten afgelegd terug in anderhalf uur, tegen de berg op! Beslist geen doetjes.
en Albert gaat uit eten met ze en ik? ik mocht mee om de foto's te maken...
OP PAD
Geitje
Al eens eerder hebben we de wandeling naar het 'zwembad',
The Magic Green Pool zoals wij deze onderling noemen, gemaakt.
Dit is hem dus niet.
Dit jaar zijn we er in oktober weer naartoe gewandeld maar nu in gezelschap wat later nog werd uitgebreid..
Onze fotograaf(en later geitendrager)
Het wandelgezelschap.
Er zit een behoorlijk pittig stukje tussen met veel klauterwerk.
Degene die last van hoogtevrees hebben is de wandeling niet aan te raden. Eénmaal aangekomen op de plek lijkt het een peulenschil. Wij hebben niet gezwommen maar dat kan natuurlijk wel.
Er blijkt nog meer te ontdekken, Bart is niet meer te houden, hij is inmiddels een echte klimbok.
Laat mij maar even genieten van het uitzicht en de zon.
De weg terug ging al een stuk makkelijker. Zelfs met geitje. Na een korte rustpauze hoorden we ineens een gehuil, een jong dier dat was duidelijk. Rondspiedend zagen we daar een allerliefst geitje op een smal richeltje staan. Terug!
Albert heeft het kleintje op de arm genomen en met het fototoestel op de rug is hij van rots naar rots gesprongen. Nog zo'n klimbok.
Is het geen schatje?(ja Albert jij ook)
Wij konden hem niet bijhouden al klauterend en puffend werd de afstand steeds groter. Ondertussen bedenkend wat we met die kleine aanmoeten. Geen moedergeit te bekennen. Meenemen? en dan? Vermoedelijk verdwijnt die dan ergens aan de souvla. Laten we hem loslaten in zijn/haar natuurlijke omgeving? Dat hebben we gedaan.
Terug in Limnionas voor nog wat mooie plaatjes.
We zijn sindsdien niet meer teruggeweest want stel je voor dat we daar het karkas van een lief klein geitje vinden. Een nachtmerrie.
Tot de volgende wandeling in januari!
Wandeling berg Skliri
Een prachtige wandeling bij ons in de omgeving. Geen auto of fiets komt eraan te pas. Veel groene natuur en een paar pittoreske dorpjes. Des te hoger je komt des te mooier het uitzicht.
Kijk nou toch! Ik heb mijn kledij aangepast aan de natuur en wandel rond in mijn groene pakje...
De plek waar dit kerkje ligt is geweldig. Omringd door bergen, olijfbomen en fluitende vogels wordt je even heel stil. Van binnen ligt er een tapijt van geitenkeutels. Het is een 'gezellig' kerkje met al die fresco's en het mooi naar binnen vallende licht.
Voor het dorp Aloizianika komen we langs een tsipoura stokerij. Het vrij sterke drankje(een soort van Grappa) wordt gestookt uit de pulp,druivenschillen, pitjes en takjes, van de druivenoogst(voor de wijn). In deze stokerij(alleen in oktober open) produceert men ca 3000 kilo tsipoura. Een deel wordt ook gebruikt om er het beroemde Kythiriaanse drankje' fathoerada'(een digestief) van te maken.
Er wordt druk gestookt al zit het einde van deze werkdag er bijna voor ze op. Nog een halfuurtje en de tsipoura is klaar. Of we ook wat willen? We bedanken want na 5 uur wandelen hebben we zin aan een kopje thee(lekker burgerlijk). We komen echter niet weg voordat we de zelfgebakken koekjes geproefd hebben en een paar granaatappels meenemen. Ondertussen steekt dit kleine menneke(op de foteen sigaretje op, filterloos, hij laat mij het pakje met het bekende doodsopschrift zien. De lolbroek heeft zijn hele eigen tekst toegevoegd en deze is te vinden in het pakje sigaretten. Hij begint zijn zelfgeschreven briefje voor te lezen, in het Grieks, en ik begrijp eruit dat dit een protest is tegen de 'doodsverklaring' op het pakje sigaretten. Na het eerste briefje kwam er nog eentje...
Een hele grote kater zit spiedend om zich heen te kijken in de olijfboomgaard van de stokerij. Volgens mij is'tie een beetje aangeschoten want hij likt uit een stroompje wat afkomstig is uit de stokerij.
Kat: muizenjager
Dit was het eerst. We maken ons op voor de Olijf-Pluk-Weken. Daarvan later een volledig verslag met foto's met een mini-kookworkshop van onze Griekse vriend Takis.
Anita
Tot de volgende keer!
Calendar
