Mijn hele leven droom ik al van een huis op een berg met uitzicht op zee. Simpel toch?
Ook zeg ik mijn hele leven al dat ik niet voor altijd in Nederland zal blijven wonen. Waarom niet?
Grenzen verleggen? Nieuwe ontdekkingen doen? Andere mensen met andere inzichten leren kennen? Kan dat dan niet in Nederland?
Zeg het maar, het zit ergens (steeds minder) diep weggestopt. Ik denk dat het realiseerbaar is, maar wanneer?
UITZICHT OP HET VENITIAANS FORT VAN CHORA (HOOFDSTADJE)
Juni 2005
Je zelf een doel stellen, heerlijk toch?
Afspraak gemaakt met Albert om voor mijn veertigste (toen 37) samen weg te gaan uit Nederland. Waarom dan al? Waarom niet wat langer doorgewerkt, wat meer gespaard en rond je 60e de stap wagen? Omdat we nu nog “jong” zijn, energie en ideeën hebben en er eigenlijk beide gewoon aan toe zijn.
Alleen waar gaan we dan naar toe?
Voor ons allebei geldt dat we echte Europeanen zijn dus dat gaat het zeker worden.
Qua sfeer, cultuur en weer zijn Spanje, Portugal en Griekenland (eilanden) voor ons de absolute toppers. Frankrijk en Italië staan wat verder van ons af.
November 2005
Een dikke week naar Pilion (op het vaste land van Griekenland) geweest. In het naseizoen, om te kijken hoe het daar nu is qua weer, mensen etc. En ook, hoe is de sfeer in Noordelijk Griekenland? In ieder geval is het in november zeker geen strandweer. Wel hebben we een belangrijke beslissing genomen: we kiezen voor Griekenland. Met toch wel een voorkeur voor de Cycladen vanwege het klimaat en het eilandgevoel.
Planning is om vanaf dit moment te gaan eilandhoppen, een Griekse taalcursus te volgen en ons te concentreren op mooie plekken met veel Licht & Ruimte.
Licht & Ruimte: dit betekent voor ons een plek om te wonen, te werken, met veel olijf-, citroen-, sinaasappel- en limoenbomen. Een plek waar je je welkom voelt en kunt ontspannen. Met uitzicht op die immens blauwe zee die lonkt. Een plek waar je eeuwig wilt blijven en familie, vrienden en gasten hetzelfde wilt laten beleven. Bij vertrek ga je vol energie weer terug naar je eigen thuis met een herinnering aan Licht & Ruimte.
Wat gaan we precies doen? Onze plannen zijn een soort Bed & Breakfast te realiseren, maar dan anders, op onze manier.
Augustus 2006
Twee weken een taalcursus gevolgd van Omilio in het pittoreske Nafpilion. Nog een week extra vakantie genomen om rond te trekken. Deze twee weken ontmoeten we ontzettend enthousiaste en leuke mensen uit alle hoeken van de wereld. Spanjaarden, Italianen, een Ierse, Amerikanen, Duitsers en Nederlanders. Het Grieks is best lastig maar we besluiten om in Nederland verder te gaan. Het voelt als het leren van een geheimtaal, best spannend.
ONZE KLAS
De laatste vakantieweek trekken we verder over de Peloponnesos naar Neapolis en gaan met de boot over naar Kythira. In 2004 zijn we hier al eens twee weken geweest. Het eiland heeft destijds een diepe indruk op ons gemaakt. Grieks maar toch anders dan alle andere eilanden die we hebben bezocht. Het is net of je over het eiland zweeft. Bijna altijd zie je de zee. Er zijn prachtige stranden, baaitjes, dorpjes en ook nog een indrukwekkende natuur.
STRAND VAN PALIOPOLI
De eerste dag was het gevoel van 2004 er echter nog niet. Maar na een goede nachtrust kreeg het eiland ons de volgende dag wederom in haar ban. In een paar dagen tijd hebben we hele eiland doorkruist en onze topplekken bepaald. Hier is zeker Licht & Ruimte aanwezig. Met name aan de oostkant van het eiland bij Avlemonas, Paleopoli en Kaladi. Prachtige zee, zandstrand, lang zon en met het allerbeste lichtinval van het hele eiland. Hier willen we graag blijven. Helaas zit de week er te snel op maar het is duidelijk dat we zo spoedig mogelijk terug zullen keren.
Hoe ga je dan te werk? We zijn er al gauw achter dat het niet gaat vanuit Groningen. De drukke banen, het sociale leven, de sport en inmiddels ook de door ons opgepakte studie Grieks in Nederland,geven ons weinig ruimte om ``iets`` te zoeken.
Dus de beslissing wordt gemaakt: we stoppen met werken in Nederland, verkopen ons huis en gaan gewoon… een nieuw avontuur tegemoet.
STEEGJE CHORA
Oktober 2006 – maart 2007
Het informeren van familie (dec-jan)., vrienden(start okt.) geeft nogal wisselende reacties. Enthousiasme, verdriet en onbegrip wisselen elkaar af. Maar we zijn nog niet weg en de plannen moeten verder uitgewerkt worden. Dus iedereen kan er nu aan wennen, en met ons meevoelen en meedenken.
In november zet Albert de eerste stappen voor de verkoop van zijn aandeel in het bedrijf. Medio maart is dit mondeling afgerond. Met als einddoel om het 1 augustus definitief te maken. Nu kan ik ook verder met het opzeggen van mijn werk, dat is wel een opluchting.
Ondertussen proberen we ons goed te informeren over allerhande zaken: kopen, bouwen, contact leggen met Griekse makelaars in Nederland, bezoek aan de emigratiebeurs. Hier worden we al wat geïnformeerd over allerlei zaken waar je in eerste instantie niet meteen bij stilstaat zoals de verhuizing van je huisraad, het meenemen van onze kat Tipsie, het afsluiten van verzekeringen zoals ziektekosten en arbeidsongeschiktheid etc. We kopen een fantastisch boekje: Emigreren naar Griekenland.
Medio maart 2007
Weer twee weken naar Kythira.
Via internet de goedkoopste vlucht naar Athene gezocht en gevonden, met Zurich als tussenstation. Daarna verder van Athene naar Kythira met een binnenlandse vlucht. Op de dag van vertrek, of eigenlijk de nacht van vertrek, is het donker en mistig in Nederland. Hierdoor vertrekt het vliegtuig een uur later met als gevolg dat we de aansluiting in Zürich missen en ook de vlucht naar Kythira, baal baal. We hebben echt mega veel vertraging. We bellen naar Kythira om de eigenaar van het appartementencomplex te zeggen dat we een dag later komen, no problem. Vervolgens bellen we naar ons autoverhuurbedrijf op Kythira om te melden dat we met de auto reizen vanaf Athene en de gehuurde auto op het eiland willen annuleren, no problem. Uiteindelijk om 5 uur ’s middags aangekomen in Athene besluiten we gewoon naar het zuiden te rijden net zo lang tot we geen zin meer hebben. Het enige wat telt is om de boot te halen die de volgende ochtend om 9 uur vertrekt vanuit Neapolis. Om 10.00 uur s`avonds hebben we het gehad en komen in het dorpje Skala aan, midden op de Peloponnesos. Uiteraard is er een hotelletje, we krijgen verse sinaasappels (heerlijk) en een overgebleven Gyros-maaltijd aangeboden (nee bedankt). Daarna slepen we onze veel te grote tassen naar de kamer. Na een warme douche en een glaasje ouzo (supermarkten vind je in Griekenland op de hoek van elke straat) vallen we voldaan in slaap. De volgende ochtend vroeg arriveren we ruim op tijd bij de boot. Het is prachtig, zonnig weer, wel koud, dus op de veerboot zitten we binnen. De Grieken houden nogal van een sigaretje, wij niet, dus na een uur zijn we blij als we lichtelijk gerookt naar buiten kunnen.
KERKJE CHORA
Twee weken lang struinen we rond met en zonder Andonis Magiros, onze onverstoorbare makelaar op Kythira. We vieren mijn 39e verjaardag met ballonnen en baklava. De laatste dagen van ons verblijf regent en stormt het nogal. We besluiten een dag eerder te vertrekken van het eiland om te voorkomen dat we het vliegtuig in Athene missen. En het kan ook want wij hebben ons superplekje gevonden. We rijden naar Nafpilion en huren voor 1 nacht in hotel Leto een kamer. In de zomer van 2006 hebben we hier 2 weken gezeten met onze Griekse taalcursus. En ja hoor na een korte aarzeling worden we herkend en allerhartelijkst ontvangen.
En nu heerlijk shoppen in Nafpilion, dit geweldige hippe, culturele, toeristische maar gezellige stadje is zeker een place to be.
Na twee weken komen we voldaan weer thuis.
NAFPILION
April 2007
We hebben grond gekocht, geweldig. Vlakbij het strand met mega veel olijfbomen en genoeg mogelijkheden om naar onze wensen te kunnen bouwen.
ZICHT OP DE OLIJFBOOMGAARD
Mei 2007
Afsluitend etentje met de groep van de Griekse les. De lessen hebben we gevolgd via de Volksuniversiteit in Groningen. Bij aanvang was de groep redelijk groot. Uiteindelijk bleven de echte griekofielen(?!) over. Voor ons is het etentje ook meteen een afscheid. Het is erg gezellig en er is zelfs nog een klein cadeautje gekocht voor ons, zo attent.
Vlak voordat we naar Griekenland willen afreizen om de koopakte te tekenen krijgen we echter we een teleurstellend bericht. We mogen er niet op bouwen van het archeologisch instituut??? We zijn totaal verbaasd en nog meer teleurgesteld. We proberen van Andonis wat meer te horen te krijgen maar zoals altijd is hij niet erg scheutig met zijn informatie. Dan er maar naar toe om te horen hoe het precies zit, ook leuk(om naar Kythira te gaan). Sowieso willen we nog op zoek naar woonruimte, bij voorkeur iets om te huren.
Half mei vertrekken we voor een week, via Dusseldorf (een aanrader), en kijken de volgende dag Andonis al in zijn bruine ogen. Na een paar uur praten zijn we erachter dat we de gekochte grond wel op onze buik kunnen schrijven. Ook zeer teleurstellend voor de verkopers die hun dure stuk bouwgrond weer terug zien veranderen in een goedkope olijfboomgaard.
Na deze tegenslag blijkt Andonis ineens wel een hoop alternatieve percelen grond uit zijn hoge hoed te kunnen toveren die nergens aangemeld zijn maar wel te koop zijn. Dat wordt weer een paar dagen met Andonis op stap, no problem.
Het is steeds prachtig weer, de accommodaties en winkeltjes welke in maart nog potdicht waren zijn nu open. Nog lang niet alle tavernes maar dat vinden wij niet erg.
Samen met Andonis komen we op prachtige plekken met mooie oude panden maar in onze beleving net iets te ver van de kust of van een dorpje af. Uiteindelijk worden we erg enthousiast van een locatie vlakbij zee waar men al aan het bouwen is, The Skeleton. Ze vragen er heel veel geld voor maar na veel rekenwerk denken we dat het moet kunnen.
Intussen blijven we met Andonis op stap gaan, ook voor woonruimte voor onszelf. Zo komen we midden op het eiland in het dorpje Frilingianika, zie Kaart Kythira. Vol trots laat Andonis ons daar een schattig opgeknapte Kamares zien. Erg leuk maar voor ons tweetjes veel en veel te klein. Hij wijst ons op het buurhuisje, nou ja een ruïne met geiten erin, en zegt dat dit ook te koop is. De mogelijkheden worden nu wat groter want met wat stucwerk een vloer en een dak kunnen we beide panden samenvoegen en hier een superplekje hebben.
ONS HUISJE
De verbouwingskosten vallen reuze mee en het biedt mogelijkheden om dit, in een later stadium, als guesthouse te gebruiken. Weer verkopen kan ook altijd nog. Het huisje eist nu al onze aandacht op en in de paar dagen dat we nog op het eiland zijn komen we tot een mondelinge overeenkomst met onze voorwaarden erbij.
Weer terug in Nederland gaan we in onderhandeling over The Skeleton.
Juni 2007
The Skeleton
Het verschil tussen onze bieding en de tegenpartij is 20.000 euro maar is de eis van de tegenpartij; afnemen binnen 4 weken.
Ik bel nog eens met onze Nederlands sprekende advocaat in Athene. In Griekenland heb je bij elke onroerend goedtransactie namelijk een advocaat nodig. Hun advies is duidelijk: laat je niet opjutten of gek maken. Vooral niets betalen en niets ondertekenen. Want als dit niet doorgaat komt er wel weer wat anders, zo gaat dat nou eenmaal in Griekenland. Endaksie (ok) Albert en ik besluiten onze poot stijf te houden en de laatste bieding aan te houden.
Tweede vraag aan onze advocaat is of ze al papieren hebben ontvangen voor ons huis in Frilingianika. De stukken van het huisje zijn binnen maar de papieren van de ruïne moeten helemaal uit Australië komen. We spreken af beide te gaan pushen bij de makelaar. Waarbij ik me afvraag of ze dan ook echt gaan bellen, mailen etc. Maar goed, wij dus wel.
Inmiddels is het nogal hectisch Nederland met het afwerken, afronden, afkicken van onze banen al hier.
Vrijdag 15 juni hebben we een afscheidsfeestje van Albert zijn collega`s. Wauw, wat ontzettend leuk gedaan. `s Middag golflessen in Roden, daarna naar Garnwerd alwaar we bij Hamming gaan borrelen en eten. Er is zelfs een bandje ingehuurd en het speelt nog een Grieks nummer en tja voor ons betekend dat de voetjes van de vloer. Maar ai hoe ging de Sirtaki nog maar weer. Best lastig hoor die Griekse danspasjes. Uiteindelijk doen we maar wat en iedereen gelooft het graag. Na een werkelijk heerlijke middag en avond, inclusief een heel erg leuke speech van Rene Bakker, diverse cadeau`s over en weer, gaan we nagenietend naar huis. Beseffen we wel goed wat we doen? Al deze lieve mensen en bedrijf vaarwel zeggen (maar nee er is nog steeds geen twijfel)
AFSCHEID ALBERT
Woensdag 20 juni afscheidsborrel van Anita haar collega`s in Amstelveen. Het wordt een heerlijk middag buiten met ca. 80 collega`s. Ik word bedolven onder zoenen, kaartjes, gelukwensen, een speech vol lof en heel veel warmte. Om 9 uur `s avonds eten we met een klein gezelschap nog een sateetje en dan naar huis. Om 1.30 `s nachts zijn we in Groningen en na 2 uur napraten in de auto over de goede oude tijd nog steeds klaarwakker.
_(Small).JPG)
_(Small).JPG)
AFSCHEID ANITA
Juli 2007
Onverwacht gebeuren er dingen waar je geen invloed op hebt die bepalen hoe de volgende stappen zullen zijn.
We zijn nu met zo veel dingen bezig dat we The Skeleton even in de ijskast zetten. De tegenpartij besluit om niet in te gaan op ons bod en verder te gaan met bouwen.
Inmiddels staat ons huis in Nederland te koop. Oh oh wat was dat erg toen het te-koop-bord aan het pand hing. Bloed, zweet en tranen zitten hier in deze bak met stenen het is ook echt ons huis. Na een paar dagen zijn we toch gewend. En er zijn ook zo veel positieve reacties van alle kijkers. We gaan vol vertrouwen de eerste bieding tegemoet zien.
Onze website is on-line hier kunnen we nu verder aan sleutelen. Verder zijn er nog veel feestjes in de weekenden.
Qua werk is de opvolger van Anita bekend. Heerlijk, nu kan ik eindelijk 10 jaar werk over gaan dragen.
STEEGJE CHORA
Augustus 2007
Vakantie? Vrij? Vrijheid?
De factor tijd heeft inmiddels een heel andere beleving gekregen. Vanaf 1 augustus ben ik(Anita) dus vrij. Anders vertaald gewoon werkeloos. De dagen vliegen nog steeds voorbij maar toch anders. Alles wat ik doe(bijna alles) is voor onze, nu echt gestarte, totaal-andere-toekomst. Ik heb nu tijd om zorgvuldig zaken uit te zoeken en op te zetten.
Albert werkt tot 1 november 3 dagen in de week. Op woensdag en vrijdag is hij vrij en dan genieten we samen van de vrije tijd. Beetje uitslapen, wat langer ontbijten, sporten, genieten van de zon(als deze schijnt) allemaal erg luxe.
Ondertussen staat ons huis al een dikke maand te koop en omdat we regelmatig kijkers hebben is het binnen nog steeds tip-top. Schoonmaken of eigenlijk schoonhouden is nu niet bepaald mijn hobby. Maar al neuriend op een grieks deuntje worstel ik mij wel door die 5 verdiepingen heen.
Verder probeer ik wat bij te verdienen. Marktplaats heb ik inmiddels ontdekt. En in augustus al wel 35 euro verdiend! Het huis is weer wat leger en dat is ook niet onbelangrijk. Veel interessanter is de verkoop van mijn auto qua opbrengst. Verder is het best wennen. Gelukkig rijden er regelmatig treinen vanuit Groningen. Best spannend. Als ik dan dat prachtige station binnenloop, plaatsneem en mijzelf met kloppend hart afvraag: is dit wel de goede trein naar…? Een geheel nieuwe evaring.
We rijden nu in Albert zijn auto of wat er op enig moment van over was. Door een kettingbotsing, niet zijn schuld en niets ernstigs, was de auto een week lang hier en daar wat aan elkaar geplakt. Instappen deed ik dan met enige schaamte. Mezelf daarbij uitlachend want het ding reed prima en bracht ons keurig van A naar B. Bewonderenswaardig aan Albert is dat hij van een deuk/kras meer absoluut niet warm of koud wordt. Wie is hier de sufferd?
Nog een nieuwe ervaring is het mobiele netwerk en een eigen aansluiting regelen voor ADSL. Welke abonnementen, wat is de prijs en kwaliteit, wie heeft de kennis? Uiteindelijk heb ik nu het gevoel een mobiele specialist te zijn. In ieder geval is hierbij internet mijn belangrijkste maar ook mijn vermoeiendste bron geweest.
En dan het grieks ook dat hebben we weer opgepakt. In eerste instantie viel het allemaal best mee met wat we nog wisten, immers in mei was de laatste les. Even later kraken onze hersens op de grammatica, onbekende woorden en dan het schrijven met de o`s(omikron en omega) en 5 i`s(ietha, jota, ipsilon, ei en oi). Er valt nog veel te leren van de griekse taal.
Wat Griekenland betreft was het positieve bericht, na het nieuws over de vreselijke bosbranden, dat alle papieren van de 2 huisjes, ook die uit Australië, op Kythira zijn. Op het moment van arriveren zat onze advocaat net in China voor een, ongetwijfeld, welverdiende vakantie. In Griekenland controleert de advocaat wat een notaris bij ons zo`n beetje doet. Hopelijk klopt alles en kunnen we weer heel snel naar ons geliefde eilandje. Ik ga snel bellen naar de advocaat(die zal nu toch wel eens terug zijn).
September 2007
Begin september belt onze advocate(zelf!) uit Athene om te melden dat ze terug is van vakantie en het belangrijkste: ze is al aan de slag met onze huisjes in Griekenland. We sluiten het gesprek af met een vastgelegde datum van donderdag 27 september voor de overdracht van de twee huisjes. Super. We kunnen nu vliegtuig, accommodatie op Kythira etc gaan inplannen. Tot nu toe allemaal nog eenvoudig en overzichtelijk. Wat kunnen in Nederland alvast doen aan de voorbereiding? Bar weinig anders dan ons nog eens inlezen hoe een overdracht in Griekenland gaat en waar we op kunnen letten.
De eerste paar weken van september is Albert aan het werk en ik? Ik poets en boen, kook en bak iedere week een taart (practise makes perfect). Maak afspraken met diverse verhuizers voor offertes want Hoe Werkt Een Overzeese Verhuizing? Koop eindelijk een nieuwe mobiele telefoon en stort mij op onze ADSL aansluiting. Wat een drama. Na min. 5 geweldige welkomstbrieven van onze provider en tig telefoontjes blijkt op 10 september er nooit een aansluiting te hebben bestaan. Ik ontplof. De hele maand augustus zijn we al aan het bellen geweest helaas heeft dit geen enkele zin gehad. Uiteindelijk is het vrijdag 21 september en hebben wij nog steeds geen internet maar genieten we eerst volop van een weekend Schiermonnikoog met familie.
Maandag 24 september vliegen we rechtstreeks van Schiphol naar Kythira. Een echte bijkomdag want het Schierse weekend zit ons nog in het bloed (wat wil je ook met die Snippe’s).
Dinsdag hebben we een afspraak met de verkoper, Andonis, tevens makelaar en onze vertrouweling op Kythira. Omdat we een Grieks sofi-nummer nodig hebben neemt hij ons mee naar het belastingkantoor. Hij gaat ons voor, sleept ons mee naar binnen langs een wachtrij, over allerlei afdelingen en legt uiteindelijk al onze papieren op het bureau van een ambtenaar die letterlijk tot zijn nek in de papieren zit. Vervolgens deelt Andonis in heftig Grieks een reeks commando`s uit. Na veel geprotesteer van de kant van de ambtenaren (ja het hele kantoor doet mee) hebben wij toch binnen een uur allebei een fiscaalnummer.
VOORAANZICHT VAN ONZE KAMARA
ONZE RUINE VAN BINNEN
Die middag hebben we om 17.30 uur een afspraak met Andonis en de aannemer bij het huisje om de verbouwingsplannen door te nemen. Wij zijn op tijd. Andonis volgt een kwartier later maar de aannemer is in geen velden of wegen te bekennen? We bellen hem vervolgens wakker want hij deed net zijn middagdutje…. Binnen een paar minuten is hij er,hij blijkt bijna onze buurman te zijn. Om 20.00 uur zijn we klaar.
RAAMPJE VAN ONZE KAMARA
STEEG VOOR ONZE KAMARA
Woensdag zijn we de hele dag met Andonis op pad voor nieuwe locaties voor ons grotere project.
Die middag om zes uur hebben we een voorbespreking met de notaris, onze advocate en verkoper. Wij zitten erbij en kijken ernaar. Omdat wij 2 huisjes hebben gekocht, van 2 verkopers, zijn er 2 aktes. Helaas is 1 er maar klaar. De printer werkt niet dus dit zal een dag later pas klaar zijn. Om half acht staan we weer buiten, geen woord wijzer maar wel met een Griekse concept-akte. Onze advocate Rosanna gaat deze voor ons vertalen. We rijden naar Chora (de hoofdstad) want aldaar zal er een hotel voor haar gereserveerd zijn door Andonis. Er is iets niet goed gegaan en nu heeft ze geen slaapplek. Maar daar kunnen wij als reddende engelen optreden, want met al onze contacten (ahum) kunnen we voor haar goedkope en schone kamer regelen. Iedereen blij. Van 21:00 uur – 23:30 neemt Rosanna de akte met ons door. Ze is geweldig; punctueel, energiek, gedreven en bereid om veel extra`s te vertellen. Alsof het hier gaat om een groots project. Het vertrouwen in haar stijgt met de minuut. Ook de andere dag blijkt maar weer hoe ze vecht voor iedere punt/komma. Een waar Grieks machtsspel onttrekt zich dan voor onze ogen.
.JPG)
UITZICHTEN VANAF ONS TOEKOMSTIGE DAKTERRAS
Donderdag om 9.30 uur hebben we afgesproken in Chora. Eerst naar het belastingkantoor om te bepalen wat nu de exacte kosten voor de overheid zijn (overdrachtsbelasting) We strikken Andonis nog even om mee te gaan. Binnen een paar minuten zijn de bedragen bekend, op diverse papieren genoteerd, afgestempeld(o ja, op stempelen zijn ze dol) en vervolgens door naar de bank. Bij de bank hebben we diverse cheque`s nodig. Voor verkoper 1, verkoper 2,voor de overheid, in totaal wel 6 en nog wat contant geld. Deze cheque`s worden pas echt ondertekend na het tekenen van de aktes bij de notaris. Albert heeft inmiddels zijn broekzakken vol geld en cheque`s. Ik word neergezet bij de bank en wacht op de zogenaamde Pink Slip`s (bevestiging van de bank dat wij geld vanuit Nederland hebben overgemaakt naar Griekenland) want als je deze niet kunt aanleveren gaat de Griekse belastingdienst er van uit dat het zwart geld betreft. Albert en Rosanna gaan weer terug naar het belastingkantoor voor de definitieve betaling van de belastinggelden. Wee gaan bij de bank niet de deur uit voordat we een eigen gebakken koekje hebben aangenomen van de bankemployee.
Tijd voor een koffie is er nauwelijks want we gaan op weg naar Potamos, een dorpje midden op het eiland, voor de aktes bij de notaris. Om 12.00 uur komen we aan en om 15.30 zijn we eindelijk klaar en is er getekend. In deze 3,5 uur heeft zich een waar spektakel voltrokken van in en uit lopende mensen die schreeuwen en het overal niet mee eens zijn. Het leuke is dat zo’n schreeuwpartij toch altijd weer eindigt met endaksi (= ok) en een vriendelijke glimlach. We zijn ondertussen helemaal af. We nemen afscheid van onze advocate, om 16.30 gaat haar vliegtuig weer naar Athene en wij gaan naar onze zojuist verworven huisjes.
HET HUIS VAN DE BUURVROUW
FRLINGIANIKA VANAF DE ANDERE KANT VAN DE VALLEI
Vrijdag heel even niets, uitslapen en de rest van de dag een beetje relaxen maar pas nadat we een aantal locaties opnieuw bekeken hebben voor ons grotere project.
UITZICHT VANAF MITATA
Zaterdag weer vol energie gaan we op zoek naar Andonis. We wachten op de prijs voor de verbouwing van de aannemer. Ik word een beetje nerveus maar om 14.00 uur treffen we elkaar. De prijs is uiteraard veel hoger dan verwacht. Er wordt voor 19:00 uur ’s avonds een afspraak gemaakt bij de aannemer thuis om de offerte in details door te nemen. De prijs zal niet naar beneden gaan, dus voor ons is het van belang zoveel mogelijk werkzaamheden er bij in te krijgen. Om 20.30 zijn we klaar en tevreden en gaan we met de aannemer, zijn vrouw en Andonis nog een souvlaki eten in de plaatselijke taverne. Het is erg gezellig en omdat de aannemer en z`n vrouw maar een paar woorden engels spreken wordt onze Griekse taalkennis flink bijgespijkerd.
AVLEMONAS BIJ NACHT
Zondag is de laatste dag voor het bezoeken van een aantal locaties, de laatste duik in zee het laatste Griekse maaltje en pakken voor de terugreis op maandag.
Maandagavond thuis blijkt zomaar ineens ons internet het te doen, er zijn nog wel een aantal onduidelijke brieven van de provider maar die leggen we snel terzijde. We kunnen weer mailen en mail ontvangen.
Anita
NATUUR OP KYTHIRA
Oktober 2007
Nieuwsgierig kijken we elke ochtend naar de weerkaart van Europa in de krant. De zon schijnt in Zuid-Griekenland nog steeds elke dag volop. Met een temperatuur tussen de 20 en 25 graden is het daar aangenaam toeven. Wat doen we hier eigenlijk nog?
Het klimaat in Nederland blijft over het algemeen toch koud, nat, grijs en grauw. Tuurlijk, de herfst is een prachtige tijd van het jaar in Nederland met al die gele, rode en bruine schakeringen. Maar neem nu de zomer van 2007 in Nederland. Het beeld van zonovergoten terrassen lijkt iets te zijn uit een ver verleden. Die dagen dat het echt lekker weer was waren toch op 1 hand te tellen. Eind september hadden wij toevallig wel een paar heerlijke dagen met de familie op Schiermonnikoog. Met een buiten-temperatuur van 20 graden durfde ons neefje Robbin(9)het nog aan om de Noordzee op het strand van Schiermonnikoog in te lopen. Ons verlangen naar de zon wordt zo langzamerhand wel erg groot.
Op Kythira staat het toerisme in deze tijd van het jaar al weer op een laag pitje. En dat met nog heerlijke dagen waarbij je buiten in de natuur kunt zijn. Dat blijft nog wel tot december zo en in maart komen de eerste mooie dagen er al weer aan. Zodra wij op het eiland onze appartementen voor de verhuur gereed hebben, willen we het hele jaar open zijn. Voor West-Europeanen is het dan een heerlijk verblijf op het eiland vanaf het vroege voorjaar tot aan het late najaar. Er zullen uiteraard dan minder winkels en taverne`s open zijn. Maar juist de authentieke zaakjes blijven wel open en bieden dan voldoende gelegenheid voor gezellige avonden met lekker Grieks eten; gewoon tussen de Grieken.
Onze planning is om in januari er echt te zitten. Uiteraard het liefst in ons pas gekochte huisje maar mocht dit dan nog niet klaar zijn, dan huren we tijdelijk wat anders. Er valt altijd wel wat regelen bij de Grieken..
Wat betreft het grotere project zijn we de afgelopen weken telefonisch druk in de weer geweest met een architect van Kythira/Athene. De reden hiervoor is dat we een prachtig oud huis hebben gezien met een leuk stuk grond met uitzicht op een vallei. Daar zien we ons al helemaal zitten samen met onze gasten. Er zijn een aantal prachtige hoge ruimtes met gebogen plafonds, traditionele schoorstenen, ovens, een wijnput etc. Helemaal te gek om mooie appartementen in te maken. Daarnaast is er in de tuin voldoende ruimte voor een zwembad en olijf- en fruitbomen. Het ligt in een dorpje en er zijn dus winkels en taverne`s om de hoek. De hamvraag is eigenlijk of dat wat wij willen bouwtechnisch en financieel allemaal wel te realiseren is? Het pand is zo’n 200 jaar oud en vermoedelijk al zo’n 60 jaar onbewoond, er moet dus echt wel iets aan gebeuren.
Na 4 weken bellen en mailen met de architect wachten we nog steeds op antwoord…. Kortom eind november gaan we naar Kythira, het is te interessant om dit op z`n beloop te laten.
Albert & Anita
November 2007
Buiten ontbijten in de ochtendzon in een t-shirtje en korte broek (of te wel: Kythira eind november). Wie wil dat nu niet?
DE ONTBIJTZAAL IN MANITOCHORI
Vorige week was het zover dat we weer een weekje op Kythira zaten.
Naast de vele zonneschijn (20 tot 25 graden) viel ook de uitlopende natuur op. Dankzij een aantal korte maar hevige regenbuien in oktober zijn alle bloemen, planten en bomen, die flink te lijden hebben gehad van de droge en warme zomer, weer aan het herstellen. Stukken groen gras waar 2 maanden geleden alles nog bruin was. De paarse heide begon te bloeien. Prachtige, voor ons onbekende, fel gekleurde vogeltjes die je voorbij vliegen. Schapen met lammetjes die smikkelden van de afgeknipte takken van olijfbomen (zelfs de lammetjes groeien daar op met de smaak van de olijf op hun tong).
Het was een en al bedrijvigheid in de olijfboomgaarden: de start van de olijvenpluk. Mensen hebben vrij genomen van hun werk, de overheidsinstellingen liggen nagenoeg stil, auto’s rijden af en aan, netten liggen verspreid onder de bomen en dan begint het zware werk. De olijven vallen niet vanzelf van de takken dus wordt er flink aan bomen en takken geschud vaak op de ouderwetse manier met stokken maar soms ook al met geavanceerde trilapparaten. Er wordt ook meteen gesnoeid. Dit betekent dat de open haarden en de schapen en lammetjes er wel bij varen.
SCHAPEN IN HET AFGELEGEN NOORDEN
ONS HUIS
Naast al deze lust voor het oog (en lijf de warme zon) is er meer goed nieuws. De aannemer is begonnen met de verbouw. Onze toekomstige slaapkamer is leeggeschept de muren zijn schoongemaakt voor het aan te brengen pleisterwerk. Als het goed is gaat gauw de eerste cementlaag op de vloer. Het gaat langzaam omdat, zo zegt men, de vergunning zelf nog niet is afgegeven. Zo heb je Grieken die zich aan de regels houden(ongeveer 1%), en zo heb je Grieken die bijna elke regel ondermijnen (zeg maar 99%). Zal de aannemer onder die ene procent vallen? In ieder geval is en blijft het een relatief klein eiland en de angst dat iemand de politie waarschuwt, om te melden dat er illegaal gebouwd wordt, blijft er in zitten.
TOEKOMSTIGE ACCOMODATIES
Het oude pand in Kondolianika, om te herbouwen, hebben we bekeken samen met de architecte en later de aannemer. De mogelijkheden om er appartementen van te maken zijn er absoluut. De weg er naar toe zal nog wat verbreed moeten worden. We kunnen er zelfs grond bijkopen. Het zal echt prachtig kunnen worden. Maar de renovatiekosten blijken enorm en is dit echt wat we willen? Is dit de plek, zo dicht op de hoofdweg en met heel veel bedrijvigheid er om heen? Is het overzichtelijk? Het blijft als een paal boven water staan dat het historische pand fantastisch is maar ons enthousiasme is toch aardig getemperd. In de loop van de week besluiten we dit plan toch even naar achteren te schuiven.
Want wat bleek op de dag dat we aankwamen? De makelaar kwam ineens weer op de proppen met onze oude liefde. Een lap grond van 5.500 m2, op 250 meter van het mooiste strand, dichtbij een prachtig vissersdorpje en vlakbij de beste taverne van het eiland. Maar zo ontzettend duur, ai ai ai, daar gaan we heel goed onderzoek naar (laten) doen. Tuurlijk hebben we de architecte weer benaderd. Na het optrommelen van haar manschappen hadden wij onze eerste Griekse samenzwering(?!). Veel getelefoneer en ander druk gedoe in een donker hoekje van een Kafenion. Het ge-sssst en geheimzinnig gefluister was niet van de lucht en dat was eigenlijk best spannend. Uiteindelijk was de conclusie dat er veel te veel voor deze lap grond gevraagd wordt. Ja, dat wisten wij allang, daarom hebben wij de onderhandeling een half jaar geleden ook stop gezet. De architecte vond het bod dat wij destijds gedaan hadden (en wat door de verkopers was afgewezen) zelfs al buiten alle proporties Maar Wij Willen Daar Zo Graag Onze Droom Realiseren! Dit unieke plekje aan zee.
KERKJE MET UIZICHT OVER ZUID KYTHIRA
Het oude pand is ook fantastisch dat is een feit. Daarnaast kunnen we op safe spelen door voordelig (bij wijze van..) een lap grond te kopen midden op het eiland en daar prachtige traditioneel gebouwde appartementen in de stijl van het eiland op te zetten: geen probleem. Maar…
Waarom blijft deze oude liefde dan zo knagen aan onze gemoedsrust? Zal het dan toch de aantrekkingskracht van Aphrodite zelf zijn? Die is tenslotte in de zee nog geen 500 meter voor het stuk grond geboren!
Met de architecte spreken we af dat zij gaat onderzoeken of de vergunning die in 2005 al is afgegeven voor een te bouwen woonhuis legaal is. Ze gaat kijken bij de locatie en we houden contact.
TERUG NAAR NEDERLAND
We zitten met heel veel vragen over de toeristenorganisaties in Griekenland: de EOT. Daarnaast zijn we in een gesprek gewezen op de mogelijkheden van agro-toerisme. Bijvoorbeeld een grote olijf- en/of fruitboomgaard exploiteren. De mogelijkheden zijn er wel op het eiland en dan kun je ook nog een flinke subsidie krijgen. Nadeel is wel dat je dan minimaal een 3 sterren-hotel moet hebben met alle nadelen van dien (bv. 24 uur bezetting van de receptie etc .). Kortom hoe interessant is dat? Verder doen we ons best een een goede planning te maken om in januari op Kythira te zitten. De maand december in Nederland maken we nog mee en dat wordt vast heel gezellig gezien alle afspraken die al staan.
Albert & Anita
WEGVERSPERRING
December 2007
"Zijn jullie nu nog niet weg?"
Dat is de vraag die ons nu herhaaldelijk gesteld wordt omdat we toch een paar maanden later vertrekken dan oorspronkelijk de bedoeling was. Er zijn diverse mensen die in hun hoofd hebben dat wij er al lang zitten, of dat Anita al 3 maanden alleen op ons Griekse landgoed verblijft terwijl Albert hard aan het werk is in Nederland. Dan heb je ook nog van die types die steeds blijven vragen: "is er nog nieuws uit Griekenland?" Als er dan geen nieuws te melden valt, zoals vaker niet dan wel, balen we een beetje (veel) want wij willen ook heel graag verder, vooruit. Vanuit Nederland hebben we geen zicht wat zich wel of niet op Kythira afspeelt. Sowieso gaan we voor ons grote project nergens over onderhandelen zonder dat we zelf ter plekke zijn en de Grieken persoonlijk in de ogen kunnen kijken.
Wat we erg leuk vinden zijn onze trouwe site-volgelingen.
Als we ze toevallig spreken dan blijkt al gauw dat ze helemaal op de hoogte zijn en er geen nadere uitleg nodig is.
Als laatste zijn er een aantal mensen die zich afvragen: "gaan ze eigenlijk nog wel?" Men denkt dat wij na die paar maanden niet-werken vanzelf bij zinnen zijn gekomen en hebben besloten om toch maar in Nederland te blijven. Niets is minder waar. Onze plannen en ideeën zijn alleen maar versterkt want het feit dat we gaan had niets met ons werk en of leven hier te maken. Ons werk was namelijk erg leuk en ons leven eigenlijk heel luxe maar we hebben er samen ontzettend veel zin in om op dit moment in ons leven juist deze stap te nemen.
Die paar maanden langer in Nederland gaan zeker hun vruchten afwerpen. Met een frisse geest gaan we eind januari vertrekken.
Maar eerst was het nog party-time!
Na een heerlijke december maand met al heel veel feestjes, etentjes en gezellig samenzijn met familie en vrienden was het zover:
De UitZwaaiBorrel voor ca. 90 volwassenen en 30 kinderen.
14.00 uur De Voorbereiding
16.15 uur Het Laatste Overleg
18.00 uur De UitZwaarBorrel op stoom inclusief cadeau`s(bijv.een prachtige familie collage)
Hoezo Uitzwaaien? de filmpjes zijn veel leuker
Ons huis: hoe, wat, waar?
Het was een komen en gaan van familie, vrienden, buurtjes en (ex)-collega`s. Van 16.30 `s middags tot in de vroege uurtjes ging het aan één stuk door. We hebben volop genoten van de gezelligheid en ook van alle creatieve cadeautjes: theelepeltjes met de Martinitoren, een Boedhabeeld, diverse CD's en DVD's waaronder 2x de Oer-Hollandse Andre Hazes en een zelfgemaakte cd met afscheidsliedjes, foto`s met heel veel gezamenlijke activiteiten, maar liefst 6 T-shirts met: ''er gaat niets boven Groningen" en allerlei andere leuke aandenkens aan Nederland. Lieve mensen; bedankt allemaal. We zijn ontzettend blij dat we toch nog een afscheidsfeest hebben georganiseerd! Het jaar 2007 was al een jaar met veel emoties, de maand december deed dit nog dunnetjes over en bij de UitZwaaiBorrel kwam alles samen met een lach en een traan.
Nu het serieuze werk.
Zaterdag 26 januari dan gaan we echt weg.
Het wordt een hele mooie reis richting het zonnige zuiden door een aantal Europese landen. Uiteraard komt het verslag van onze reis te zijner tijd op onze blog. Hierbij alvast een kleine tour-beschrijving. Met een bestelbusje vol met spullen naar Venetië, vanwaar uit we de veerboot nemen richting zuid-Griekenland. Na 32 uur varen komen we dan aan in Patras in het noorden van de Peloponnesos. Vanuit Patras gaan we dan weer met de auto verder naar het zuidelijkste puntje van de Peloponnesos, Neapolis, en daar dan nog een uur op de veerboot naar Kythira. Tenslotte nog een kwartiertje rijden naar ons tijdelijk gehuurde huisje in Manitochori. Ons eigen huis in Frilingianika moet immers nog verbouwd worden. Nadat we de auto uit geladen hebben blijven we dan nog een paar dagen op het eiland om diverse zaken te regelen (verblijfsvergunning aanvragen, auto kopen etc.) en ook om een beetje te relaxen.
Half februari komen we nog even terug in Nederland om de bestelbus in te leveren en ons huis netjes te maken voor de huurder die het 1 maart gaat betrekken. Eind februari vertrekken we dan definitief met het vliegtuig samen met onze kat Tipsie richting Kythira.
Home sweet home??! We zullen het gaan beleven.
Albert & Anita
Calendar
