Olijf-Pluk-Weken 2019 – reportage
Tijdens de (bijna) zomers aandoende Olijf Pluk Weken 2019 zijn er records gebroken. Allereerst hebben we met z’n allen de meeste olijven ooit bij elkaar geharkt. Vijfentwintighonderd kilo groene olijven. Groene olijven zijn nog niet helemaal rijp en ze geven een andere smaak aan olijfolie. Iets pittiger. Aan de boom verkleuren groene pers olijven, voornamelijk Koroneiki op Kythira, naar lichtpaars, donkerpaars en daarna zwart. Zwarte olijven zijn rijpe olijven. Dit jaar waren er nauwelijks zwarte olijven. Als ze er al waren leken ze meer op verdroogde krentjes en waren ze al over hun top. Vraag me niet hoe dit kan want volgend jaar zal het ongetwijfeld weer anders zijn.
Het waren eveneens de warmste olijf-pluk-weken sinds onze eerste plukdagen in 2008. De schaduwkant van de olijfboom was dit jaar om die reden meer in trek bij de plukkers dan de zonkant. Er was nauwelijks wind. En vooral dat laatste is best bijzonder voor een Grieks eiland.
Gedurende de eerste week genoot men elke dag van een welverdiende en verkoelende duik in zee. Geen zwempak bij de hand? Dat kan allemaal op Kythira. Gewoon naturel. Er is toch niemand op het strand, behalve hier en daar een wandelende Nederlander… In de loop van november begon het te regenen.
Kom je ook een keertje olijven plukken?
Heel veel volle zakken met olijven na een heerlijk dagje plukken.
Twee dagen konden we zelfs helemaal niet plukken. Met z’n allen de olijven naar de pers brengen is dan een leuke dagbesteding want er is altijd van alles te zien en het is er een drukte van belang. En op zo’n regendag Henk zijn verjaardag op andere wijze vieren, ipv een dagje plukken deden we een rondje Kythira, was ook erg gezellig.
De enthousiaste olijvenplukkers en eilandvrienden combineerden geweldig met elkaar. Niet te vergeten dat de mooie olijfboomgaard met hele oude olijfbomen en heel veel olijven zeker bijdroegen aan de dagelijkse feestvreugde. Allemaal ervaren plukkers met hier en daar een nieuw gezicht. In week drie was daar het A team: olijvenplukkers die al 6, 8 of zelfs 9x zijn geweest, die hoeven wij weinig meer uit te leggen. Op de allerlaatste plukdag braken we pas het echte record: veertig kilo olijven per persoon. Het AA team? wat jij Christina?
Met de vracht olijven naar de spik splinter nieuwe “bling bling” olijfpers.
Waren er dan geen wanklanken? Zeker wel. Door het onweer, ”boeroeboeroe” zoals de buurvrouw het noemt, waren we een week lang internetloos, de bliksem in de lijn. Het is echt waar maar we hebben zeker twee dagen lang, meer dan twintig uur geprobeerd het telefoonbedrijf in Griekenland telefonisch (met onze mobieltjes dus) te bereiken!
Hoe komisch is dat. Op het moment zelf behoorlijk irritant. In de wacht staan met steeds hetzelfde akelige muziekje was nog het allerergste. Zodra we in de wacht stonden werden we er precies na 32 minuten en 4 seconden uitgegooid. Konden we weer opnieuw bellen. Uiteindelijk is het gelukt de storing te melden waardoor de reparateur, een eilander, eindelijk ‘mocht’ langskomen.
Zie daar de stroom super verse Extra Virgin Olijfolie van Kythira. Zelf geplukt!
Sierd en Tineke bleven onverwachts een nachtje langer op Kythira. Na tien fantastische zonnige dagen begon het, op de middag van hun vertrek, om vier uur ‘s middags ontzettend te regenen. Dikke grijze, bijna zwarte, wolken belemmerden het zicht van de piloot dusdanig dat hij het vliegtuig uit Athene niet op Kythira aan de grond durfde te zetten. Hij vloog terug. Een paar uur later was het droog maar het vliegtuig kwam niet. Pas de volgende dag. Zo kwamen ze twee dagen later thuis in Nederland, net op tijd voor ‘Soldaat van Oranje’.
Albert kondigt tijdens de lunch aan dat hij alvast een hoeveelheid olijven naar de pers zal brengen. Hij ruimt de lunch op en vertrekt. De pers is tien minuten rijden. Hij is hooguit een half uurtje weg. Echter bij terugkomst is alles al opgeruimd en zit iedereen vol verwachting klaar om naar de pers te gaan. Albert kijkt heel verbaasd en roept: ‘we hebben nog twee uur’. Was Albert na de lunch vergeten te zeggen dat ze gewoon door konden gaan? Of heeft er iemand ‘even’ de leiding over genomen? Als de kat van huis is dansen de muizen, of zoiets. Het kwam er wel op neer dat de netten weer zijn uitgelegd, de harkjes tevoorschijn kwamen en er nog vrolijk een paar uur is geplukt. Eindelijk in de olijfpers smaakten het langverwachte wijntje en de vers geperste olijfolie als godendrankjes.
Van zo’n hele dag buiten zijn krijg je trek. Tijdens de kookworkshop helpt iedereen graag een handje mee. Maria, van mezzedopolio Selana in Potamos, is hier omringd door van die hele lange Nederlanders.
Door een flinke hoosbui waren de wegen in de olijfgaarden best modderig geworden. Zo kwam Dennis met z’n auto vast te zitten. Albert ging wel even duwen. De rest bleef in de auto zitten. Heel verstandig zo bleek later. Albert kreeg de auto los maar zat daarna wel onder de modder. En de dag was nog maar net begonnen. Hij is wat gewend hoor! Lees hier meer over Albert en zijn modderbaden in de ZomerVerhalen.
Soms ontbreekt het wat aan communicatie in een groep. Het is zo’n dag van olijf tot olie. Tot een uur of drie plukken, opruimen en dan naar de pers. Daar hebben we om 16:00 uur een afspraak gemaakt om de olijven te laten persen. Iedereen is er dan bij en kan zien hoe dit in zijn werk gaat. Het is altijd een feestelijk moment. En ook een voldaan onderdeel, de afronding van drie of vier dagen olijven plukken,
Hoe leuk is dat om in Myrtidia te kunnen genieten van een diner. Tot ‘s avonds negen uur hebben we buiten gezeten. En dat in november!
Bedankt Henk, Wia, Marij, Afke, Sierd, Tineke, Levi, Cecile, Anton, Diet, Job, Dennis, Roman, Mieke, Romy, Henk, Jenny, Ted en Christina voor jullie geweldige enthousiasme en vrolijkheid. Het was ons een waar genoegen. Geniet van de olijfolie en wie weet tot volgend jaar!
Wil je ook een keertje mee doen? Klik hier voor alle informatie en hoe je je kunt aanmelden.
Albert&Anita
Zie de maan schijnt door de…wolken!!! In de 3e week zitten we nog eens buiten te eten met de hele groep, wel met een jasje extra, maar nu in Strathigadika bij de tsiporou pers, vanwege de nieuwe persing van dit lokale drankje.
Wat een heerlijke feestavond met tsipouro, wijn, mezze, live muziek, dans en fijn gezelschap.
