Olijf-Pluk-Weken 2011 – reportage

 

Eind oktober was het zo ver de olijvenpluk nam weer de overhand op Kythira. Omdat de olijfoliepersen pas per 1 november opengaan heeft het geen zin om eerder te gaan plukken dan eind oktober. Al zit menige Griek medio oktober al in de startblokken om de groene, niet rijpe, en zwarte, rijpe, vruchtjes zo snel mogelijk van de bomen te halen.

 

En op de plukdagen is er uiteraard een lunch in de olijfboomgaard made by Albert, (en een beetje van Anita).

 

Andere lekkernijen waar Albert en ik van hebben gesmuld zijn de pepernoten en chocoladeletters. Met grote dank aan Hermien en Paula die vorig jaar hiermee de toon hebben gezet en natuurlijk duizend maal dank aan een ieder die iets echt Hollands hebben meegenomen.

De eerste plukdag, zie foto hierboven, was voor Albert nog even wennen. Hij reed verkeerd. Waarschijnlijk te veel afgeleid door al die dames in zijn auto. Marja die in een auto achter hem reed en voor het allereerst op Kythira in een auto achter het stuur zat, brak het angszweet uit. Daar sta je dan ineens op een steeds smaller wordende doodlopende weg, op een steile helling in een bocht met aan weerszijden stenen muurtje? Albert moest de aanhanger loskoppelen om te kunnen draaien. En Marja? die heeft de hele week genoten van het autorijden, die wil niet meer anders.

Wat een teamwork. Albert zijn ijsmuts komt ook nog eens van pas. Speciaal voor Marjolein uit de mottenballen getrokken omdat ze nogal last had van haar oren. Wie wat bewaard…

Het bijelkaar schudden van de olijven en zo veel mogelijk takjes en blaadjes verwijderen is

Zie hier Wim genieten. Vooral als er koffie kwam. Elk kwartier kwam van hem de vraag: “Is er koffie?” Wim en op de grond zitten? Dat was voor hem ‘not done’. Wim en olijven? niet zo’n goede match. Wim en grapjes maken? Ja dat is Wim.

 

Als de trappetjes in gebruik waren, door de olijvenplukkers, vond hij wel iets anders..

Zelfs Marja aan het schrikken maken met het bericht dat ze een lekke band had….Wat hij dan wel weer deed was dagelijks foto’s en video’s maken die wij ‘s avonds of tijdens het ontbijt uitgebreid gepresenteerd kregen. Vaste prik maar wel erg vermakelijk.

Heeft hij nog olijven geplukt?In ieder geval hebben de andere plukkers goed hun best gedaan. Zie hier alle zakken.

 

 

De Engelse, en vrijgezelle, Carolyn wilde graag wat Nederlands leren zodat ze een gesprekje kan voeren met haar Nederlandse zwager. Dus werd haar ‘lekker ding’ bijgebracht, altijd goed voor een gesprek, met Albert als middelpunt. Sorry voor de andere heren maar zo hebben de dames beslist. Zie ze op de foto alle vier glunderen. Een dagje olijven plukken samen met Albert. En werken kunnen ze ook op een dag hebben ze samen maar liefst 140 kilo olijven geplukt. De beste score dit jaar.

 

De hoogste tijd voor een bezoek aan de olijfpers met al die zakken. Het geleende aanhangertje had al gauw een lekke band.

Of was het sabotage? Wim en olijven plukken…hij heeft oog voor hele andere dingen.

 

Spelen bijvoorbeeld met dit wagentje dat overigens eigendom is van de olijfpers. Het maakt Wim niet uit.

Zeker aandacht geven aan de dames in het gezelschap. De charmeur.

Nieuwe vrienden maken.

En nog met de eer willen strijken ook?
Een van de heren vroeg mij op een gegeven moment, na twee hele dagen samen te hebben opgetrokken, met papier en pen in de hand. Hoe heten ze toch allemaal? Rara wie was dit?

Marjolein heeft een heerlijke appeltaart gebakken voor de jongens in de fabriek en natuurlijk voor ons. Haar appelkruimeltaart is zalig. Een geweldig goed idee, die houden we erin.

Ook voor de plukkers is er een stukje en Ron is zo aardig om Wim een beetje te helpen.

Albert blijft die band van de aanhanger maar oppompen…Ander lastig iets was het met de 4WD achteruit de fabriek in rijden met een aanhangertje vol met olijven. Het zicht wordt belemmerd door de plastic kap die helemaal smoezelig is. Albert krijgt het niet voorelkaar. Wim ziet direct dat dit een klus voor hem is. Na vij fminuten hopeloos gedraai ziet hij tot zijn schrik dat de jongens van de olijfpers de aanhanger ondertussen losgekoppeld hebben en met de hand naar binnen geduwd hebben. Er zijn tenslotte nog meer mensen die hun olijven geperst willen hebben. En Wim maar roepen ‘maar ik zie ook niets in deze auto’…

 

 

De hoogste tijd voor de kookworkshop

Tijd voor onderonsjes

Heeft Wim nog wat gedaan?

Eindelijk aan tafel en ook hier helpt iedereen weer mee.

Op het vliegveld in Athene komen gaande en komende gasten elkaar tegen. Bij hotel Peris, met haal- en brengservice van het vliegveld, vragen ze zich af wat al die Nederlanders op Kythira aan het doen zijn. Olijven plukken? Kijk daar begrijpt een Griek nou helemaal niets van. Wim ook nog steeds niet.

De tweede week is inmiddels begonnen.

Allemaal verse plukkers, op Christina na die 2 weken komt plukken. Dat kun je ook wel zien want ze heeft al een mooie buitenkleur op haar gezicht.

Er wordt ook nu weer fantastisch samengewerkt.

In de loop van de week wordt het steeds kouder en er staat een pittige wind. Er was toch een dag heel mooi weer. Voor een aantal plukkers zelfs zo aangenaam dat er nog gezwommen is.

 

 

Tijdens de kookworskhop in de tweede week wordt er stifatho voorbereid. De dames mogen de uien snijden…..tranende ogen nog wel een uur na het snijden. Takis, die ook niet weet wat hij met al deze huilende en dames aan moet, gaat maar snel terug naar zijn pannen.

Uiteindelijk staat iedereen dan toch in de keuken aandachtig te luisteren naar Takis die nog steeds een beetje van slag is.

 

Het valt wel op als er Nederlanders/toeristen zijn op Kythira in deze tijd van het jaar. Winkels die dicht zijn gaan spontaan open zoals de Roussos Keramiek shop in Kato Livadi. Zeer waarschijnlijk lag dat ook aan de vrolijke gezichten van Hermien en Paula. Ook de bakker in Karavas is blij met geinteresseerden voor zijn mooie bakkerij. Trots geeft hij een rondleiding aan Monique en Kees en vertelt hij over de bakkerij maar ook over de olijfpers wat het vroeger ooit was.

Met groep twee naar de olijfpers. Kees en Ted doen het zware werk onder het toeziend oog van vrouwelijk schoon Nederlands en Grieks.

 

En toen begon het te waaien. Op onze enige ‘gastenvrije’ ochtend was er nauwelijk electriciteit, een soort zwakstroom waarbij alleen de peertjes heel zwak verlichting geven. Kan gebeuren maar het geeft wel veel stress. In de praktijk betekent dit dat het hele eiland of het hele dorp zonder elektra zit. Het is koud, rond de 10 graden, heeeeeel erg koud dus. Ongedouched toch maar aan de dag beginnen. Straks doet de elektra het vast wel weer, zo gaat het immers altijd. Omdat er veel boodschappen gehaald moeten worden voor de volgende olijf-pluk-week en er zonder electriciteit geen was, strijk of schoonmaakactiviteit met apparaat gedaan kan worden gaan we eerst naar de supermarkt. Tijdens een kletspraat, zonder ‘social talks’ komen wij geen supermarkt uit, krijgen we de tip dat er vast iets met een electriciteitspaal is bij ons in de buurt. De rest van het eiland blijkt dus wel elektra te hebben.. stom nooit aan gedacht. Direct het electriciteitsbedrijf gebeld. De monteur, die net van zijn vrije middag geniet, vraagt verbaasd waarom we niet ‘s ochtends gebeld hebben. Tja, in 9 van de 10 gevallen doet de elektra het na een paar uur weer. Gelukkig wordt het ook op zondag opgelost en doet de elektra het weer net voor het donker wordt en onze nieuwe gasten arriveren. De verwarming gaat direct op hoog.

 

 

De gasten voor de derde week blijven bijna allemaal wat langer een dag of 10 gemiddeld.

We improviseren met het plukschema zodat iedereen genoeg plukdagen heeft en vrije tijd. De eerste twee dagen ga ik ook mee plukken eindelijk kan ik weer eens in bomen klimmen en aan de takken hangen. Ik geniet.

Zo maak ik ook mee hoe Ellen op haar blote voeten, wel in sandalen en mooi roodgelakte nagels, olijven gaat plukken. Na vorig jaar Jos in korte broek en op de klompen op bezoek te hebben gehad vind ik dit net zo’n topper. Als Ellen even naar het toilet wil zoekt ze een boompje op om zich achter te verschuilen niet wetende dat Albert altijd over de velden loopt te struinen op zoek naar volle bomen…Een kleine confrontatie.Op een gegeven moment verschijnt Ellen zonder make-up aan het diner. Ze ziet er prachtig uit met make-up maar zonder is het anders en is ze op z’n minst net zo mooi. De volgende dag verschijnt ze make-up loos bij het ontbijt en zegt ze: Ik word hier steeds meer basic! Overigens was ze op de dag van vertrek weer helemaal opgemaakt: Anders herkennen ze me niet, merkte ze droogjes op. Haar dagje wandelen resulteerde uiteindelijk in een lift terug van een eilandbewoner, ze was verdwaald. Nu verbaasde ons dat niets want we hadden al gauw door dat enig richtinggevoel haar vreemd was.

In ieder geval was ze dankbaar met de aangeboden lift. Maar ze twijfelde of de automobilist die haar achterop reed dat ook was. Ze vermoedde dat de chauffeur haar leeftijd verkeerd ingeschat had. Want zoals ze zelf zegt: Van achter een Lyceum en van voren een Museum.

Zelfs Dick bleek ineens gedesorienteerd te zijn. Na een avondje uit eten Ellen bij de plaatselijke taverna, dat is 300 meter van ons guesthouse, waren ze een afslagje vergeten en zodoende al aardig op weg naar Potamos. Dat is vijf kilometer verderop!

 

 

Ellen vindt in en uit een 4WD stappen best lastig. Vooral achterin. Met twee benen tegelijk uit een auto proberen te komen, dat vraagt om klemzittende benen. Of met twee benen tegelijk in willen stappen, dat lijk mij onmogelijk, resulteert in een nieuwe zitplek tussen de achterbank en de berijdersstoel. Gelukkig konden Albert en Dick zo’n slanke dame er met gemak weer uittillen. Het enige ongelukje was de snoekduik van Albert. Zelf is hij altijd iedereen aanwijzingen aan het geven hoe het beste een trappetje neergezet moet worden. Bij zichzelf doet hij het heel erg slecht.
Ineens een gekreun. Zijn rib heeft de val gebroken. Gelukkig was de ergste pijn al gauw voorbij. Want wie moet er anders zagen? Dat is toch echt Albert zijn ding.

Hovenier Henk vindt een aangevreten olijfblaadje.

 

Wat doet Henk toch met die snijplank onder de olijfboom?

Henk is altijd aan het speuren naar stekjes en zaden dit is het resultaat tijdens een wandeling. Voor ons! Om direct in de grond te stoppen. Jammer dat hij al weer weg moest want we kunnen nog heel veel van hem leren over de natuur.

Op verzoek van Petra, zie haar hier genieten op het strand,

\

 

De voorbereiding vraagt nogal wat tijd en het geheim van een verrukkelijke jemista is vooral lang in een niet te warme oven. We are almost there guys, only 30 minutes to go! riep hij nadat het al twee uur in de oven had gestaan. Een beetje ontdeugend is hij wel.

 

 

Na dit nog eens drie keer geroepen te hebben was het klaar. De volgende dag zouden we het pas eten. Nog lekkerder zelfs.

 

Het was het wachten waard en het waren de heerlijkste gevulde tomaat en paprika die ik ooit geproefd heb. Petra heeft het hele recept van Takis opgeschreven en ik ben dan ook heel benieuwd hoe haar dit in Nederland smaakt. Volgens Takis kun je alleen echt en het lekkerste Grieks eten in Griekenland zelf…en daar ben ik het volledig mee eens.

 

 

 

 

.

Dick zag tijdens het bereiden al die knoflook en uien in de gerechten verdwijnen dat werd hem ietsje te veel. Nadat wij met z’n allen op uitnodiging van Henk, die 50 was geworden, in ‘ons’ kroegje in Aroniadika

 

van bier, wijn en pepernoten hebben gesmuld ging Dick naar de taverna. Voordat het zo ver was hadden beide heren nog heel wat te bespreken.

Takis kwam met op tijd binnen voor het avondeten en Dick?

die kwam binnen toen de appeltaart met slagroom op tafel stond voor Henk.

Zou ik bijna vergeten te melden dat een paar uurtjes eerder iedereen in de olijfpers al aan de bubbels waren ter ere van Henk z’n 50e.
Waar is die kurk toch gebleven Henk?

Verse olijfolie met brood en zeezout smaken na een dag plukken met glaasje wijn of tsipoura nog beter.

Henk is tuinman bij een van de beste tuincentra in Europa. Hij had zo’n mooie bijna dagelijks terugkerende uitspraak: Jahaaa en er wonen maar 3000 mensen op Kythira. Hele grote ogen en een tukkersaccent al dan niet verbaasd of verwonderend kijkend al naar gelang in welke context hij dit zegt.
Zijn vrouw Jenny en hij wandelen graag en zo kwamen ze langs het ziekenhuis van Potamos. Zich afvragend wat dit was stonden ze al binnen en kregen een rondleiding van een Engels sprekende arts tot in de operatiekamer…..Ze blijven zicht verbazen.

Ook over de charmes van Takis. Maar dat hoef ik eigenlijk niet eens te melden. Dat is de onovertroffen Griekse charme.

 

Als laatste plukkers kwam de familie. Oom Teun en tante Janna en pa en ma Snippe.

Leeftijd van 69 tot 75 en bomen klimmen en op trappetjes staan ging ze met gemak af.

Alleen soms wat stijve spieren, ja pa, dat hoort er allemaal bij.

Ondertussen vermaakten wij ons over alle Drentse uitspraken want die glierden door de boomgaard. Tijdens de lunch werd er veel op etiketten gelezen vanwege het vetgehalte niet zo zeer om af te vallen.

 

 

.

 

Alleen bij oom Teun zou je kunnen spreken over een gezellig rond buikje, een kussentje volgens tante Janna. Er wordt vooral op de goede en slechte vetten in alle produkten.

 

Dit ter verlaging van het cholesterolgehalte. Meestal werd de verpakking pas gelezen als de mond al vol zat….dat schiet dus niet op.
Beweging genoeg.Een zak met olijven a 40 kilo een heuvel op dragen is een behoorlijke inspanning. Kijk oom Teun eens gaan.

Met z’n drietjes? Watjes…

Daar gaan ze tas nummer drie met zijn tweetjes.

Best pittig.

Hartkloppingen kregen ze ook op de heenreis. Aangekomen in Dusseldorf bleek dat pa en ma Snippe de paspoorten vergeten waren. Ze zagen even de hele vakantie in het water vallen. Gelukkig was het rijbewijs voldoende! In de Schengen landen kun je dus gewoon op je ID kaart reizen…voor niets in de rats gezeten.

Op naar de olijfpers.

Hieronder is niet het gewicht van de olijven maar omdat wij met z’n allen lekker in het zonnetje op de weegbrug staan, zie de foto hierboven.

Oom Teun rijdt de tractor naar binnen.

Vol trots staan wij voor ons karretje met 2000 kilo olijven.

Grapje. Alles wat op deze kar, van een Griek, ligt is zo’n beetje wat wij de afgelopen weken in totaal bij elkaar geplukt hebben.

Ondertussen is de olie klaar en kunnen we proeven. Elke keer weer een feestje zo lekker en o zo gezond voor hart- en bloedvaten…

Een andere hartklopping die de familie kreeg was toen ze aan de wandel waren op het strand van Kaladi. Ineens een luide plons…en wie lag daar in het water? Juist ja oom Teun

die de aanlokkelijkheid van de zee niet langer kon weerstaan. In adamskostuum maakte hij even gebruik van dit momentje. Tja en toen moest hij toch weer eens uit het water komen.

Nu was het ook voortreffelijk weer zo eind november en het werd steeds zonniger en warmer. De hoogste tijd voor een terrasje in Kapsali met gebak!

De kookworkshops waren voorbij, dus uiteten bij I Maro, de taverna bij ons om de hoek.

 

Het waren voor ons heerlijke weken met in totaal 1625 kilo geplukte olijven. Dat willen we in 2012 gaan verbeteren. Doe je mee? Je kunt nu al kostenloos inschrijven. Het enige wat wij op dit moment dan doen, is vrijblijvend een plek voor je reserveren. Zodra de vliegtijden in november 2012 bekend zijn maken we een persoonlijk ReisVoorstel voor je. Dan beslis je pas of je komt ja of nee. Voor een voorinschrijving mail dan naar info@eengriekseiland.nl

Bedankt! Richard, Marja, Ron, Marjolein, Christina, Wim, Carolyn, Paula, Hermien, Monique, Kees, Christina, Marij, Ted, Isabelle, Dick, Ellen, Petra, Henk, Jenny, pa en ma Snippe, oom Teun en tante Janna en natuurlijk Takis Vassiliou. Bedankt voor al jullie enthousiasme, foto’s, dvd(van Ted), alle lekkere hapjes, facebookfoto’s want dankzij jullie hebben wij optimaal genoten.

Albert&Anita

Reportage Olijf-Pluk-Weken 2009

Reportage Olijf-Pluk-Weken 2010