Impressie Stiltewandelen 2012
Tijdens het wandelen wil ik juist graag praten’; ‘nee hoor dat is niets voor mij, veel te stil’; ‘het zal wel stil worden bij jullie’; ‘ hoe gaat dat dan, die Stiltewandelingen?’
Zo kregen we vooraf allerlei vragen en opmerkingen. Voor veel mensen blijkt een dergelijke vakantie of manier van wandelen geheel nieuw te zijn. Toch bestaat het al jaren in Nederland en nu dus in 2012 voor het eerst op Kythira.
Het heldere licht, de overvloedige geuren en kleuren van de natuur, de rust, de vergezichten en de zee, die op Kythira altijd in beeld blijft, geven je het ultieme eilandgevoel. Al je zintuigen worden geprikkeld zonder storende invloeden van buitenaf. Ideaal voor StilteWandelen zo ontdekte mindfulness trainster Rian Coumou tijdens een vakantie in 2010.
Wat zijn de ervaringen van een aantal deelnemers van de, in maart 2012 door Rian georganiseerde, StilteWandelingen?
‘ Ik wil graag ervaren hoe het voelt om in stilte te wandelen. En het is heerlijk. Ik heb er meer in gevonden dan ik had gedacht. Heb mezelf meerdere keren overtroffen.”
“Ik schreef al eerder deze week dat ik met mijn neus in de boter was gevallen en ook dat deze week mijn leven op dit moment heeft gered. En zo voelt het echt. Ik was thuis diep gegaan, zat er compleet doorheen en ik werd ineens door de groep met open armen ontvangen. Er was ruimte om te zijn met wie ik op dit moment ben. Er was ruimte om te delen. Er was een prachtige plek waar ik me even terug kon trekken. En er was ruimschoots tijd om mijn hart op te halen aan de natuur, om mijn lijf te warmen aan de zon en te vullen met het goede Griekse eten en de wijn.”
‘ Ik hou van wandelen en beoefen yoga. Dit leek mij een waardevolle combinatie’. Het was afwisselend, uitdagend en prachtig. Dankzij de oefeningen kwam ik er steeds beter in en dichter bij mezelf”.
Wandelen in stilte doe je voor jezelf. Om tot rust te komen. Je gedachten hun eigen ‘pad’ te laten gaan. Bewust zijn van kleuren, geuren en toch ook geluiden opmerken. Volledig stil is het namelijk niet. Er is altijd achtergrondgeluid. Als eerste natuurlijk de voetstappen en het in-en uitademen van jezelf en van je medewandelaars. Wonderbaarlijk hoe intens het geluid van een ademhaling en voetstap ineens kan zijn.
De natuur zelf zoemt erop los. De wind waait en blaast en soms hoor je een geluid van mensen die ergens op het land aan het werk zijn. Het geruis van de zee. Kort stil staan om wat water te drinken of een trui aan of uit te trekken. Heel bewust ben je dan bezig met al die kleine handelingen die in het dagelijkse leven grote gevolgen kunnen hebben op het moment dat je je hoofd er niet bij hebt. Hoe vaak zitten de autosleutels of de mobiele telefoon in een ander vakje van je tas. Je hoort hem wel maar je ziet hem niet. Focussen, even 10 seconden aandacht bij een handeling, een verademing.
En wat te denken van lunchen met aandacht. Mindful dus. Niet snel een broodje naar binnen proppen nee rustig eten, kauwen, proeven en slikken. We picknicken uiteraard middenin de natuur. Het prachtige lunchplaid doet dienst als basis. Het is niet verplicht hier omheen te zitten. Het is juist heerlijk om je eigen plek te kiezen om te gaan zitten; in of uit de zon, in de luwte of in de wind, in het gras of tegen een boom, alleen of met de groep. Even rust voor de benen en optimaal genieten van de lunch. Na de broodnodige opgedane energie, wandelen op een Grieks eiland is heuveltje op en heuveltje af, gaan we weer in stilte op pad. Het laatste uur van de wandeling kunnen we er voor kiezen om wel te praten. Belangrijk is dan om het verschil tussen wandelen in stilte en wandelen met praten te ervaren. Vandaar. Pratend wandelen gaat dan ook…anders. De afstand tot elkaar is groter. Iemand verliest een trui en dat ontdekken we kilometers verder. Opvallend nietwaar? Een ezeltje in de wei wordt door sommige wel waargenomen en door anderen, die diepgaande gesprekken hebben,weer niet. Het is allemaal goed. Immers het gaat er om wat je zelf uit deze dag haalt, een wandeldag, een vakantiedag samen met geweldige mensen om je heen.
Wat vonden een aantal deelnemers van de begeleiding tijdens de wandelingen door Rian?
‘Heel vertrouwd, rustig, veilig’
‘Heel prettig, geeft vertrouwen zonder nadrukkelijk aanwezig te zijn’
‘Rustig, met aandacht! Ook één iemand voor en één iemand achter in de groep geeft rust en vertrouwen’
Bij elke wandeling wees Rian iemand aan die altijd de laatste was, de rij van wandelaars sloot. Dit om te voorkomen dat iemand te ver achterop raakt. Immers niet iedereen heeft hetzelfde wandeltempo.
Was dit alles? Nee zeker niet er is namelijk nog veel meer. Tussen het ontwaken en het ontbijt worden er Thaise vitaliteitsoefeningen gehouden gedurende 20 – 30 minuten. Van top tot teen rustig echt wakker worden in de Kythiriaanse ochtendzon.
De deelnemers kregen voor elke dag een mindfulness thema mee ‘om over na te denken’ of nog leuker een Haiku over te schrijven. Aan het einde van de dag konden deze met elkaar gedeeld worden maar dat is niet verplicht. Ik maak ze nu nog, in mijn hoofd. Korte zinnen die direct mijn emotie uitdrukken van wat ik op dat moment ervaar. Een haiku is een vorm van Japanse dichtkunst geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel 5 lettergrepen telt.
Een aantal voorbeelden van de deelnemers:
Een vlinder vliegt langs
Zoete walmen in mijn neus
Ik begin de tocht
De zee wiegt het strand
En ik beweeg zachtjes mee
Zee bereikt mijn hart
Leef als de rivier
Water streeft niet, het stroomt
En bereikt de zee
Tijdens de wandelpauzes las Rian regelmatig een gedicht voor of ze vertelde een Kythiriaanse legende. Ook werden er stops gehouden voor korte meditatie-oefeningen die voor een ieder erg toegankelijk zijn.
Bij terugkomst aan het eind van de middag werd de wandeldag afgesloten. De dag word dan nog kort doorgenomen en ervaringen uitgewisseld. Als er haiku’s waren dan konden die voorgelezen worden door de schrijver zelf. Dan zijn ze nog mooier. ‘s Avonds was er de mogelijkheid om samen in één van die leuke taverne’s op Kythira te gaan eten. Uiteraard was iedereen vrij om mee te gaan of zelf op pad te gaan of gewoon lekker ‘thuis’ te blijven.
Wat vonden de deelnemers van de mindfulness, de thema’s en de haiku’s?
‘De thema’s maakten de wandeling ‘ specialer’. Dit maakte voor mij steeds de verbinding met mezelf, de omgeving, de groep’.
‘Prachtig mooi om te doen en heel mooi om de haiku’s van anderen te horen. Mag van mij elke dag’.
‘Een haiku is een goede manier om je gedachten te concentreren tot de kern’.
‘Het was fijn om zo aandachtig te zijn met deze groep, op dit eiland. Ik heb mooie en mindfulle wandelingen gemaakt, elke dag anders’.
‘Dat het niet altijd even streng was vond ik prettig, de mildheid die Rian heeft maakt dat zij daarin voor mij een goed voorbeeld is om ook wat milder voor mezelf te zijn’.
‘Heel, heel fijn. Intensivering van de dingen om je heen en bij jezelf. Meer rust in mijn hoofd’.
Alle deelnemers konden ook een cijfer geven. Dit was dan voor de StilteWandelingen maar ook voor het Guesthouse, het ontbijt, het lunchpakket en voor het welkomstdiner. Uit 9 evaluatieformulieren kwam gemiddeld het cijfer: 9. Van trots lopen we al een paar weken naast onze schoenen wat beslist geen stilte met zich meebrengt.
Nog even een uitsmijter:
‘Dank dat je me al die mooie plekken op dit mooie Griekse eiland hebt laten zien. Een diepe buiging voor jou Rian’.
Tot volgend jaar!
Dit artikel is geschreven door Anita Snippe vanuit haar persoonlijke ervaring met de StilteWandelingen. Citaten zijn met toestemming overgenomen uit de evaluatieformulieren van de deelnemers. De evaluatieformulieren zijn door Rian opgesteld en uitgereikt en in haar bezit.