Olijf-Pluk-Weken 2012 – reportage

Albert op de eerste ochtend van de Olijf-Pluk-Weken 2012. De lunch gaat in de aanhangwagen en hij doet een laatste controle of alles er in zit. Netten, kammen, zakken, handschoenen, zaag, lunchplaids en nog veel meer.

Het begon met erg warm en veel te droog weer. Volgens de Grieken nog te vroeg om te plukken. Maar voor ons bleek dit geen probleem. Wij kunnen plukken op verschillende plekken. Op sommige velden leken eind oktober de olijven meer op steentjes dan op vruchten terwijl op andere velden de olijven al rijp genoeg waren om geplukt te worden. In 4 weken olijvenplukken is het eindresultaat 1850 kilo olijven en 340 kilo oftewel liter olijfolie. Deze olie is niet alleen voor ons. Ten eerste wordt de olijfpers voor hun werk door ons betaald in de vorm een percentage van de olie. Daarna krijgt de eigenaar van het veld zijn “huur” ook in olie betaald. Uiteraard krijgen de plukkers olie mee voor thuis en tenslotte blijft er voor ons nog voldoende over om het een jaar mee uit te zingen in het guesthouse.

Prachtig zonnig weer.

Sommige olijven zien er uit om direct op te eten. Wat niet is aan te raden.

Sommige bomen zijn al honderden jaren oud en volgens de legende door de Venetianen geplant. De stammen zijn respectvol dik en de bomen hangen tjokvol met olijven. Daar willen Christina en ik wel even mee op de foto.

Sommige benen zijn er om te laten zien. Marjolein in korte rok en voor het geval ze het toch koud zou krijgen een muts op haar hoofd.

Het is helemaal niet erg om zittend in de boomgaard met de warme zon op je lijf de takjes en blaadjes uit de olijven te verzamelen. Alles op een hoop of ieder z’n stapeltje.

Kalamon, eetolijven, pluk je stuk voor stuk met de hand. Enige hulp is wel zo prettig voor het doorgeven van de olijven of om de trap vast te houden.

Aan het einde van een plukdag worden alle netten weer netjes opgevouwen zodat het de volgende dag makkelijker uitleggen is.

Eind oktober kwamen de eerste olijvenplukkers. Het zomergoed kwam al snel uit de koffer en de zwemkleding ging mee naar de olijfboomgaard. Niet dat daar een zwembad is of dat er tijd is om te zonnebaden want daarvoor is iedereen te fanatiek. Pas ná de pluk werd er gezwommen in het nog altijd aangename zeewater.
Sinds begin mei is het eigenlijk continue droog geweest en pas eind november begon het te regenen waardoor de ongebruikelijke kleine olijven zich vol zogen met vocht. Wat gemakkelijker om te plukken maar meer olie opleveren doet het niet. Waardoor per geplukte kilo olijven de olieopbrengst zelfs een stuk lager ligt.

Blote benen en tenen van Albert. Tot half november heeft hij het volgehouden.

Er was eens een olijf-pluk-dag. Bij vertrek was het droog, daarna begon het te regenen, vervolgens dook de plukploeg snel een kafenion binnen, maar daarna werd het weer droog en ging iedereen weer fanatiek aan de slag. Na zo’n dag is iedereen klam en de netten zijn nat en modderig. De volgende dag scheen de zon en konden de netten mooi drogen. Everybody happy!

Trek krijg je zeker van olijvenplukken. Er is weer volop genoten van Albert zijn heerlijke ontbijtjes.

Ontbijt! Onze buurvrouw Panajota, geheel rechts, komt regelmatig langs met verse eitjes. Dan geven we haar weer oud brood mee voor de kipjes. En deze keer een kakelverse fles olijfolie. Daar drinkt ze elke morgen een glaasje van. Zelf kakelt ze bij het ontbijt er ook lustig op los in het Grieks. Of de plukkers haar nu begrijpen of niet, dat maakt haar niet uit.

In de boomgaard werd er gelunched met lekkere broodjes. Ik (Anita) blijf ondertussen thuis om het guesthouse bij te houden en om voor de plukkers een Griekse hap te bereiden. O.a. pastitio, citroenkip met aardappelen uit de oven, moussaka en vegetarische moussaka. Elk jaar zijn er wel een aantal vegetariers en daar houden we graag rekening mee. Ook wij zelf eten lang niet elke dag vlees, vis of gevogelte. Andere Griekse gerechten die er altijd in gaan als koek zijn stifado (uien met rundvlees), garides saganaki (garnalen met feta in tomatensaus), en de mezzedes (kleine Griekse hapjes). Een Kythiriaans wijntje erbij en een biertje voor Dick en veel water. Na het toetje begint de vermoeidheid gewoonlijk toe te slaan.

De kookworkshop van Maria

Voor de mini kookworkshop hebben we Maria van mezzedopolio Selana uit Potamos gevraagd. Zij kookt traditionele Griekse gerechten zoals die al eeuwen van moeder op dochter worden doorgegeven. Doen wij rustig vier knoflooktenen door een gerecht, zij houdt het bij maximaal één. Peper en zout en olijfolie worden daarentegen in grote hoeveelheden door het eten gedaan. Een halve liter olie in een pan en dan meteen de te bakken courgettes of aardappelen erbij, in de koude olie dus! Met grote ogen hebben we staan kijken. Maria spreekt alleen Grieks maar dit vormde totaal geen belemmering. Ze had maar een half woord nodig om te begrijpen waar de gasten het over hadden en met hier en daar een vertaling van Albert en mij konden de recepten zelfs opgeschreven worden. Kortom, prachtig om te zien hoe zij aan het werk is in de keuken en omdat ze gewend is aan werken in een kleine keuken worden alle gebruikte potten en pannen onmiddelijk schoongemaakt. Zonder dat wij het in de gaten hadden… Omdat het aanrecht op Albert en mijn lengte is afgestemd was het kookgedeelte eigenlijk net iets te hoog voor Maria. Of toch niet, want het ging allemaal prima. De kleine Maria zwaait de scepter in de keuken tussen al die lange Nederlanders.

Mijn idee was om een groene salade bij de moussaka te serveren. Maria keek me aan en zei me heel serieus dat een salade niet bij moussaka hoort. Wel veel olijven en plakken Griekse kaas zoals feta, ladotiri en mizithra…

We maken jemista, gevulde tomaten en paprika’s met rijst. In elke tomaat en paprika ging 1 blaadje munt en 7 pijnboompitjes en in totaal 19 schepjes rijst. Tellen dus. Dat heb ik dan weer geleerd want ik doe altijd ruim van alles in de gerechten. Niet zo economisch. Wel logisch natuurlijk, de Griekse restaurants zijn heel goedkoop dus zuinig omgaan met de ingredienten is van levensbelang. Het ging in ieder geval niet ten koste van de smaak.

Drukte in de keuken. Ook hier weer economisch werken. Op de pitjes van de paprika na wordt alles uit de paprika’s en de tomaten weer gebruikt in het recept.

Een Grieks tafereeltje. De vrouwen werken hard in de keuken en de mannen drinken wijn aan de stamtafel.

Chirino tiganito. Een verrukkelijk voorgerechtje. De stukjes varkensvlees dreven in een zalige olijfolie saus waarin je zo lekker brood kunt dippen.

ETEN!

De kookworkshop een week later. Er gaan eindelijk mannen naar de keuken.

De jigantes gaan in de oven. Dit gerecht werd gemaakt op speciaal verzoek van Jenny. Er was zo veel dat alle gasten nog een doggybag meekregen naar de kamer om de volgende dag van te smikkelen.

We mogen al proeven in de keuken.

Een tafel vol met tiricroquettes (kaasballetjes), keftedes (gehaktballetjes), olijvenbrood van Anita, tzatziki van Albert mmm heerlijk,

en zoete walnotentaart en yoghurtcake als nagerecht.

Op de dagen dat er niet geplukt werd, zeg maar de ‘vrije dagen’ werd er gewandeld of een auto gehuurd. Gefietst werd er door weer en wind door Ron en Marjolein en later kreeg Marianne ook de smaak te pakken. Even 15 km naar Kaladi of naar Chora(25 km) fietsen, daar draaiden ze hun hand niet voor om. Laat de benen maar rondgaan. Wel noodzakelijk was een plastic zak om natte billen te voorkomen. Nieuwe zadels zijn toch wel hard nodig. En een paar nieuwe binnenbanden zijn ook geen overbodig luxe. Scheelt toch wel wat pompen.

Een wandelende tak tussen de olijven. Bij olijven plukken kom je op een spinnetje na geen enge beestjes en vliegjes tegen.

Ted kwam dit jaar al voor de derde keer olijven plukken. Hij weet inmiddels wat er gaat gebeuren. Alleen deze ochtend ging het net even anders. ‘s Morgens naar de olijfpers en ‘s middags weer plukken. Ted dacht een beetje laat te zijn omdat hij mij alleen aantrof in de keuken waar ik de ontbijtboel aan het opruimen was. Hij neemt de lunchpaketten mee en springt haastig in z’n auto om Albert achterna te rijden die al op weg naar de fabriek was. Daar aangekomen ziet hij Albert al bezig met het uitladen van de olijfzakken maar waar is de rest van de groep? ‘Die zou jij toch meenemen?’zegt Albert. Dat was inderdaad die ochtend tijdens het ontbijt met de hele groep zo afgesproken. Maar laat Ted op dat moment nu net even naar zijn kamer zijn gelopen en dus van niets weten… Kleine communicatie stoornis waar we weer iets van geleerd hebben. Gelukkig kon de rest van de groep, die enigszins beteuterd op de lege parkeerplaats stond te kijken, door mij nagebracht worden. Daarvoor hebben we dan nog altijd ons oude Opel Agilaatje. Vervolgens heel snel weer terug naar het guesthouse want er zou een specialist voor ons niet werkende telefoon/internet langskomen. Het voordeel (in dit geval) is dat die altijd laat zijn, een andere dag komen of gewoon niet komen. Maar deze stond geheel on-Grieks al bij het guesthouse te wachten.

Appeltaart! Waar zijn we? in de olijfpers. Marjolein heeft 2 appeltaarten gebakken. Eén voor in de boomgaard en 1 voor de jongens van de pers die ook nog als zoete koek bij de plukkers naar binnen ging.

De olijfpers draait en draait maar door. Zo ziet de olijvenpasta er uit voordat de olie er uitgeslingerd wordt. Het lijkt op olijventapenade en zo ruikt het ook. Sommige Grieken smeren het zelfs op een broodje maar de kans is groot dat je gebit breekt op een stuk olijfpit dus wij laten dit maar achterwege. De groene pasta is van overwegend groene (onrijpe) olijven en de paarse van rijpere zwarte olijven.

Tijdens het wachten foto-shoots.

Of een wijntje drinken.

Tot de laatste drup verse olie in een voorraadblik wordt geschonken, daarna is het tijd om te gaan.

En dan is er het grote moment, we kunnen proeven.

Judith, Annemiek, Letty, Jan, Bertha, Christina, Dick, Josien, Tanja, Mike, Ron, Marjolein, Carolien, Aaldrik, Ted, Marianne, Jenny en Henk. Bedankt! We hebben weer ontzettend genoten van de Olijf-Pluk-Weken.

Voor iedereen die ook eens een Olijf-Pluk-Week wil beleven kan ieder moment reserveren. Mail ons op info@eengriekseiland.nl. We houden dan in ieder geval een plekje voor je vrij maar het verplicht je nog tot niets. Zodra in de loop van 2013 de vliegtijden bekend zijn van de binnenlandse vlucht nemen we contact met je op. En kan er definitief geboekt worden.

Albert&Anita